PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : بحث از پزشک خود چه انتظاری دارید؟



AvAstiN
16th April 2009, 11:50 AM
دوستان از پزشک خود انتظار چه رفتار و برخوردی رو دارین ؟ تا چه حد این انتظار بر آورده می شه؟

ØÑтRдŁ§
16th April 2009, 01:57 PM
خب از یه پزشک انتظار میره که جدا از دانشی که داره یه اخلاق خوبی داشته باشه و برخوردش جوری باشه که مریض باهاش رودروایسی نکنه
من که تو بیشتر مواقع همچین برخوردی رو دیدم..

kamanabroo
16th April 2009, 05:48 PM
از پزشك انتظار ميره كه با مريض خودش:

كمال خوش برخوردي

خوشرويي

ايجاد اميد و روحيه دهي

دقت لازم در كار و تشخيص و درمان

حوصله زياد و مدارا كردن با مريض

و . . . .

ریپورتر
16th April 2009, 05:49 PM
سلام
پزشک وظیفه دارد بدون هیچ مشکلی بیمار را از نوع بیماری مطلع کند
و بیمار هم وظیفه دارد بیماری خود را کامل شرح دهد و به دستورات پزشک به دقت عمل کند

daewoo
16th April 2009, 06:59 PM
خب اول ازهمه خوشرويي بعدش تشخيص ودرمان درست وهمدردي با بيمار ازهر لحاظ كه امروزه متاسفانه كمتر ديده مي شه

Only Math
16th April 2009, 09:08 PM
من فکر میکنم مهمترین ویژگی ماهر بودن اون در کارش بعد هم خوشرویی و توانایی شرح دادن درست بیماری به بیمار.

Non-Existent
18th April 2009, 11:43 PM
سلام
پزشک وظیفه دارد بدون هیچ مشکلی بیمار را از نوع بیماری مطلع کند
و بیمار هم وظیفه دارد بیماری خود را کامل شرح دهد و به دستورات پزشک به دقت عمل کند

سلام
یه بحثی همیشه تو اخلاق پزشکی وجود داشته و اونم اینه که آیا باید مشکل مریض رو کامل براش توضیح داد یا خیر؟ به عنوان مثال در مورد یه بیمار سرطانی توضیح بیماریش ممکنه براش ایجاد ناامیدی بکنه و از طرف دیگه حق داره که بدونه مشکلش چیه :-??

Non-Existent
18th April 2009, 11:46 PM
خب اول ازهمه خوشرويي بعدش تشخيص ودرمان درست وهمدردي با بيمار ازهر لحاظ كه امروزه متاسفانه كمتر ديده مي شه

یه اصلی تو پزشکی وجود داره که میگه پزشک باید با بیمارش Empathy داشته باشه نه Sympathy !
درواقع یه پزشک باید متوجه درد بیمارش بشه و اونو درک کنه ولی نباید درگیر مسائل بیمار بشه و باهاش همدرد بشه ، فرض کنید که یه پزشک بخواد با این همه بیماری که در طول روز باهاشون برخورد داره همدردی بکنه در این صورت بعد مدت کوتاهی دچار مشکلات روانی خواهد شد !

امید عباسی
19th April 2009, 09:56 AM
انتظار دارم درباره موضوعی که درش مشغول به کار هست تسلط کامل داشته باشه ... همین ...

*مینا*
19th April 2009, 07:44 PM
انتظار ... !! نه باید در کارش مهارت کافی رو داشته باشه، جون آدم ها که ... .
اما انتظار دارم خوش برخورد باشه ( نه بیش از حد ... )
انتظار دارم به مریضش به دید یه بدبخت بیچاره نگاه نکنه بلکه باید بهش روحیه ی خوب شدن رو بده یعنی بهش به دید آدمی که قصد خوب شدن داره نگاه کنه .
انتظار دارم که پزشک در حالی که به بیمارش می گه بیماریت چیه ،این رو هم بگه که چه بیماری های بدتر از این رو دیده و خوب شدنش رو هم .
انتظار دارم با حرفها و حرکاتش مریضش رو به یاد خدا بیاندازه و شکر خدا .

A.L.I
23rd April 2009, 12:21 AM
من از پزشکم انتظار دارم با صبر و حوصله به حرفهایم گوش بدهد و مثل یک مشاور با من رفتار کنه . توقع دارم که برام وقت کافی بزاره و اخلاق خوشی داشته باشه .

Mina_Mehr
7th July 2009, 08:45 PM
به نظر من یه پزشک خوب باید یه روانشناس خوبم باشه و باید بتونه بیمارشو هم از لحاظ وضعیت بیماری و هم از لحاظ وضعیت روحی روانی تسکین بده .
البته در رأس همه ی اینا تسلط پزشک روی کارش و تشخیص درست و در پیش گرفتن یه روش درمانیه مناسب از همه مهمتره.;;)

Non-Existent
8th July 2009, 09:36 PM
به نظر من یه پزشک خوب باید یه روانشناس خوبم باشه و باید بتونه بیمارشو هم از لحاظ وضعیت بیماری و هم از لحاظ وضعیت روحی روانی تسکین بده .
البته در رأس همه ی اینا تسلط پزشک روی کارش و تشخیص درست و در پیش گرفتن یه روش درمانیه مناسب از همه مهمتره.;;)

یه پزشک باید از اصول برقراری ارتباط با مریض اطلاعات کافی داشته باشه ولی این به این معنی نیست که پزشک باید مریضش رو تسکین بده
وظیفه یه پزشک اینه که بیماری رو تشخیص بده و راهکارهای لازم رو به کار ببره تا بتونه بیماری رو درمان کنه
منظور از برقراری ارتباط با بیمار هم اینه که پزشک بتونه اطلاعات لازم رو از بیمارش بگیره و یه جور حس اعتماد در بیمار ایجاد کنه تا بتونه متوجه مشکل دقیق بیمار بشه و در واقع بتونه شرح حال خوبی بگیره از بیمارش
اگر یه بیمار مشکل روحی روانی داشته باشه یا باید به روانشناس مراجعه کنه و اگر مشکلش نیاز به مصرف دارو داره به روانپزشک

Amir
8th July 2009, 10:22 PM
به نظر من صداقت در علم براي يه پزشك خيلي مهمه يعني يه جايي كه ميبينه نميتونه و در حد اطلاعاتش نيست اون مشكل بيمار اونو به بيمار بگه و به سعي كنه كه به دكتر خبره تز معرفيش كنه .. خيلي از دكترا رو ديدم كه غرورشون اجازه نميده و بيمارو تا ماهها و سالها اسير ميكنند .. حالا به دليل غرور يا سود طلبي كه از اخلاق حرفه اي پزشكي بدور هستش

*مینا*
8th July 2009, 10:34 PM
یه پزشک باید از اصول برقراری ارتباط با مریض اطلاعات کافی داشته باشه ولی این به این معنی نیست که پزشک باید مریضش رو تسکین بده
وظیفه یه پزشک اینه که بیماری رو تشخیص بده و راهکارهای لازم رو به کار ببره تا بتونه بیماری رو درمان کنه
منظور از برقراری ارتباط با بیمار هم اینه که پزشک بتونه اطلاعات لازم رو از بیمارش بگیره و یه جور حس اعتماد در بیمار ایجاد کنه تا بتونه متوجه مشکل دقیق بیمار بشه و در واقع بتونه شرح حال خوبی بگیره از بیمارش
اگر یه بیمار مشکل روحی روانی داشته باشه یا باید به روانشناس مراجعه کنه و اگر مشکلش نیاز به مصرف دارو داره به روانپزشک

یعنی اگه یه بیماری روحیه اش خیلی بد بود و فکرش در این جهت بود که دیگه خوب نمیشه و... باز هم پزشک وظیفه نداره که بهش روحیه بده؟

Mina_Mehr
8th July 2009, 10:58 PM
یه پزشک باید از اصول برقراری ارتباط با مریض اطلاعات کافی داشته باشه ولی این به این معنی نیست که پزشک باید مریضش رو تسکین بده
وظیفه یه پزشک اینه که بیماری رو تشخیص بده و راهکارهای لازم رو به کار ببره تا بتونه بیماری رو درمان کنه
منظور از برقراری ارتباط با بیمار هم اینه که پزشک بتونه اطلاعات لازم رو از بیمارش بگیره و یه جور حس اعتماد در بیمار ایجاد کنه تا بتونه متوجه مشکل دقیق بیمار بشه و در واقع بتونه شرح حال خوبی بگیره از بیمارش
اگر یه بیمار مشکل روحی روانی داشته باشه یا باید به روانشناس مراجعه کنه و اگر مشکلش نیاز به مصرف دارو داره به روانپزشک


منظور من از تسکین روحی و روانی بیمار این نیست که بیمار مشکل روانی داره بلکه پر واضح است که به دنبال بیماری ها(البته بسته به شدت و نوع بیماری )، گاهی نوعی نگرانی در بیمار وجود داره در واقع یه جورایی نگرانی از بابت درمان نشدن و به خطر افتادن جون اون بیمار حالا به نظر شما در اینطور مواردی یه پزشک خوب نباید به بیمارش روحیه بده و در کنار آگاه کردن بیمار از شدت و اهمیت بیماری اون سعی در جهت ایجاد آرامش واسه ی فرد کنه؟
آیا فقط با مراجعه به روانپزشک میشه بیمار رو تسکین روحی بدیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:-/:-/همه ی ما خوب میدونیم که روش های درمانی وقتی مؤثر واقع میشه که بیمار دارای روحیه ی خوب و آرامش باشه و درواقع تأثیرش بیشتر میشه{happy};;)

Mina_Mehr
9th July 2009, 11:09 AM
یعنی اگه یه بیماری روحیه اش خیلی بد بود و فکرش در این جهت بود که دیگه خوب نمیشه و... باز هم پزشک وظیفه نداره که بهش روحیه بده؟


مینا جان به نظر من اگه پزشک یه پزشک متعهد باشه حتما باید به بیمارش روحیه بده و منظور از این روحیه یه جور ایجاد اطمینان خاطر در بیماره .

هیوا
9th July 2009, 12:18 PM
به نظر من اگه یک پزشک خودش و علمش رو از خدا بدونه و در تمام مراحل کاریش از خدا کمک بخواد به بهترین شکل میونه عمل کنه.پزشکی که همچین استراتژی داشته باشه هم آرامش داره که آرامشش بیمارشو هم آروم میکنه ،رفتارش زننده و تند نیست که همین مسئله باعث میشه بیمارش از رفتن پیش اون در عذاب نباشه . علاوه بر این باعث میشه غرورکنار بذاره و در زمینه ای که واقعا اطلاعی نداره و از پسش برنمیاد اعلام کنه که توانایی نداره.همچنین با توکل به خدا نتیجه معالجاتش خیلی بهتر و مثبت تر خواهد بود.
به نظرم یک پزشک باید این توانایی رو داشته باشه که خودش رو و سنش رو بسته به سن بیمارش تغییر بده یعنی با یک بچه 6 ساله مثل یک بچه 6 ساله صحبت کنه و با یک پیرزن یا پیرمرد 70 ساله مثل خودش صحبت کنه. این طوری بیمار باهاش احساس صمیمیت بیشتری میکنه و راحتتر هم به توصیه های درمانی اون عمل می کنه.

Mina_Mehr
9th July 2009, 12:28 PM
به نظر من اگه یک پزشک خودش و علمش رو از خدا بدونه و در تمام مراحل کاریش از خدا کمک بخواد به بهترین شکل میونه عمل کنه.پزشکی که همچین استراتژی داشته باشه هم آرامش داره که آرامشش بیمارشو هم آروم میکنه ،رفتارش زننده و تند نیست که همین مسئله باعث میشه بیمارش از رفتن پیش اون در عذاب نباشه . علاوه بر این باعث میشه غرورکنار بذاره و در زمینه ای که واقعا اطلاعی نداره و از پسش برنمیاد اعلام کنه که توانایی نداره.همچنین با توکل به خدا نتیجه معالجاتش خیلی بهتر و مثبت تر خواهد بود.
به نظرم یک پزشک باید این توانایی رو داشته باشه که خودش رو و سنش رو بسته به سن بیمارش تغییر بده یعنی با یک بچه 6 ساله مثل یک بچه 6 ساله صحبت کنه و با یک پیرزن یا پیرمرد 70 ساله مثل خودش صحبت کنه. این طوری بیمار باهاش احساس صمیمیت بیشتری میکنه و راحتتر هم به توصیه های درمانی اون عمل می کنه.


دقیقا هیوا جون با نظرت موافقم ، واسه همینه که معتقدم یه پزشک خوب باید یه روانشناس خوب هم باشه؛ تا زمانی که یه رابطه ی فکری و حسی خوب بین بیمار و پزشک بر قرار نشه نتیجه ی کاری پزشک تنیجه ی دلخواه رو نمیده و بیمار به توصیه ها اونجوری که لازمه عمل نمی کنه و این برمی گرده به همون نکته ای که شما عرض کردین.{happy}

AvAstiN
10th July 2009, 11:40 AM
یه پزشک باید از اصول برقراری ارتباط با مریض اطلاعات کافی داشته باشه ولی این به این معنی نیست که پزشک باید مریضش رو تسکین بده
وظیفه یه پزشک اینه که بیماری رو تشخیص بده و راهکارهای لازم رو به کار ببره تا بتونه بیماری رو درمان کنه
منظور از برقراری ارتباط با بیمار هم اینه که پزشک بتونه اطلاعات لازم رو از بیمارش بگیره و یه جور حس اعتماد در بیمار ایجاد کنه تا بتونه متوجه مشکل دقیق بیمار بشه و در واقع بتونه شرح حال خوبی بگیره از بیمارش
اگر یه بیمار مشکل روحی روانی داشته باشه یا باید به روانشناس مراجعه کنه و اگر مشکلش نیاز به مصرف دارو داره به روانپزشک

برای برقراری ارتباط موثر با بیمار و ایجاد حس اعتماد ، پزشک باید از اصول ارتباط موثر آگاه باشه . تسکین دادن بیمار گاهی با گوش دادن 5 دقیقه به صحبت بیماره . همیشه دلیل نداره کار خارق العاده ای باشه .

Non-Existent
10th July 2009, 01:30 PM
یه مسئله ای مطرحه تو پزشکی اونم اینه که به بیماران لاعلاج بگیم که مشکلشون قابل برطرف شدن نیست یا نه؟
از یه طرف این حق بیماره که بدونه مشکلش چیه و از طرف دیگه ممکنه بیمار روحیه اش رو از دست بده و مثلا اگه قراره 6 ماه زنده باشه اون 6 ماه هم از دست میره
یه عده این سر طیف رو قبول دارن یه عده اون سر رو ولی اون چیزی که منطقی تر به نظر می رسه اینه که سعی بشه بر اساس واقعیت با بیمار برخورد بشه ، اگه بر اساس علم روز پزشکی امیدی به ادامه زندگیش نیست خیلی نباید بهش امید داد چون در این صورت اگر خدایی نکرده بعد از چند وقت مشکلی براش پیش بیاد خانواده بیمار شاکی میشن که مریض ما مشکلی نداشته و شما کم کاری کردید
بر عکسش هم درست نیست این که یه پزشک بیمار رو درک نکنه
یه نکته رو هم بگم :
تو پزشکی میگن یه پزشک نباید با بیمارش Sympathy یا همدردی داشته باشه بلکه باید Empathy داشته باشه یعنی درکش کنه و تلاشش رو بکنه که حتی الامکان کمکش کنه چون اگه قرار باشه با هر بیماری همدردی کنه بعد از یه مدتی خودش دچار مشکلات روحی میشه
و همین طور نباید به بیمارش به چشم پدر و مادر و فرزند و این ها نگاه کنه چون ممکنه احساساتش روی وظیفه اش تاثیر بذاره و از طرف دیگه هم ممکنه تاثیرگذاری لازم رو روی بیمار نداشته باشه

AvAstiN
27th November 2009, 12:27 PM
اين يكي از بندهاي منشور حقوق بيمار ه .


بيمار حق دارد در اسرع وقت درمان و مراقبت مطلوب، مؤثر و همراه با احترام كامل را بدون توجه به عوامل نژادي فرهنگي و مذهبي از گروه درمان انتظار داشته باشد.


آيا واقعا همين طوره ؟!!!!

استفاده از تمامی مطالب سایت تنها با ذکر منبع آن به نام سایت علمی نخبگان جوان و ذکر آدرس سایت مجاز است

استفاده از نام و برند نخبگان جوان به هر نحو توسط سایر سایت ها ممنوع بوده و پیگرد قانونی دارد