ژوراسیک
12th March 2013, 07:49 PM
شاتکریت ترکیبی همچون بتن دارد یعنی از آمیختن سیمان، مصالح سنگی (شن و ماسه) و سیمان به دست می آید.
شاتکریت بخودی خود رفتار ترد و شکننده ای دارد و نیز مقاومت کششی پایینی دارد که از عیوب آن محسوب می شود.
برای رفع این عیب می توان از نصب مش+ شاتکریت استفاده کرد. مش در واقع یک توری فولادی است که از تارهای فولادی
با ضخامت چند میلیمتر ساخته می شود. نحوه نصب به این ترتیب است که ابتدا مش را به صورت صفحات در ابعاد چند متری
در آورده و سپس آن را به دیواره و سقف تونل می دوزند. سپس شاتکریت روی آن پاشیده می شود. مش فولادی تا حدودی
بران رفتار ترد و شکننده را می کند.
شاتکریت های جدید تر همان ترکیب شاتکریت اولیه را دارند با این تفاوت که به جای استفاده از مش، فیبر فولادی را با آن
مخلوط می کنند. به این نوع شاتکریت، شاتکریت تقویت شده با فیبر فولادی (SFRS) گفته می شود.
شاتریکت معمولی نسبتا در کشش، خمش و ضربه مقاومت کمی دارد و این خواص مکانیکی می تواند با افزودن فیبر فولادی
افزایش پیدا کند.
فیبرهای فولادی معمولا در دو شکل ساخته شده و سپس مخلوط می شوند تا آمیختگی بهتری با شاتکریت به دست آید.
طول مناسب فیبرها بین 25 تا 35 سانتیمتر و قطر مناسب آن 0.4 میلیمتر می باشد (شکل زیر).
http://uc-njavan.ir/images/rogtvcm9p4u0x887tp.jpg (http://uc-njavan.ir/)
جدول زیر ترکیبات مختلف یک SFRS متداول را نشان می دهد.
همانطور که پیداست در هر متر مکعب آن بین 39 تا 157 کیلوگرم فیبر فولادی استفاده می شود که تقریبا معادل 1.5 تا 6 % وزنی آن است.
مقاومت کششی فیبرها بیشتر از 1000 مگاپاسکال و مقاومت برشی نهایی SFRS بین 10 تا 80 مگاپاسکال می باشد.
http://uc-njavan.ir/images/d1fwj9rhe3rnn8rcvw0.jpg (http://uc-njavan.ir/)
از مزایای SFRS می توان به موارد زیر اشاره کرد:
سرعت استفاده از آن نسبت به شاتکریت معمولی بیشتر است. این مساله به ویژه در زمین هایی که زمان پاداری کمی دارند اهمیت پیدا می کند.
صرفه اقتصادی دارد. به دلیل مقاومت بیشتر SFRS می توان از ضخامتی معادل نصف ضخامت شاتکریت معمولی استفاده کرد.
پیوند بهتری بین SFRS و دیواره حفاری ایجاد می شود. در شاتریک+مش ممکن است حفراتی در حد فاصل دیواره تونل و شاتکریت ایجاد شود که هم چسبندگی « را کاهش می دهد و هم حفارت مذکور می تواند محل تجمع آب باشند.
http://uc-njavan.ir/images/plbk79pgq8up68cdmho6.jpg (http://uc-njavan.ir/)
منبع: Tunneling in weak rocks
شاتکریت بخودی خود رفتار ترد و شکننده ای دارد و نیز مقاومت کششی پایینی دارد که از عیوب آن محسوب می شود.
برای رفع این عیب می توان از نصب مش+ شاتکریت استفاده کرد. مش در واقع یک توری فولادی است که از تارهای فولادی
با ضخامت چند میلیمتر ساخته می شود. نحوه نصب به این ترتیب است که ابتدا مش را به صورت صفحات در ابعاد چند متری
در آورده و سپس آن را به دیواره و سقف تونل می دوزند. سپس شاتکریت روی آن پاشیده می شود. مش فولادی تا حدودی
بران رفتار ترد و شکننده را می کند.
شاتکریت های جدید تر همان ترکیب شاتکریت اولیه را دارند با این تفاوت که به جای استفاده از مش، فیبر فولادی را با آن
مخلوط می کنند. به این نوع شاتکریت، شاتکریت تقویت شده با فیبر فولادی (SFRS) گفته می شود.
شاتریکت معمولی نسبتا در کشش، خمش و ضربه مقاومت کمی دارد و این خواص مکانیکی می تواند با افزودن فیبر فولادی
افزایش پیدا کند.
فیبرهای فولادی معمولا در دو شکل ساخته شده و سپس مخلوط می شوند تا آمیختگی بهتری با شاتکریت به دست آید.
طول مناسب فیبرها بین 25 تا 35 سانتیمتر و قطر مناسب آن 0.4 میلیمتر می باشد (شکل زیر).
http://uc-njavan.ir/images/rogtvcm9p4u0x887tp.jpg (http://uc-njavan.ir/)
جدول زیر ترکیبات مختلف یک SFRS متداول را نشان می دهد.
همانطور که پیداست در هر متر مکعب آن بین 39 تا 157 کیلوگرم فیبر فولادی استفاده می شود که تقریبا معادل 1.5 تا 6 % وزنی آن است.
مقاومت کششی فیبرها بیشتر از 1000 مگاپاسکال و مقاومت برشی نهایی SFRS بین 10 تا 80 مگاپاسکال می باشد.
http://uc-njavan.ir/images/d1fwj9rhe3rnn8rcvw0.jpg (http://uc-njavan.ir/)
از مزایای SFRS می توان به موارد زیر اشاره کرد:
سرعت استفاده از آن نسبت به شاتکریت معمولی بیشتر است. این مساله به ویژه در زمین هایی که زمان پاداری کمی دارند اهمیت پیدا می کند.
صرفه اقتصادی دارد. به دلیل مقاومت بیشتر SFRS می توان از ضخامتی معادل نصف ضخامت شاتکریت معمولی استفاده کرد.
پیوند بهتری بین SFRS و دیواره حفاری ایجاد می شود. در شاتریک+مش ممکن است حفراتی در حد فاصل دیواره تونل و شاتکریت ایجاد شود که هم چسبندگی « را کاهش می دهد و هم حفارت مذکور می تواند محل تجمع آب باشند.
http://uc-njavan.ir/images/plbk79pgq8up68cdmho6.jpg (http://uc-njavan.ir/)
منبع: Tunneling in weak rocks