گلخانه نخبگان

[*FATIMA*]

سلامی بر همه دوستان
با تاپیکی جدید در خدمت شمائیم
گلخانه نخبگان
در این تاپیک سعی داریم گیاهان مختلف رو معرفی کرده
از طریقه کاشت گرفته تا داشت و برداشت
از نحوه پرورش گرفته تا ژنتیک
با علف های هرز گرفته تا آفات و بیماری ها
از سموم گرفته تا کودهای مورد نیاز
و ...
امیدوارم تاپیک مفید و جامعی برای همه باشه
فقط ببخشید اگر گاهی زمان بر خواهد شد
دوستان عزیز میتونن گلهای مد نظرشون رو فقط فقط از طریق پیام خصوصی به من ارسال کنند تا تحقیقات کامله شروع شود
البته دوستان هم میتونن ما رو در این امر راهنمایی کنند
تذکر : منابع از اینترنت نباشد و از گذاشتن اسپم جلوگیری شود
تا معرفی اولین گیاه ...

[ص-جلالی]

سلام
خیلی ممنون از شروع مطلبتون ولی خواهش میکنم دوستان دست اندر کار گلخانه در مورد طراحی گلخانه های کوچک (40-100مترمربعی) مطالب کاملی بنویسه بطوریکه هر فردی که سواد خواندن ونوشتن داره بتونه بره بازار لوازم مورد نیاز را بخره وبیاد در حیاط خانه اش یک گلخانه تفریحی بسازه. اسکلت میتونه از لوله های آب از هرجنس باشه .متشکرم.

["VICTOR"]

سلامی بر همه دوستان
با تاپیکی جدید در خدمت شمائیم
گلخانه نخبگان
در این تاپیک سعی داریم گیاهان مختلف رو معرفی کرده
از طریقه کاشت گرفته تا داشت و برداشت
از نحوه پرورش گرفته تا ژنتیک
با علف های هرز گرفته تا آفات و بیماری ها
از سموم گرفته تا کودهای مورد نیاز
و ...
امیدوارم تاپیک مفید و جامعی برای همه باشه
فقط ببخشید اگر گاهی زمان بر خواهد شد
دوستان عزیز میتونن گلهای مد نظرشون رو فقط فقط از طریق پیام خصوصی به من ارسال کنند تا تحقیقات کامله شروع شود
البته دوستان هم میتونن ما رو در این امر راهنمایی کنند
تذکر : منابع از اینترنت نباشد و از گذاشتن اسپم جلوگیری شود
تا معرفی اولین گیاه ...



چرا ګلخونتون اینقدر راکته ؟! شروع کنید دیګه دوستان که موضوع دادن !

[سجاد عابدی]

مقدمه:
▪
روش کاشتن گل :
در هر کشوری کاشتن گل و پرورش آن بنوعی مخصوص صورت می گیرد و هر باغبان یا کارشناس فنی سلیقه مخصوصی بکار می برد . این تفاوت روشها بستگی به منظور گلکار یا وسایلی را که در اختیار آنهاست دارد . هیچیک از عوامل مانند انتخاب خاک مناسب موثر در پرورش گل نیست . ولی همین عامل در مناطق مختلف غالبا متغیر است .چنانکه انگلیسیها برای گلدانهائیکه در آن به پرورش انواع سرخس می پردازند ، خاکی مخلوط از پوسیده سبزه و چمن و خاک رسی و شنی بکار می برند . در حالی که بلژیکیها برای همین نبات خاک برگ حاصله از پوسیده برگهای بلوط را مصرف مینمایند .که اولی جزء خاکهای سنگین و دومی از خاکهای سبک است .

ادوات و لوازم کار : برای گلکاری و سبزیکاری در خانه ، با توجه به وسعت عملیات ، به تمام و یا تعدادی از لوازم و ادوات مشروحه زیر نیاز می باشد :
۱) بیل و کج بیل .
۲) کُلَنگ.
۳) شن کِش
۴) فُرقان چرخ دار .
۵) سَرَند .
۶) ماله چوبی .
۷) وجین کُنِ دستی .
۸) بیلچه.
۹) ماله خط انداز .
۱۰) میخ نشاء کُن .
۱۱) ریسمان .
۱۲) متر .
۱۳) چاقوی پیوند زنی .
۱۴) قیچی باغبانی .
۱۵) داس باغبانی .
۱۶) اَرِه .
۱۷) آب پاش .
۱۸) زَنبِه .
۱۹) تعدادی میخ چوبی .
۲۰) قیچی چمن زنی .
۲۱) نشاء کُن.
۲۲) پمپ گردپاش .
۲۳) پمپ سمپاش .
۲۴) ماشین چمن زنی .
۲۵) شیلنگ لاستیکی برای آبیاری .
۲۶) گلدان : به اندازه های مختلف برای کاشتن ، قلمه زدن ، جابجا کردن گل ( استکانی – فرنگی –خیاری –لب شتری –دسته دار ) .
ـ بیل ، کج بیل و کلنگ : کلنگ ، برای کندن زمین و بیل ، برای زیر و رو کردن خاک و همچنین در زمینهای نرم و سست برای کندن زمین بکار برده می شوند .
ـ شن کش : برای جدا کردن نُخاله ، قلوه سنگ ، قطعات درشت شاخ و برگ و اضافات موجود در زمین بکار می رود و گاهی هم بمنظور تسطیح زمین از آن استفاده میشود .
ـ فرقان چرخدار : برای جابجا نمودن خاک ، کود ، نهالها ، اشیاء و لوازم کار در زمین استفاده میشود .
ـ سَرَند : از سرند ، برای یک دست نمودن خاک استفاده میشود ، بنحوی که خاک ، ماسه ، شن و خاک برگ پوسیده به نسبت مناسب مخلوط شود و نخاله ها و قطعات درشت سنگ ، شاخ و برگ ، پلاستیک و دیگر زوائد مانند : شیشه شکسته و ... را از خاک جدا نمود .
ـ ماله چوبی : از ماله چوبی ، برای تسطیح زمین و همچنین زیر خاک کردن بذر استفاده میشود .
ـ وجین کُنِ دستی : از وجین کن ، برای خارج کردن و از بین بردن علفهای هرز در زمین استفاده می شود . باین ترتیب که پس از کاشت و سبز شدن گیاهان ممکن است در میان آنها علفهای هرز سبز شده رشد نمایند و موجب کُندی رشد و یا از بین رفتن گیاه مورد نظر گردند . لذا بایستی با وجین کُن تمام علفهای هرز را از ریشه درآورد و از زمین خارج ساخت .
ـ بیلچه : همانگونه که از نام آن مشخص می گردد به معنی ، بیل کوچک میباشد و همه مردم با آن آشنا هستند . از آن برای درآوردن بوته از خزانه ، و کاشتن در محل اصلی و جابجا نمودن گلها ، سبزیها و ریختن خاک و کود در گلدان استفاده میشود .
ـ ماله خط انداز : از این وسیله برای کاشتن بصورت خطی ( ردیفی ) استفاده می کنند و با کشیدن آن برروی زمین آماده شده ، ضمن ایجاد شیارهای موازی و مناسب برای بذر کاری ، زمین را نیز تسطیح می نمایند .
ـ میخ نشاء کُن : از این وسیله بمنظور کاشتن بوته های جوان و یا قرار دادن قلمه گلها استفاده میشود ، که با فشار دادن آن در زمین حفراتی ایجاد می کنند تا بوته و یا قلمه را در آن بنشانند.
ـ ریسمان : بمنظور تقسیم بندی زمین و مشخص کردن خطوط مستقیم درزمین بکار میرود .
ـ متر : برای اندازه گیری طول و عرض قطعات در تقسیم بندی زمین بکار می رود .
ـ چاقوی پیوند زنی : همانگونه که از نام آن مشخص می شود در باغبانی بمنظور تهیه قلمه گلها و پیوند زنی استفاده میشود .
ـ قیچی باغبانی : این وسیله نیز در باغبانی مصرف دارد ، همچنین در موقع جابجا کردن بوته ها بمنظور اصلاح ریشه های شکسته و زخمی استفاده میشود .
ـ داس باغبانی : برای قطع کردن ریشه علفهای هرز و همچنین خرد کردن خاک زیر آنها که در اطراف ریشه گیاه مورد نظر قرار دارند بکار میرود ، در عمل یک نوع وجین کن نیز میباشد .
ـ اَرِه : برای قطع کردن شاخه های بزرگ و یا خشک در باغبانی بکار می رود .
ـ آبپاش : در زمانی که بذر کاشته میشود و ابتدای سبز شدن آن چون ریشه ندارد و در زمین استوار نگردیده ، اگر از لوله فشار آب برای آبیاری استفاده شود تمام بذرها شسته خواهند شد . لذا از آبپاش برای آبیاری آن استفاده می گردد .
ــ زَنبِه : بمنظور جابجا کردن خاک ، کود ، نشاء ها و نهالها در نقاطی که امکان استفاده از فرقان چرخدار نباشد استفاده میشود .
ـ میخ چوبی : در زمانی که میخواهند زمین را قسمت بندی نمایند با فروکردن میخ ها در زمین و بستن ریسمان به آنها بنحو مطلوب زمین را تقسیم بندی می کنند .
ـ قیچی چمن زنی : برای چیدن چمن های حاشیه ها بکار می رود .
ـ نشاء کُن : برای سوراخ کردن سریع و مناسب زمین برای کاشت پیازها و یا نشاء ها استفاده میشود .
ـ پمپ گردپاش: برای گردپاشی و قارچ کشی از آن استفاده میشود .
ـ پمپ سمپاش : همانطور که از نامش پیداست برای سمپاشی گیاهان استفاده یشود .
ـ ماشین چمن زنی : برای کوتاه کردن چمنها استفاده میشود .
ـ شیلنگ لاستیکی : برای آبیاری از آن استفاده میشود .
ـ گلدان : برای کاشتن گیاهان ، قلمه ها ، پاجوش ها ، و غیره بکار میرود .

[سجاد عابدی]

پرنده بهشتی : Strelizia
نام علمی این گیاه از نام ملکه شارلوت مکلامبورگ استرلیتز همسر ژرژ سوم پادشاه انگلستان گرفته شده است .این جنس که از گیاهان خانواده موز Musacees است در تمام دنیا فقط دارای پنج گونه دائمی همیشه سبز می باشد که فقط یک گونه آن به نام پرنده بهشتی رژینه S.reginae در باغبانی استفاده می شود و چهار گونه دیگر به صورت وحشی میباشند . گونه مورد نظر بومی جنوب آفریقا ( کاپ) است . بلندی آن در حدود یک متر می رسد شباهت به سر پرندگان دارد . . معمولا گل ها بتدریج باز می شوند و بیشتر به صورت گل بریده در گل فروشیها به فروش می رسد . ولی می توان خود گیاه را در گلدان های بزرگ در آپارتمان پرورش داد .

▪ مراقبت های لازم :
۱) نور : این گیاه به نور زیاد ( تابش مستقیم خورشید ) احتیاج دارد . بنابراین چنانچه در آپارتمان پرورش داده می شود باید آن را نزدیک پنجره جنوبی که فاقد پرده است قرار داد . ولی چون در تابستان شدت نور زیاد است باید آن را در جلو پنجره جنوبی که پرده داشته باشد و یا کمی دورتر از پنجره جای داد .
۲) حرارت : درجه حرارت مناسب برای گیاه بین ۱۶ – ۱۹ درجه سانتیگراد است و درجه حرارت کم تر از ۳- و بیش از ۳۰+ را تحمل نکرده و از بین میرود .
۳) آبیاری : در هوای معتدل هفته ای دو روز باید آبیاری شود ولی در هنگام استراحت گیاه که از اواسط تیرماه تا اواخر مردادماه است باید آبیاری را بکلی قطع کرد و یا به ندرت انجام داد .
۴) نوع خاک : خاک باید قوی ( دارای کود حیوانی « پودر گوشت و غیره ) و کمی ماسه ای باشد . برای زود به گل نشاندن گیاه باید در مردادماه زمین را به عمق ۸۰ سانتیمتر شخم زده و به آن کود حیوانی اضافه کرد . اسیدیته مناسب برای گیاه در حدود ۷ – ۸ میباشد .
۵) کود : میتوان از کودهای مختلف موجود در بازار طبق دستورالعمل هریک که معمولا در روی جعبه نوشته شده است استفاده کرد . ولی بهترین کود ، مخلوطی از ۱۰۰ گرم نیترات پتاسیم ۱۰۰ گرم فسفات کلسیم و ۲۰۰ گرم سولفات آمونیم میباشد که به مقدار ۲ گرم در لیتر ، هر هفته یک بار از فروردین تا مهرماه باید به گیاه داده شود .
▪ روش کشت و ازدیاد : یکی از روش های تکثیر این گیاه کشت بذر آن است . ولی برای بدست آوردن بذر باید به تلقیح مصنوعی اقدام کرد . معمولا هر گل آذین در حدود ۵۰ دانه ایجاد می کند . عمل کشت معمولا در بهار در حرارت ۱۸ – ۲۱ درجه سانتیگراد صورت می گیرد . رویش دانه نامنظم و ۳ تا ۵ ماه طول می کشد . در سال اول گیاه ضعیف میماند و بهتر است آن را به گلدان منتقل کرده و در گلخانه نگاهداری کرد . ولی در سال دوم و یا سوم میتوان آن را به محل مورد نظر انتقال داد . این گیاهان جدید در سال چهارم پاجوش تولید کرده و در سال ششم یا هفتم گل می دهند .
روش دیگر تکثیر ، تقسیم بوته است . که از بهار تا تابستان میتوان انجام داد . پایه های حاصل به کندی رشد می کنند و پس از دو یا سه سال گل می دهند وبه نوبه خود دو سال پس از تکثیر ایجاد پاجوش می کنند . معمولا روی پایه های جوان سه ساله ۶ – ۱۰ گل آذین به وجود می آید و در صورتی که در پایه های مسن ممکن است تا ۵۰ گل آذین ظاهر شود


http://www.vanmeuwen.com/medias/sys_master/8797670244382.jpg درجه حرارت زمستان، برای این گیاه باید حدود 10 درجه سانتیگراد باشد.

مراقبت: پرنده بهشتی به نور متوسط تا زیاد، بالای محیط، خاك همیشه خیس رطوبت 50 تا 70 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.






http://realornamentals.com/plant-store/media/catalog/product/cache/6/image/5e06319eda06f020e43594a9c230972d/b/i/bird-of-paradise-tree-strelitzia-reginae-10-01-b-realpalmtrees.com-web.jpg
http://www.sayers-strelitzia.com.au/images/img_0256.jpg
http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTRATSlrntZvayjXYqAGRJ4MAUN4yVga L8OXXhvm_g8yKC9yXbgtRhsETEGhg
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTymni0UOeiGqgsr88gIgbWIokwXk0uP eWXC296MSXIpQ4vYRj9FCeottJ_
http://darrensgardenservices.webs.com/Strelitzia%20reginae%20BIRD%20OF%20PARADISE%20to5f t%20.jpg

[سجاد عابدی]

کاشت خيار در گلخانه...

انتخاب زمان کشت :
قبل از هر اقدامی در مورد کشت خيار ابتدا بهتر است اطلاعاتی از قبيل آمار هواشناسی منطقه نظرات و تجربيات مهندسين کشاورزی و کشاورزان با تجربه و مهمترين مورد قيمت اين محصول در بازار کسب کرده و آنگاه زمان کشت را انتخاب نماييد زيرا زمان کشت در بهره برداری محصول تاثير مستقيم داشته و باعث بالا رفتن روحيه کار و تلاش می گردد. مثلا در مناطق جنوبی کشور زمان کشت از اوائل مهرماه شروع می شود و در خرداد ماه سال بعد برداشت محصول پايان می يابد. و در مناطق شمالی و مرکزی کشور که در آذر ماه و دی ماه دارای هوای ابری و سرد می باشند زمان کشت را به نحوی انتخاب می کنند که اين زمان يا آخر فصل برداشت و يا آغاز کشت باشد . به طور کلی زمان هايی که شرايط جوی نامساعد است بايد از دوره کشت حذف گردد و اگر چنين کاری صورت نگيرد و زمانهای نامساعد در ميان زمان برداشت قرار گيرد کشت با مشکلات عديده ای روبرو می شود.
انتخاب بذر: بعد از انتخاب زمان کشت بايد بذر مناسب و خوبی انتخاب کنيم که بر اساس تقسيم بندی اقليم های مناسب صورت می گيرد.مثلا برای مناطق جنوبی که زمان کشت از اوائل مهرماه شروع می شود و تا آخر خرداد سال بعد می توان برداشت محصول داشت و يا مناطق شمالی و مرکزی که کار کشت از اوائل دی ماه شروع می شود بذرهای تک گل پيشنهاد می شود که دارای برگ های کوچک و مقاوم به سرما بوده و جهت دوره های طولانی مناسب می باشد ولی در اقليم های که دو فصل کشت دارند بهتر است از واريته های پرگل که محصول زيادي در زمان کوتاه دارنداستفاده گردد. شايان ذکر است که بسياری از کشاورزان بدون توجه به نوع واريته و زمان کشت آن و تنها به علت پر گل بودن آن اقدام به کشت در فصولی می نمايند که مناسب حال آن بذر نيست در نتيجه با مشکلاتی مواجه می شوند که برای آنها اندکی ناشناخته و غريب می نمايد.کشاورزانی که آشنايی با خواص واريته های مختلف ندارند اشتباه عمده ای را مرتکب می شوند و آن اين است که واريته های پر گلی را که برای فصول بهاره کشت نموده اند و محصول خوب و زيادی برداشت کرده اند مجددا برای کشت پائيزه انتخاب می کنند. با شروع فصل سرما و کوتاه شدن طول روز تعداد زيادی ميوه های کوچک در هر بوته مشاهده می کنند که به علت ريز ماندن ميوه ها بر روی ساقه محصولی برداشت نمی کنند و با تصوراتی که دارند کود و سم را به گياه تحميل می کنند در حالی که بذر های تک گل بوده و از آن ميوه کمتری مشاهده می کنند اما محصول بيشتری برداشت می شود.
نحوه کشت : پس از انتخاب بذر بايد فکر نحوه کشت باشيم به طور کلی در مقابل ما دو راه برای کشت بذر قرار دارد. يکی کشت مستقيم و کشت به صورت خزانه که از اين دو راه به خاطر صرفه جويی در استفاده از امکانات گلخانه ای و مراقبت بيشتر و بهتر تا جوانه زدن٬ بهتر است از کشت در خزانه بهره گيری کرد. برای کشت مستقيم زمين بايد رطوبت کافی داشته و به اصطلاح گاورو باشد و بهتر است زير و روی بذر به مقدار مورد نياز بيته موس ريخته شود.
بهترين خاک برای کشت در گلدانهای نشاء ماده ای طبيعی به نام بيته موس می باشد که در بازار انواع خارجی و ايرانی آن يافت می شود.اگر محل قرار گرفتن سينی نشاء دارای ۳۰ درجه سانتی گراد حرارت بوده و نور و رطوبت کافی وجود داشته باشد پس از ۵ تا ۷ روز بذر جوانه می زند و چنانچه شرايط مناسب نبوده و عوامل نور و گرما و رطوبت به صورت دلخواه نباشد اولا در زمان جوانه زنی تاخير ايجاد می شود و ثانيا در جريان رشد گياه نيز اختلالاتی پديدار خواهد شد. توصيه می شود اين نوع بذرها را به علت گرانی آنها ۲۴ ساعت قبل از کاشت در زمين و يا گلدان در يک پارچه نخی و يا پنبه ای در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری کرد. بايد دقت کرد قبل از اين کار بذرها ابتدا در آب ولرم خيسانده شوند از طرفی بايد مراقبت های لازم را به عمل آورد تا گياه جوان بدون آفت و بيماری به زمين منتقل شود.
انتقال نشاء به زمين اصلی :وقتی بذرها سبز شدند و رشد کافی نمودند بايد آنها را به زمين گلخانه منتقل کنيم.بدين منظور حفره هايی که با فاصله معين و بر اساس تراکم بوته در متر مربع محاسبه شده است بر روی بسترها تعبيه می کنيم که دقيقا به اندازه حجم خاک گلدانهای سينی نشاءمی باشد. آنگاه با احتياط کامل نشاء را همراه با خاک گلدان از گلدانها جدا کرده و در حفره ها قرار می دهيم.در اينجا بايد مراقب باشيم تا به ريشه ها آسيبی وارد نيايد. بعد از انتقال نشاء به زمين آبياری را شروع می کنيم . به ياد داشته باشيم مدت قرار گرفتن نشاء در گلدان نبايد از حد معمول تجاوز کند زيرا در اين صورت است که ريشه به علت حجم کم خاک دچار مشکل شده و از رشد طبيعی باز می ماند و در نتيجه گياه از ابتدا ضعيف خواهد بود و پس از آن هم رشد درستی نخواهد داشت.
تراکم بوته ها : به منظور دستيابی به بيشترين برداشت محصول از متر مربع تراکم بوته ها حائز اهميت است.بعضی از کشاورزان و گلخانه داران بر اين باورند که اگر تعداد بوته در واحد سطح بيشتر باشد محصول بيشتری می توانند برداشت کنند.بر اساس تجارب بدست آمده در گلخانه های خاکی برای واريته های موجود تراکمی برابر با ۷/۱ تا ۳ بوته٬ بنابر تجربه شخصی فصل کاشت و نوع واريته از نظر کوچکی و بزرگی برگ در نظر می گيرند که در اين مورد می توان از کشاورزان با تجربه و کارشناسان مربوطه کمک گرفت. ناگفته نماند که اين کار دلايل فنی و مهمی دارد که از جمله می توان ميزان نوردهی و جذب مواد مغذی خاک در فصول سرد را نام برد.پس به خاطر اينکه بوته ها از نور کافی برخوردار بوده و رشد مناسبی داشته باشند بايد به گونه ای کاشت شوند که به روی يک ديگر کمتر سايه بياندازند و به عبارتی ديگر موجب جلوگيری از تابش نور کافی به گياه نشوند از طرفی در فصول سرد ميزان غذا رسانی خاک به ريشه کمتر می شود و اگر تراکم هم در چنين وضعيتی زياد باشد طبيعی است که به ريشه مواد کافی نخواهد رسيد
آبياری اوليه : برای آبياری گلخانه بهتر است از سيستم تحت فشار به صورت قطره ای استفاده کنيم.در اين روش که بهترين نوع آن استفاده از نوارهای آبياری است که از حدر رفتن آب جلوگيری می کند. بر اساس برنامه ای منظم به آبياری گياه خواهيم پرداخت زيرا آبياری به صورت سنتی ضمن بالا بردن مصرف آب و همچنين رطوبت گلخانه مواد غذايی در خاک را شسته و دسترسی ريشه را به اين مواد کم کرده.شايان ذکر است که آبياری گياه بر اساس سن گياه بافت خاک و زمان مصرف متفاوت است. برای مثال می توان گفت که خاک در زمستان به آب کمتری نيازمند است تا در فصل تابستان ولی در هر صورت بايد به طور يکنواخت و دوره های منظم آبياری کرد و مسلما در خاک های سبک مقدار آبياری کمتر و فاصله زمانی بين آن نيز کمتر خواهد بود. توصيه می شود در هنگام آبياری زمين را برای مدت طولانی به حالت اشباع قرار ندهيم و حتما رطوبت ۲۵ درصدی را در فاصله دو آبياری رعايت نماييد به عبارت ديگر برای تناوب آبياری٬ زمانی اقدام به آبياری نماييد که رطوبت خاک به ۲۵٪ رسيده باشد ضمنا اين را هم بدانيد که گياه خيار در زمانی که به گلدهی می رسد نياز بيشتری به آب دارد.
برخی از کشاورزان معتقدند بعد از اينکه گياه جوان ۴ برگ حقيقی خود را کامل کرد بايد يک دوره تشنگی به گياه داد.چون اعتقاد دارند ريشه گياه در حالت تشنگی به طور طبيعی به دنبال يافتن آب به عمق خاک نفوذ می کند و اين حرکت ريشه باعث افزايش حجم ريشه می شود. به هر حال گياه پس از دوره تشنگی و آبياری پس از آن رشد سريعی خواهد داشت. در زمان رشد بوته بايد نخهای گلخانه را آماده کرده و بر فراز بوته ها به سيم های مهار در فضای سقف گلخانه متصل نمود تا در هنگام رشد سريع بوته ها به طور منظم به دور نخ ها بسته شود برای بستن بوته ها به دور نخ ها روش های مختلفی وجود دارد می توان پائين نخ ها را به سيم مهار در پائين گياه بست و يا اينکه نخ اضافه را به دور قرقره های سيمی پيچانده و بر روی سيم مهار قرار داد و يا اينکه به وسيله کلیپس های مخصوص که به اندازه قطر ساقه گياه است و به انتهای نخ ها بسته می شود ارتباط ساقه و نخ را بدون گره زدن به گياه برقرار نمود شايان ذکر است که نبايد در مرحله نخ کشی بی توجهی نمود زيرا غفلت در اين کار باعث شکستن ساقه گياه می شود و سبب آسيب جدی به گياه خواهد شد.
آبیاری : آبياری گلخانه برای خاک های سبک می تواند به روش نشتی باشد يعنی با ايجاد جوی و پشته آبياری صورت می گيرد. در صورت استفاده از سيستم های قطره ای که با لوله های مخصوص صورت می گيرد نيازمند يک محاسبه دقيق هستيم زيرا معمولا وسط خط لوله از فشار آب کمتری برخوردار است و به اين علت آبياری به صورت يکنواخت انجام نمی شود.آبياری قطره ای بايد به صورتی باشد که پيازرطوبتی بين دو قطره چکان به يکديگر متصل شود . همانطور که می دانيد روزانه مقدار معينی اب زمين تبخير می شود که بايد در موقع مناسب تامين گردد.در صورتی که نسبت به آب يک منطقه مشکوک باشيم با آزمايش آب تصميم نهايی را اتخاذ می کنيم مقادير مجاز ec در آب براساس ميلی موس تامين می شود ec کمتر از ۱ بسيار خوب ec بين ۱ تا۲ مناسب و ec ۲ تا ۳ کمی زياد ec ۳ تا ۴ زياد و ec بالاتر از ۴ بسيار زياد غير قابل قبول می باشد.

هرس اولیه : در بته خيار تا زمانی که ارتفاع گياه به ۳۰ سانتی متر نرسيده هيچگونه هرسی را انجام نمی دهيم . اما پس از اينکه بوته به ارتفاع ۳۰ سانتی متری رسيد شاخه های فرعی و ميوه و گلهای آن را به تدريج حذف می کنيم. با اين کار به گياه اجازه می دهيم که تمام انرژی توليدی توسط گياه صرف رشد ساقه و برگهای اوليه شود و بدين وسيله گياه قوی و شاداب باشد از ارتفاع ۳۰ سانتی متر به بعد شاخه های فرعی را حذف کنيم ولی با توجه به فصل کاشت و نظر برخی کارشناسان و کشاورزان با سابقه برخی به شاخه های فرعی اجازه می دهند رشد نمايند و بر اساس واريته و فصل کاشت طول شاخه های فرعی را تنظيم می کنند. قابل ذکر است که در فصل بهار جوانه انتهايی شاخه های فرعی را بعد از ظهور برگ پنجم حذف می کنند به ياد داشته باشيد که هرس اوليه گياه تاثير مستقيم و بسيار خوبی در رشد و بار دهی بوته خواهد داشت البته مشروط بر اينکه به طور صحيح و اصولی انجام گيرد.

برداشت محصول : از مواردی که بايد در انجام آن دقت بسياری کرد تا آسيبی به گياه وارد نشود نحوه چيدن خيار از بوته است که به دلايلی با اهميت است شيوه اصولی و صحيح چيدن خيار از بوته اين است که آن را به سمت بالا کشيده تا بدين وسيله از ساقه جدا شود اين عمل باعث می شود که بقايا يا دنباله ميوه بر روی ساقه باقی نماند زیرا باقی ماندن این قسمت بر روی ساقه باعث پوسيدگی ساقه می شود و از طرفی دنباله ميوه علاوه بر اينکه وزن ميوه را سنگين تر می کند باعث جلوگيری از نرم شدن سريع ميوه هم می شود امروزه در اکثر گلخانه ها ديده می شود که خيار را به وسيله قيچی از شاخه جدا می کنند اين کار زمانی می تواند مشکل آفرين باشد که قيچی آلوده به بيماریهای قارچی و ويروسی خاصی باشد. در اين حالت امکان انتقال بيماری از يک بوته به بوته ديگر زياد است. بد نيست بدانيد به تازگی دستگاهی اختراع شده است که به وسيله اشعه می تواند ميوه را از ساقه جدا کند.ولی تا زمانی که دسترسی به اين وسائل امکان پذير باشد بهتر است حتاالمقدور ميوه با دستکش چيده شود ضمنا از ابزارهایی استفاده کنيد که اطمينان داشته باشيد آلوده نيستند.

پائین کشی بوته ها : زمانی که بوته ها به سقف مفيد گلخانه می رسند بايد پائين کشيده شوند.نکته ای که در اين دوره حائز اهميت است هرس برگهای فرسوده تر و پير تر در طول دوره برداشت است.به طوری که هنگام پائين کشيدن بوته برگهای پائينی ضمن اينکه عمر خود را سپری کرده اند تعداد کمی نيز برای هرس کردن باقی مانده باشد. بايد همواره به ياد داشته باشيد که هرس برگهای فرسوده در هر نوبت نبايد بيش از ۳ برگ در بوته باشد و حداقل ۱۸ تا ۲۵ برگ روی بوته باقی بماند. هرس برگ های فرسوده بايد در طول دوره و به تناوب انجام گيرد که در هنگام پائين کشی مشکلی پيش نيايد و ضمنا متوجه باشيم برگهايی که هرس می کنيم نبايد از تعداد برگهای توليد شده بيش تر باشد. به هر حال بعد از هرس برگ هاي مسن تر و رسيدن بوته به سقف٬ ۳ روش برای هرس بوته خيار مرسوم است.
اول اينکه با حذف برگهای پائينی و شل کردن نخ ها از قرقره که به سيم مهار متصل است ساقه را به صورت گرد در روی زمين قرار داده البته گاهی ساقه ها به جای اينکه روی زمين قرار گيرند بر روی شاسی های مخصوصی که با فاصله ۵۰ سانتی متر تعبيه شده اند قرار می گيرند. زمانی که بوته به انتها می رسد به دو شاخه فرعی اجازه می دهیم که رشد خود را ادامه دهند و دوباره به سمت پائین حرکت کنند.این دو شاخه فرعی را مانند شاخه های اصلی در نظر می گيريم و پس از رشد اين شاخه ها جوانه ای انتهايی شاخه اصلی را حذف مي کنيم و سوم اگر در پايان فصل کشت با فرا رسيدن هوای گرم مصادف باشد می توان به جای پائين کشيدن بوته ها آن را بر روی سيم ها انداخته تا مانند سايبانی در گلخانه عمل کند در اين حالت بايد کاملا مراقب بود که بوته ها در موقع خم شدن شکسته نشوند و بعد ها دچار ضايعات و بيماری نگردند.

[*FATIMA*]

شمعدانی



نام فارسی : شمعدانی

نام علمی : Pelargonium


این گیاه از خانواده ژرانیاسه و دارای گونه های بسیار زیاد و زادگاه اصلی آن مناطق معتدل آفریقای جنوبی ، استرالیا ، ترکیه است ولی اکنون در سراسر جهان از این گیاه به عنوان یک گل زینتی برای باغچه و آپارتمان استفاده می نمایند . گل های آن بادوام و با رنگ های مختلف ، سفید ، قرمز ، صورتی ، ارغوانی ، بنفش زینت بخش خانه ها است . با توجه به شکل ظاهر و نوع گل ، آنها را به چند گروه تقسیم نموده اند .

گروه اول : جرانیوم یا شمعدانی ساده

گلی ماندنی و بی زحمت در شرایط سهل هم در گلدان و هم در زمین قابل استفاده است ولی چون بوته دوساله بیشتر آن کم گل می شود لذا هر سال آبان ماه از آن قلمه زده و زمستان را در گلخانه یا پشت پنجره اطاق آفتابرو نگهداری کرده نیمه فروردین بیرون آورده در گلدان یا زمین می کارند . قلمه شمعدانی پرقدرت و زیاد گل می دهد . در شرایط مناسب و زیر اشعه مستقیم آفتاب در تمام سال گل می دهد و حتی المقدور خاک سطح باغچه و یا گلدان ، بین دو آبیاری بایستی خشک شود
1/ شمعدانی معمولی به رنگ های مختلف (سفید – صورتی – پیازی – نارنجی – قرمز – بنفش کمرنگ) و به دو نوع پُرپر و تک پر می باشد
2/ وقت گل آن در هوای آزاد از اواخر اردیبهشت تا اواخر آبان ماه است ولی چنانچه در گلخانه باشد زمستان هم گل خواهد داشت – قد بوته تا 50 سانتیمتر هم می رسد ولی پاکوتاه آن مرغوب تر است
3/ خاک آن بایستی (3|1 خاک باغچه 3|1 خاکبرگ 3|1 ماسه) باشد
4/ شمعدانی در مقابل آفتاب شدید تابستان دوام داشته و زیاد گل می دهد ولی هرچه در سایه باشد کم گل تر و دراز خواهد شد
5/ شمعدانی به کود کم احتیاج دارد . آب ان بایستی به مقدار کافی یعنی اگر در گلدان باشد باید خاکش همیشه مرطوب بماند و اگر در باغچه است بنا به گرمای هوا روزی یک یا دو مرتبه آبپاشی کافی است
6/ معمولاً در آبان ماه که می خواهند قلمه بزنند چنانچه بوته های مادر نیز جوان و قابل استفاده باشد آنها را نیز با ریشه از خاک بیرون آورده تک تک یا هرچند تا در یک گلدان گذاشته اطراف آن را خاک لازم ریخته آب می دهند و پس از اینکه چند روز در هوای آزاد ماند آذرماه به گلخانه می برند
7/ طرز ازدیاد آن از راه قلمه و همچنین جدا کردن پاجوش ها است – بدین طریق :
الف : آبان ماه می توان شاخه های بلند شمعدانی ها را که خیلی گوشتی و زیاد سبز نباشد به اندازه های 15 الی 20 سانتیمتری قطع و در جعبه یا گلدانی که دارای ماسه باشد قلمه زد ( به طوری که اقلاً دو محل جوانه در ماسه فرو برود ) و چند روزی در هوای آزاد می ماند تا آذرماه که بایستی به گلخانه برد و در محل آفتابرو قرار داد .قلمه ها را پس از بریدن به اندازه های مذکور بهتر است یک روز در مجاورت هوا بگذارند تا سر و ته آنها کمی خشک شود ( چون انتهای قلمه که در ماسه فرو می رود چنانچه قدری خشک شده باشد بهتر ریشه کرده و کمتر ممکن است فاسد شود ) .
ب : موقع بهار هم که گلدان های شمعدانی های ریشه دار را بیرون آورده و می خواهند از گلدان ها خارج و در زمین بکارند می توان هر پاجوش یک بوته را که در قسمت انتها وصل به چند تا ریشه باشد از بوته اصلی جدا کاشت .

گروه دوم : شمعدانی شاهانه

که بسیار زودرنج و زمستان سرد را تحمل نمی نمایند و گل های آن مدت زیادی دوام نمی آورد .

گروه سوم : شمعدانی پیچ

که دارای ساقه های باریک و بلند و پیچیده و خم شونده بوده ، چنانچه در محل آفتابی قرار بگیرد ، گل های خوشه ای قرمز ، صورتی و ارغوانی تولید می کند و دارای برگ هایی به رنگ سبز سیر و چین دار است . برگ ها دارای 5 لوب ، تقریباً بدون کرک با حاشیه کامل و رگبرگ مرکزی . این نوع شمعدانی همیشه در گلدان مورد استفاده قرار می گیرد و ساقه و برگ های آن خیلی شکننده و چنانچه به چوب یا قیمی بسته شود قد آن به یک متر می رسد و اگر به چوب نبندند شاخه های آن به طرف پایین سرازیر می شود ( که در این صورت بیشتر برای زینت پله ها یا لبه ایوان استفاده می شود ) . موقع گل آن همیشه و فقط مرداد ماه است . شهریور را گل کم می دهد یا ندارد .گل ها به صورت چتر کاملاً متراکم ظاهر می شوند . برای استمرار گلدهی مرتباً باید گل های پژمرده را حذف کنید . همچنین این گیاه به کود کم لازم دارد . هر ساله بایستی خاک روی گلدان را ( فروردین ماه ) به عمق سه یا چهار سانتیمتر تعویض و کمی کود داد .هر 3 یا 4 سال یک مرتبه بایستی بوته را که کهنه شده تعویض و از قلمه های جوان استفاده نمود .

گروه چهارم : شمعدانی عطری

که شامل صدها واریته مختلف است و همگی معطر بوده و با توجه به واریته آن ، عطرهای مختلفی از خود متصاعد می کنند . عطر موقعی بروز می کند که برگ گیاه ، بین انگشتان نرم شود . ارتفاع این گیاه در نقاط مرطوب و معتدل در صورتی که خوب نگهداری شود از شصت سانتیمتر تا دو متر می رسد . گل آن بنفش ریز و زیاد جالب نیست و زیاد هم گل نمی دهد . کود انسانی خیلی کم لازم دارد . محل آن زمستان در گلخانه و تابستان در سایه آفتاب و جای خنک است .

گروه پنجم : شمعدانی پاکوتاه یا مینیاتور

که اغلب گل های انها دو یا چند رنگ است و رنگ های سفید ، صورتی ، قرمز ، ارغوانی درهم آمیخته و سطح گلبرگ ها موج مرمری پیدا نموده است .

گروه ششم : شمعدانی برگ زینتی

که به خاطر برگ های زیبا و با رنگ های بسیار استثنائی پرورش داده می شود . برگ ها به رنگ های نقره ای ، زرد ، زرد مسی ، قرمز ، سیاه و سبز با طرح های بسیار جالب و سایه های مرمری با نقش و نگارهای جذاب گلدان های دوست داشتنی تولید می کنند و بعضی از آنها دارای نقش پروانه که در وسط و اطراف رنگ های زیبا درهم آمیخته و شکل پروانه را به وجود آورده است .

گروه هفتم : شمعدانی حرامزاده

عیناً مانند شمعدانی معمولی و کاملاً در همین شرایط زیست می کند منتها ساقه های آن کمی نازکتر و به طور منحنی در روی زمین خوابیده و پابلند نمی شود – ممکن است در گلدان هم کاشت و استفاده نمود . دارای شاخه های کم و برگ ها بزرگ ، متناوب با حاشیه کنگره ای است که اغلب در قسمت مرکزی دارای لکه های خرمائی رنگ به شکل نعل اسبی می باشد . گل آن تک پر و زیاد و پر گل می باشد – رنگ آن قرمز یا نارنجی بوده و در گلکاری ها بیشتر از شمعدانی معمولی متداول است – موقع گل آن از اردیبهشت تا آذرماه است . یک نوع سفید آن که پاکوتاه و دارای گل های پرپر می باشد نیز متداول است .

گروه هشتم : دهان اژدر

قد آن بسته به مدت عمرش بلند و تا هشتاد سانتیمتر هم می رسد ولی چون پابلندش خوشگل نیست مانند شمعدانی هر ساله قلمه زده و از پاکوتاه آن استفاده می نمایند . گل های آن به رنگ های ( سفید خال قرمز – صورتی خال سیاه – قرمز خال سیاه – بنفش خال سیاه ) می باشد که از اردیبهشت تا مرداد در بوته ها ظاهر می شود . کود انسانی لازم دارد .محل آن زمستان در گلخانه و تابستان در سایه آفتاب و جای خنک است .

نگهداری در حالت کلی

درجه حرارت – درجه حرارت مناسب در زمستان حداقل 7 درجه می باشد .

نور – در بهار به اشعه مستقیم آفتاب نیاز دارد و در سایه گل تولید نمی کند .

آبیاری – بین دو آبیاری ، خاک سطح گلدان باید کاملاً خشک شود و از آبیاری زیاد بایستی خودداری نمود و در زمستان آبیاری به حداقل می رسد تا استراحت دوره زمستانی را طی نماید .

تکثیر – در تابستان قلمه های آن در ماسه و خاک برگ بخوبی ریشه می دهد و ظرفی که در آن قلمه زده می شود ، نبایستی درپوش یا نایلون روی آن کشیده شود .

کود – 5 گرم در لیتر هر هفته یک بار از اردیبهشت تا شهریور ماه

نوع خاک – مخلوطی از خاک برگ جنکلی ، تورب ( پیت ماس ) و ماسه

مشکلات پرورشی

برگ های زیرین زرد می شوند . اگر برگ ها سالم بوده و لبه آنها سوخته و ریخته شده ، در این صورت علت آن کم آبی گیاه است و چنانچه برگ ها پژمرده شده و دمبرگ خمیده گشته ، علت آن آبیاری بیش از اندازه است .

لبه برگ ها قرمز می شود . علت آن درجه حرارت کم ، بخصوص در شب ها است .

پایه برگ و ساقه سیاه می گردد . علت آن بیماری قارچی است و بایستی بوته را سوزانده و کود پوسیده سالم به گیاه داد .

کم شدن برگ و گل . علت ان کمبود نور است . بایستی گلدان به محل پرنور و آفتابی انتقال یابد.

لکه های پنبه ای روی سطح برگ ظاهر می گردد . علت آن بیماری غیر میکروبی است ، بایستی از آبیاری بیش از حد خودداری نموده و رطوبت هوا بیش از حد است .

ظهور قارچ خاکستری رنگ روی برگ ها . این بیماری قارچی با آبیاری بیش از اندازه و رطوبت زیاد هوا توأم است ، بوته های آلوده را باید سوزاند و محل آنرا با ترکیبات ضد قارچ سمپاشی نمود و به طور کلی آبیاری را به حداقل رساند .

بوته ها فاقد گل می شوند . علت آن گرمای بیش از حد لزوم در فصل زمستان سال قبل بوده و گیاه نتوانسته است استراحت زمستانه خود را داشته باشد .

بیماری ها :

لکه برگی آلترناریایی :

در اثر آلودگی به قارچ Alternaria tenuis در سمت زیرین برگ نواحی آب سوخته ای به اندازه ی 2/1 – 6/0 سانتیمتر به وجود می آیند . مرکز لکه ها کمی فرو رفته و تیره بوده و حلقه های متحدالمرکز قهوه ای تیره تشکیل و در Pelargonium domesticum بافت قرمز رنگی ایجاد می شود . قارچ در بقایایی گیاهی و لکه های روی برگ ها وجود دارد و در شرایط سرد و مرطوب فعالیت خود را از سر می گیرد . کنیدی ها دارای دیواره های عرضی و طولی ، کشیده و دوکی هستند و در روی کنیدیوفور به وجود می آیند .

مدیریت بیماری : از آبیاری کردن گیاه از بالا خودداری و بقایای گیاهی را جمع آوری و معدوم کرد . با استفاده از سمومی مانند کلروتالونیل ، فلودیوکسونیل ، مانکوزب و ایپرودیون سطح گیاه را محافظت کرد .

بلایت باکتریایی :

باکتری Xanthomonas campestris Pv.pelargoni در قلمه های آلوده و بقایای گیاهی داخل خاک به مدت 1 سال دوام داشته و در دمای بالا بیماری به سرعت توسعه می یابد . آب آبیاری و مگس های سفید در پراکنش بیماری نقش دارند . علائم بیماری ممکن است به دو صورت دیده شوند . لکه هایی کوچک به اندازه ی 6/0 سانتیمتر در سمت زیرین برگ توسعه یافته و ظاهر برگ فرو رفته می شود . چنین برگ هایی پژمرده شده و می خشکند . باکتری از طریق آوند چوبی در رگبرگ و دمبرگ انتشار می یابد . در حاشیه ی برگ قسمت های V شکلی ایجاد می شود که رأس آن به سمت آوند می باشد . حاشیه ی برگ های زیرین پژمرده شده در حالی که پهنک و دمبرگ سالم می باشند . بافت آوندی در نواحی آلوده قهوه ای خاکستری شده که ممکن است ترشحات باکتریایی از محل زخم خارج شوند . برگ های زیرین از بین رفته و ریزش می کنند . آلودگی سیستمیک منجر به برگ ریزی و مرگ گیاه شده و ساقه ی آلوده سیاه شده و ترک می خورد . ممکن است در نواحی که پوسیدگی وجود ندارد ، روی ساقه خطوط سیاه رنگی به وجود آیند .

مدیریت بیماری : از قلمه های سالم استفاده و وسایل را در محلول آمونیوم ضدعفونی نمود . از آبیاری کردن گیاه از بالا پرهیز و نمونه های بیمار را سریع حذف کرد . در انتهای فصل شمعدانی های باقی مانده را حذف نموده و دست ها را پس از قلمه گیری شسته و چاقو و ابزار مورد استفاده را با الکل و در کلراکس 10% به مدت 10 دقیقه ضدعفونی کرد .

کتابی شدن :

باکتری Rhodococcus fasciens باعث بدشکلی و کوتاه ، ضخیم و توپر شدن ساقه می شود که رنگ ساقه در نزدیک پایه در زیر و بالای سطح خاک سبز زرد می شود در حالی که بقیه قسمت های گیاه سالم به نظر می رسد .

مدیریت بیماری : برای کنترل باید گیاهان آلوده را حذف و قلمه و خاک های آلوده را نابود ساخت .

ساق سیاه و پوسیدگی ریشه :

پیتیوم قارچی است که در خاک وجود دارد و در صورت آبیاری زیاد و در خاک هایی با زهکش ضعیف فعالیت می کند . در ابتدا انتهای قلمه و گیاهان جوان آب سوخته و سپس پوسیده می شود . زخم های سیاه زغالی به سرعت توسعه یافته و به سمت بالای ساقه پیشروی می کنند به طوری که اندازه ی آن ها به 11-7 سانتیمتر می رسد . در نهایت گیاه آلوده پژمرده شده و می خشکد .

مدیریت بیماری : باید قلمه های آلوده را از بین برد و از مفنوکسام در خاک استفاده کرد .

بلایت :

قارچ Botrytis cinerea در بقایای گیاهی مخصوصاً گل ها وجود دارد و در هوای سرد و مرطوب و در صورت خیس بودن سطح گیاه فعال می شود که در نتیجه گل ها آب سوخته ، قهوه ای و سیاه شده و قبل از موعد ریزش میکنند . در صورتی که گل های ریزش کرده ، روی برگ ها بیوفتند در برگ ها لکه های نامنظمی تشکیل می شوند که باعث پوسیدگی برگ ها شده و ممکن است آلودگی به سمت پایین ساقه پیشروی کند

مدیریت بیماری : در زمان قلمه گیری از ایجاد زخم های گسترده خودداری شود . گل ها و برگ های آلوده را جمع اوری و معدوم کرد . با گرم کردن فضای گلخانه و ایجاد تهویه و تراکم مناسب گیاهی ، حرکت جریان هوا را تسهیل کرده و باید از رطوبت محیط کاست . از هیدروکسید مس ، فن هگزامید ، ایپرودیون ، وینکلوزولین و مخلوط کلروتالونیل و مانکوزب استفاده از آبیاری کردن گیاه از بالا خودداری کرد .

ادم :

لکه هایی به صورت نقاط کوچک آب سوخته و تاول مانند در سطح زیرین برگ های پایینی و ساقه تشکیل می شوند . تاول ها کرکی و قهوه ای شده و برگ های شدیداً آلوده ریزش می کنند . این حالت بیماری فیزیولوژیکی است که در هوای ابری و سرد بهاری ایجاد می شود .

مدیریت بیماری : در این حالت باید از آبیاری زیاد خودداری کرد و میزان رطوبت را کاست و دما را افزایش داد

سوختگی برگ :

در اثر افزایش مقدار آهن در برگ های مسن بین رگبرگ ها نقاط زردرنگی ایجاد می شوند . زرد شدن بین رگبرگ ها در ادامه منجر می شود که لکه ها نکروز شده و حاشیه ی برگ ها از بین بروند . این علائم با آسیب های ناشی از کنه و یا ادم اشتباه می شود .

مدیریت بیماری : برای جلوگیری باید از مصرف زیاد کودههای میکرو خودداری و PH خاک را بالاتر از 5/5 تنظیم کرد . در کودهای مورد استفاده نسبت 1 به 1 آهن و مگنز رعایت شود و از آبیاری زیاد گیاه خودداری ورزید .

لکه برگی باکتریایی :

باکتری Pseudomonas cichorii در گیاهان آلوده دوام دارد و دامنه ی میزبانی آن وسیع است . در هوای گرم و بارانی و در صورت آبیاری گیاه از بالا بیماری شایع بوده و لکه هایی بی شکل ، نامنظم ، سیاه تا قهوه ای تیره به اندازه ی 1-6/0 سانتیمتر ایجاد می شوند . حاشیه ی لکه ها آب سوخته بوده و ممکن است مرکز آنها به رنگ خرمایی همراه با هاله ی زرد باشد .

مدیریت بیماری : از آبیاری کردن گیاه از بالا پرهیز کرد و با رعایت بهداشت ، سطح گیاه را خشک نگه داشت .

زنگ :
Puccinia pelagonii – zonalis روی برگ های گیاهان زنده وجود دارد که در شرایط مرطوب و در صورتی که سطح گیاه خیس باشد مشکل ساز می شود . جوش هایی حاوی اسپورهای قهوه ای و نارنجی در سطح برگ ها ایجاد شده و لکه های کلروز در سطح بالایی ظاهر می شوند . اسپورها در حلقه های متحدالمرکز تولید شده که به وسیله باد پراکنده شده و باعث پراکنش آلودگی میشوند .

مدیریت بیماری : از آبیاری کردن گیاه از بالا پرهیز و در انتهای فصل تمام شمعدانی ها را حذف کرد . از کلروتالونیل ، میکلوبوتانیل ، فلودیوکسونیل ، فلوتالونیل ، تریادیمفون و مانکوزب نیز برای ضدعفونی سطح گیاه استفاده کرد .

پوسیدگی پیتیومی ریشه :

نوک ریشه ها نیمه شفاف و آب سوخته شده و اسپورهای میکروسکوپی آن در مقاطع گیاهی قابل مشاهده می باشند . لایه های بیرونی ریشه پاره پاره و نواری می شوند به طوری که به هنگام بیرون آوردن گیاه از خاک مغز و باف های آوندی ریشه لخت می شوند و ممکن است قارچ به قسمت تحتانی ساقه هجوم آورد .

مدیریت بیماری : باید قلمه های آلوده حتی آنها که به خوبی ریشه داده اند نابود کرد . از آلیت ، مفنوکسام ، اتریدیازول به تنهایی و یا همراه با تیوفنات متیل ، متالاکسیل و پروپاموکارب استفاده کرد .

پژمردگی باکتریایی :

باکتری Ralestonia Solana – cearum باعث پژمرده شدن برگ های زیرین شده و در ادامه برگ ها زرد شده و ریزش می کنند . بافت آوندی ساقه به رنگ قهوه ای تا سیاه درمی آید .

مدیریت بیماری : باید گیاهان آلوده را نابود کرد و از انتقال گیاهان آلوده به نقاط دیگر خودداری کرد .

پژمردگی ورتیسیلیومی :

قارچ های Verticillium albo – atrum و V.dahliae در خاک سال های زیادی دوام داشته و به وسیله ی قلمه های آلوده پراکنده می شوند . قارچ در بین گیاهان زراعی ، سبزی و زینتی دامنه ی میزبانی وسیع دارد . برای ایجاد بیماری دمای معتدل ضروری بوده و در هوای گرمتر علائم شدیدتر می شود . برگ های زیرین و میانی پژمرده و در ادامه زرد شده ، خشکیده و ریزش می کنند . در ادامه جوانه ها خشکیده ، گیاه کوتوله و کند رشد و بافت های آوندی تغییر رنگ می دهند . ممکن است بیماری با علائم بلایت باکتریایی اشتباه شود .

مدیریت بیماری : از قلمه های عاری از پاتوژن استفاده و خاک را ضدعفونی کرد .


گردآورنده : *FATIMA*
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

گل لاله





نام گل لاله از کلمه لال یا همان کلمه لعل از زبان سانسکریت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D9%86%D8%B3%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D8%AA) به معنی «قرمز» گرفته شده‌است. واژهٔ لاله امروزه به گل‌های پیازداری گفته می‌شود که نام علمی آنها تولیپا و از راستهٔ سوسن‌سانان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88%D8%B3%D9%86%E2%80%8C%D8%B3%D8%A7%D9%8 6%D8%A7%D9%86) و از تیره ٔسوسنیان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88%D8%B3%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86) است و کاسه و جام آن تشکیل جامی کامل می‌دهد. شک نیست که واژهٔ لاله به لال که به معنی «سرخ» است وابسته‌است و گلی که لاله خوانده شده به مناسبت همین رنگ است.

گل لاله در زبان‌های اروپایی Tulip و Tulpe تولیپه نام دارد که به واسطهٔ شباهت این گل با عمامه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%85%D8%A7%D9%85%D9%87) از واژهٔ «تولبند» به معنی «عمامه» گرفته شده‌است.

تاریخچه :

در اوائل قرن هفدهم کشت لاله در هلند شروع گردید و قیمت پیاز لاله چنان افزایش یافت که در مقابل یک پیاز گونه نادر لاله، خانه, کارخانه آبجو و آسیاب داده می شد و پیاز های لاله را به عنوان جهیزیه تعیین می کردند. سپس در کمتر از یکصد سال لاله ها از هلند به تمام نقاط دنیا برده و کاشته شدند.

لاله ها علاوه بر اینکه به عنوان ماده غذایی در طی دوران مطرح بوده‌اند به عنوان مثال پیاز گونه T.edubis در ژاپن به مصرف تغذیه می رسیده Uphof و یا برخی از گونه های باغبانی آن نظیر گونه ‌T.gesneriana در هلند به هنگام کمبود مواد غذایی به مصرف تغذیه می رسیده است، در اکثر کشورها به خاطر گل های زیبا و بهاره ( در فصلی که گیاهان زینتی دیگر کم هستند)، مورد توجه بسیار قرار گرفته اند. تعدادی از گونه ها و دورگه های لاله نمونه های معروف باغبانی هستند و امروزه کشور هلند یکی از بزرگترین صادرکنندگان پیاز لاله در جهان است. کشت وسیع لاله و سایر گیاهان پیازی در هلند به علت شرایط مناسب جغرافیایی ، آب و هوا و خاک این کشور است. برای کشت لاله خاک غنی، رطوبت زیاد و دمای ملایم در بهار لازم است که این شرایط در هلند وجود دارد. غیر از هلند در بعضی از نقاط انگلستان و چند کشور دیگر نیز صدها نوع از ارقام لاله را پرورش می دهند.


اجزای گل لاله :


پیاز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D8%B2):

در زیر سطح خاک قرار دارد و تنها قسمتی از گیاه‌است که در شرایطی نامساعد از قبیل تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد نیز به زندگی ادامه می‌دهد. قسمت کلی پیاز از برگ‌های رشد نیافتهٔ ضخیم و کم رنگ بصورت لایه‌های مطبق بنام فلس تشکیل یافته که آب و غذا در این فلس‌ها ذخیره می‌گردد. یکی از ویژگی‌های مهم طبقه‌بندی سردهٔ لاله، سطح خارجی پیاز آنست که از چندین لایه بنام پوشینه به رنگ قهوه‌ای تیره پوشیده شده و در قسمت داخلی اغلب نمدی شکل است. جوانه‌ای که در فصل پائیز درون پیاز این گیاه دیده می‌شود، نمایانگر تمام اجزاء گلی است که در فصل بهار ظاهر می‌گردد.سطح خارجی پیاز از پوسته های نازکی که فاقد مواد غذایی هستند پوشیده شده است. این پوسته ها از نظر شکل ظاهری با پوسته ها یا فلسهای گوشتی درونی آن متفاوت می باشند. پوسته های سالهای قبل نیز به صورت لایه های انباشته بر روی هم پوسته پیاز را در بر می گیرند که غالباً برای حفاظت پیاز در مقابل شرایط نامناسب محیط می باشند. مواد غذایی در فلس های گوشتی پیاز خرد شده و به مصرف تغذیه و رشد گیاه می رسد.بطور کلی پیاز از آماس کردن بخشی از ساقه، درست می شود و از پولکهایی که چیزی جز برگهای تغییر شکل یافته نیست، پوشیده می شود.مهمترین قسمت پیاز، بخش پایینی آن است که طبق نام دارد. تمام بخشهای دیگر پیاز از این قسمت پدید می آید: در حاشیة پایینی آن ریشه ها و بر سطح بالایی آن پولکها به شکل متحدالمرکز پیرامون جوانة گندم بوجود می آیند. افزون بر این، بر روی این طبق جوانه های دیگری پدید می آیند. که یا در انتهای چرخه ی رشد به پیاز جایگزین تبدیل می شوند و یا بچه پیازهایی بوجود می آورند که دقیقاً همانند والدین خود هستند با این تفاوت که به مراتب کوچکترند. در پاره ای از گونه ها، بچه پیازها در انتهای ساقه هایی پدید می آیند که آنها را ساقه زیر زمینی می گویند.


ساقه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D9%82%D9%87):

گیاه کامل لاله به یک و گاهی به چندین گل ختم می‌شود که در طول آن برگ‌هایی نیز به صورت پراکنده قرار دارند.

برگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%B1%DA%AF):

به رنگ سبز مایل به خاکستری تا سبز مایل به قرمز است. برگ در لاله ها به دو صورت برگهای بلند و ظریف با کناره های تقریباً موازی و غالباً پیچ خورده در حول محور میانی و یا به صورت برگهای صاف با نوک کشیده مشاهده می شود. حاشیه برگها بدون پرز یا پرز دار و در برخی از گونه ها در حاشیه برگها نوار قرمز رنگی دیده میشود. برگهای گیاه معمولاً تا حدودی دراز است و بر سطح خاک گسترده می شود و نوعی روزت، بوجود می آورد و این قسمت در بسیاری از گونه های وحشی پایه گیاه را حفاظت می نماید. اغلب اوقات حاشیه های آنها بسیار پیچ خورده است. پاره ای از آنها دارای حواشی سرخ فام هستند یا رگه هایی به رنگ قهوه ای مایل به سرخ روی آنها مشاهده می شود. پاره ای دیگر که کوچکترند، گل را در صعود خویش به سوی خورشید و در طول ساقه ای ساده یا منشعب ونسبتاً صاف و کشیده همراهی می نمایند.

پرچم‌ها (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%DA%86%D9%85_%28%DA%AF%DB%8C%D8%A7%D9% 87%29):

اندام‌های نر گل هستند. در داخل گل ۶ پرچم وجود دارد که هر کدام دارای یک میلهٔ بلند و نازک منتهی به یک بساک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%B3%D8%A7%DA%A9) بوده و بساک تولید کنندهٔ دانه‌های گرده (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D9%87) به صورت پودر می‌باشد.


تخمدان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%AE%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86_%28%DA%AF%DB% 8C%D8%A7%D9%87%DB%8C%29):

محتوی تخمک‌هاست (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%AE%D9%85%DA%A9) که توسط پوشش احاطه شده‌است و بعد از لقاح به صورت بذر رشد می‌یابد. در مرکز گل لاله یک تخمدان بطری شکل، سه حجره‌ای وجود دارد که هر حجره شامل تعداد زیادی تخمک است. در بالای تخمدان نیز یک کلالهٔ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%84%D9%87) سه قسمتی قرار گرفته که دانه‌های گرده به آن می‌چسبند. البته در اکثر گیاهان به جز گیاه لاله یک خامهٔ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%87_%28%DA%AF%D9%84%29) میانی بلند نیز بین تخمدان و کلاله قرار می‌گیرد. سلول‌های نر که از دانه‌های گرده بوجود می‌آیند، تخمک‌ها را بارور نموده و تخمک‌های بارور تبدیل به دانه می‌گردند در همین زمان بارور شدن و تبدیل تخمک‌ها به دانه‌است که تخمدان نیز تبدیل به میوه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D9%88%D9%87) شده و به تدریج جداره‌های آن خشک و سخت می‌شود. این چنین میوه‌ای را کپسول می‌نامند و هنگامیکه دانه‌ها رسیدند، این کپسول از بالا به وسیله سه شکاف باز می‌گردد. در بعضی از لاله‌ها پرچم کرک‌دار و در برخی دیگر بدون کرک است.

گلپوش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%AF%D9%84%D9%BE%D9%88%D8%B4):

همهٔ گل‌های خودروی لاله دارای ۳ گلبرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%AF%D9%84%D8%A8%D8%B1%DA%AF) و ۳ کاسبرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D8%B3%D8%A8%D8%B1%DA%AF) رنگین به شکل گلبرگ‌های هستند. گلپوش گیاه اندام‌های نر و مادهٔ گل را احاطه نموده و از شش قطعهٔ آزاد کامل شامل سه قطعه خارجی و سه قطعه داخلی کم و بیش شبیه هم تشکیل یافته‌است. قطر گل در انواع مختلف با یکدیگر تفاوت دارد. در دورگهٔ داروین هنگامیکه گل بطور کامل باز می‌شود. قطر آن حتی به ۱۵ سانتیمتر هم می‌رسد.

قطعات گل به صورت یک در میان شامل دو ردیف قطعات گلپوش، دو ردیف پرچم و یک ردیف برچه قرار دارند. گل غالباً بزرگ، منفرد و بر روی دمگل صافی قرار گرفته (گونه هایی نیز با دو یا چند گل بر روی دمگل های ظریف و نازک مشاهده می شود. ). غنچه سبز که بهنگام باز شدن گل تغییر رنگ می یابد . شکل و اندازه قطعات گلپوش بسیار متغیر است، قطعات خارجی گلپوش در اکثر گونه ها بلند تر و نوک کشیده تری دارند و غالباً به سمت عقب بر می گردند، هم چنین غالباً ضخیم تر (بخصوص در ناحیه ناخنک) از قطعات داخلی هستند. در سطح پشتی قطعات داخلی گل پوش رگه میانی با یک یا سه خط موازی مشخص می گردد و رنگ این قطعات نیز در سطح پشتی درخشان تر و شفاف تر از سطح درونی است. رنگ قطعات داخلی و خارجی در سطح درونی یک رنگ شبیه به یکدیگر ولی لکه قاعده قطعات در سطح داخلی معمولاً مشخص و پررنگ تر با حاشیه مشخص یا بدون حاشیه است، در صورتی که در سطح بیرونی لکه بصورت هاله ای کم رنگ و نامشخص مشاهده می گردد. اشکال لکه قاعده قطعات گلپوش نیز در گونه ها بسیار متغیر است.

مشاهدات نشان میدهد که در بعضی انواع لاله بین شکل گل و شکل پیاز آن رابطه ای وجود دارد، یعنی در انواعی که گل فنجانی شکل است پیاز نیز کروی است و یا در مواردی که گل تخم مرغی است پیاز مخروطی و یا مخروطی کشیده است.


گل لاله از سه گلبرگ و سه کاسبرگ که تا حدودی یکدیگر را می پوشانند تشکیل شده است. هم درون و هم بیرون گل کاملاً رنگین است و در میان گل لکه ای دیده می شود که بسیار زیبا است و چشم گل نامیده می شود و تمام زیبایی گل لاله مربوط به این قسمت است. تخمدان سه خانه ای در درون گل قرار گرفته که به کلاله ای سه شاخه به رنگهای گوناگون ختم می شود پیرامون مادگی را نیز شش پرچم دارای رنگهای متنوع فرا گرفته است.


میوه :


میوه لاله کپسول سه حجره ای است که در هر حجره تعدادی بذر مسطح در دو ردیف به کناره های برچه متصل شده اند. کپسول بوسیله شکافهای طولی در طول رگه میانی هر برچه شکافته می شود. در برخی از گونه ها کلاله نسبتاً بزرگ و متصل به خامه باقی می ماند. شکل و اندازه کپسول و هم چنین شکل و رنگ پایه میوه در گونه ها بسیار متغیر است.


ریشه ها :


ریشه ها نخستین اندامهای گیاه هستند که پیش از سایر اندامها و حتی در آذر ماه پدید می آیند. این اندامها این امکان را پدید می آورند که گیاه بتواند تا ژرفای کافی در خاک نفوذ نماید. به محض آغاز فصل گرما این قسمتها شروع به خشکیدن می کنند و در تمام مدت استراحت پیاز چیزی از آنها باقی نمی ماند.



کاشت :

برای کاشت پیاز در گلدان ابتداء قطعه تیله شکسته ای را در ته گلدان قرار داده سپس گلدان را از خاک پر می کنند و آنگاه چهار پیاز را در آن میکارند. نوک پیازها باید از خاک بیرون باشد . تولید کنندگان گل فقط یک پیاز لاله را در یک گلدان نشائی می کارند . معمولا در موقع کاشت دور پیاز را ماسه میریزند تا رطوبت زیاد به آن صدمه نزند . محیط پیاز لاله ۱۱- ۱۲ سانتیمتر و وزنش در حدود ۳۵ – ۴۰ گرم باید باشد . بعد از کاشت بلافاصله باید خاک را خوب سیراب کرد . قبل از ظهور جوانه گل و برگ باید گیاه پر ریشه شود . برای این منظور در مرحله اول باید به گلدانها تاریکی داده شود . در غیر اینصورت یعنی اگر گلدان محتوی لاله را از اول مستقیما در روشنائی قرار دهند ، گل آنها غیر طبیعی می گردد . بنابراین گلدان را در زیر زمینی خنک که در حدود ۶ درجه سانتیگراد سرد باشد به مدت ۱۰ تا ۱۲ هفته قرار دهند . روی گلدانها ۲ – ۳ سانتیمتر ماسه و روی ماسه مختصری خاک نرم بریزند . موقعی که شاخه گل دهنده ۲ سانتیمتر بالا آمد خاک و ماسه را از روی گلدانها برداشته و آنها را در روشنائی و حرارت ۹ – ۱۲ درجه قرار می دهند . از زمانی که جوانه گل بالا می آید تا موقع گل کردن و تا پلاسیدن گل باید خاک گلدان را مرطوب نگهداشت . همچنین در طول فصل رشد تا موقع گل کردن باید رطوبت زیاد به گیاه داده شود و الا ساقه کوتاه مانده و طبیعی نخواهد شد . با آبپاشی در گلخانه ، گلها درشت تر شده و پیاز هم زودتر به گل مینشیند .


خاک :

خاک مناسب برای گشت گل لاله خاکهای رُسی ، شنی میباشد که در زمستان آنرا با کود شیمیایی مخلوط کرده باشند

در زمینهای خیلی سبک شنی باید به اندازه کافی کود گاوی پوسیده با خاک مخلوط کرد .


حرارت :

۹ – ۱۲ درجه سانتیگراد حرارت داشته باشد . بعد ازیک هفته در این حرارت گلها ظاهر میشوند . و زمانیکه رنگ گلها ظاهر شد حرارت محل را به ۱۵ درجه میرسانیم تا دوام گلها زیادتر شود . در این موقع است که تولید کنندگان گل گلدانها را به معرض فروش میگذارند .

زمان گلدهی :

زمان گلدهی از اواخر اسفند در انواع زود گل‌دهنده تا اواخر اردیبشهت در انواع دیر گل‌دهنده

رنگ :

بطور کلی این گل به ۷ گروه رنگی سفید، زرد، نارنجی، قرمز، صورتی، بنفش و سبز تقسیم می‌شود

زمان کاشت :

در پائیز ، حوالی مهر و آبان

ردیف های کاشت :

پیازها را در ردیفهایی با فاصله 15 سانتی‌متر و عمق 13 تا 15 سانتی‌متر بکارید.



هنگام جمع آوری نکات زیر مورد توجه قرار گیرد:

1- پیاز کامل (با پوسته خارجی) جمع آوری گردد.


2- طرز قرار گرفتن برگ ها در اطراف ساقه و فاصله آنها با زمین یادداشت شود.


3- رنگ گل به طور دقیق و کامل (رنگ قطعات گلپوش در سطح درونی و پشتی، رنگ لکه انتهایی قطعات گلپوش در دو سطح درونی و پشتی).


4- طرز قرار گرفتن قطعات گلپوش (به حالت ایستاده یا برگشته به سمت عقب).


5- پرزداربودن قاعده میله پرچم، رنگ میله پرچم، رنگ بساک و طول آن یادداشت شود (به هنگام باز شدن کامل بساک).


6- تعداد کافی از هر نمونه جمع آوری گردد.


7- محل رویش نمونه و نوع خاک آن یادداشت شود.


پس از اتمام گل نباید برگهای لاله بریده شوند و تا زمانی که رشد پیاز به اتمام نرسیده باید آب به پیازها داده شود . والا پیاز ناقص مانده و به رشد کامل خود نمی رسد . بعد از زرد شدن برگها ، آب دادن به پیاز را قطع می کنند . در حوالی تیرماه که برگها زرد می شود باید پیازها را از خاک درآورده و چند روزی آنها را در محل سایه ، خشک می کنند و بعد آنها را در اطاقی روی طبقاتی پهن می کنند و در ۹ درجه حرارت تا حوالی مهرماه نگه می دارند . در مهرماه این پیازها را در باغچه میکارند تا سال آینده در بهار گل بدهند . اگر همین پیازها را مجددا در گلدان بکارند ، ضعیف خواهند شد . بهتر است در سال دوم آنها را در باغچه بکارند تا تقویت شوند .

یادآوری و تذکر این نکته ضرورت دارد که پیازها باید سالم و عاری از امراض باشند . پیاز معیوب و ترک خورده را باید دور ریخت .تغییر تدریجی محل گلدانها از تاریکی به روشنائی بهتر از آن است که یکدفعه گلدانها را از تاریکی به روشنائی ببریم .

زود رس کردن :

به منظور تولید یک محصول گلخانه ای و زودرس کردن لاله , به نحوی که بتوان در عید نوروز به بازار برد , از ارقامی که دارای پیاز های درشت تر بوده, ساقه گل دهنده آنها کوتاه تر هستند استفاده میشود.این پیاز ها در اواخر آبان و اوائل آذر ماه در گلدان و در خاکی سبک (خاک برگ پوسیده و ماسه به نسبت حجمی مساوی) کشت می شوند. همچنین میتوان 6تا7 عدد پیاز لاله را در یک کاسه که دهانه آن 15 سانتیمتر است کشت کرد .بعد از کاشت گلدان ها و کاسه های کاشته شده به مدت 6 هفته در سرد خانه ای با حرارت 3 تا 4 درجه سانتیگرادنگه داری می شوند, سپس به مدت 6 هفته دیگر در حرارت بین 5 تا 10 درجه قرار می گیرند و آنگاه به گلخانه های سرد (15 درجه سانتیگراد) آورده می شوند. در اوائل آذر ماه و در بسیاری از نقاط سردسیر کشور میتوان گلدانها و کاسه های گل لاله را در خاک خارج از گلخانه قرار داد.برای این منظور شیاری در خاک به عمق حدود 30 سانتیمترحفر می شود و در ته این شیار گلدانها و کاسه های کاشته شده کنار هم چیده می شوند و سپس شیار با یک خاک سبک (خاک معمولی +ماسه + خاک برگ) پر میشود.

ظرف های کاشته شده تا 15 اسفند در زیر خاک قرار می گیرند و پیاز ها به تدریج در آنها رشد می کنند و ریشه می دهند و نوک سبز آنها یکی دو سانتیمتر از خاک خارج می شوند در این هنگام می توان آنها را ابتدا در محلی با حرارت 10 تا 15 درجه به مدت 10 روز نگه داری کرد و سپس به گلخانه های سرد برد. در صورتی که شدت آفتاب در این گلخانه ها زیاد باشد, توصیه می شود که در روز های اول گلدانها با وسیله ای نظیر کاغذ روز نامه پوشا نیده شوند یا اینکه به وسیله پهن کردن حصیر روی سقف گلخانه ها به آنها سایه داد.

به منظور جلو گیری از انتشار برخی بیماریها محلول پاشی گلدان_ های لاله توسط محلولی از فربام و زینب یا کاپتان بهمیزان یک تا دو در هزار ,بعد از کاشت , توصیه شده است.

مراقبت های لازم:

زمانی به لاله آب بدهید که خاک خشک شده باشد. جمع شدن آب در خاک و رطوبت زیاد، موجب پوسیدگی پیاز می گردد.
در موقع کاشت، پیازهای سالم را از انواع ناسالم جدا کنید، یک پیاز آلوده، خاک و در نتیجه همه پیازها را آلوده می کند.
لاله به کود احتیاجِ چندانی ندارد، در صورت تمایل می توان از کودهایی که مواد معدنی دارند استفاده نمود. اما بهتر است از کود ازته استفاده نکنید.
از نگهداری پیاز در کیسه های پلاستیکی که فاقد جریان هوا هستند خودداری نمایید. مناسب ترین ظروف برای نگهداری پیاز، سبد های حصیری هستند


آفات


شته ها به گیاهان جوان در گلخانه و یا در فضای باز آسیب می رسانند .حلزون ها غالباً از پیاز، ساقه و برگهای گیاه جوان تغذیه می کنند. موش پیاز لاله را در انبار از بین می برد.



بیماری‌ها




پوسیدگی ریشه:

ممکن است به علت آلوده شدن به فوزاریوم اوکسیپوروم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D9%88%D8%B2%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%85_% D8%A7%D9%88%DA%A9%D8%B3%DB%8C%D9%BE%D9%88%D8%B1%D9 %88%D9%85) و فیتیوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%DB%8C%D8%AA%DB%8C%D9%88%D9%85) در گیاه بوجود آید.


سوختگی:

در اثر یک بیماری قارچی به نام آتشک لاله (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%AA%D8%B4%DA%A9_%D9%84%D8%A7%D9%84%D9%87) بوجود می‌آید، در این حالت برگ‌ها ممکن است کوتاه و یا ناقص شوند و ساقه‌ها به یک طرف خم شوند. همچنین بر روی برگ‌ها، لکه‌های مرده با رنگ سبز تیره بوجود می‌آید، این لکه‌ها بعد از مدتی به رنگ سفید یا زرد تغییر رنگ می‌دهند.

انگل:

نماتد ساقه و پیاز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%AA%D8%AF_%D8%B3%D8%A7%D9%82% D9%87_%D9%88_%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D8%B2) باعث بوجود آمدن قطعه‌های خاکستری تا قهوه‌ای در روی پیاز است. پیاز در صورت آلودگی حالت اسفنجی پیدا می‌کند و وزن پیاز سبک‌تر از حالت طبیعی می‌شود. شته سبز هلو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%AA%D9%87_%D8%B3%D8%A8%D8%B2_%D9%87%D9%84 %D9%88) بر روی سطح زیرین برگ یا ساقهٔ لاله بصورت انگل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84) زندگی کرده و به گیاه زیان می‌رساند. طول بدن این حشره در حدود ۲ میلیمتر است و به رنگ‌های سفید، زرد و سبز مایل به زرد دیده می‌شود.

ویروس:

ویروس شکستگی گل لاله (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%DB%8C%D8%B1%D9%88%D8%B3_%D8%B4%DA%A9%D8%B3% D8%AA%DA%AF%DB%8C_%DA%AF%D9%84_%D9%84%D8%A7%D9%84% D9%87) و ویروس نوار سفید گل لاله (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%DB%8C%D8%B1%D9%88%D8%B3_%D9%86%D9%88%D8%A7% D8%B1_%D8%B3%D9%81%DB%8C%D8%AF_%DA%AF%D9%84_%D9%84 %D8%A7%D9%84%D9%87) ممکن است باعث شکستگی رنگ و رگه‌دار شدن گل‌ها بشوند که در اینصورت گل شکل موزائیکی پیدا می‌کند. تا بحال درمانی برای گیاه مبتلا به ویروس شکستگی گل لاله پیدا نشده‌است. اما می‌توان از نزدیک شدن و رشد عوامل میانجی بیماری مانند شته (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%AA%D9%87) و یا ریشک‌بال (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%DB%8C%D8%B4%DA%A9%E2%80%8C%D8%A8%D8%A7%D9%8 4) به گیاه جلوگیری کرد.

پوسیدگی گیاه:

کپک خاکستری (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%BE%DA%A9_%D8%AE%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA% D8%B1%DB%8C) و ریزوکتونیا سولانی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%DB%8C%D8%B2%D9%88%DA%A9%D8%AA%D9%88%D9%86%D B%8C%D8%A7_%D8%B3%D9%88%D9%84%D8%A7%D9%86%DB%8C) از عوامل پوسیدگی گیاه هستند. همچنین پنی‌سیلیوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D9%86%DB%8C%E2%80%8C%D8%B3%DB%8C%D9%84%DB%8 C%D9%88%D9%85) نیز باعث بوجود آمدن پوسیدگی کپکی آبی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D9%88%D8%B3%DB%8C%D8%AF%DA%AF%DB%8C_%DA%A9% D9%BE%DA%A9%DB%8C_%D8%A2%D8%A8%DB%8C) در گیاه می‌شود.

مشکلات فیزیولوژیکی


ریزش گلها در مراحل اولیه رشد ممکن است در اثر دمای بالا در هنگام حمل و نقل از هلند رخ دهد، همچنین بالا رفتن اتیلن در هر مرحله از پیش‌رس کردن ممکن است منجر به ریزش گلها شود. فوزاریوم اثر اتیلن را در ریزش یا بدشکل شدن گلها القا میکند. افتادگی سرشاخه (خم شدن ساقه درست از ریز گل) ممکن است به کمبود کلسیم بخصوص در پیازهای سرمادهی شده یا پیازهایی که دماهای بالا نگهداری شده‌اند مربوط باشد.




گردآورنده : *FATIMA*
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان