آشنايي با هواپيماهاي باري و سوخترسان

[N I M A]

در اين تاپيك به معفرفي هواپيماهاي باري و سوخترسان ايران و جهان ميپردازيم

[N I M A]

هواپیمای سی یکصدوسی با قابلیت ترابری و پشتیبانی چندي پيش به تله های حرارتی جهت مقابله با تهدیدهای موشک های گرما یاب مجهزشده است.

مدل جی آن 180 اینچ (6/4متر)کشیده تر از مدل استاندارد آن است.این ویژگی باعث شده مدل جدید تبدیل به هواپیمای ترابری با قابلیتهای بیشتری شود.بهمین خاطر ایتالیا 22 فروند و نیروی هوایی سلطنتی انگلیس 25فروندودانمارک 3 فروند سفارش داده است

این هواپیمای مجهزبه مجموعه ی بسیار پیشرفته ای از سیستم های ارتباطی ودفاعی شامل رادیوهای چند باندی یو و وی اچ اف وسیستم گیرنده ی هشدار لیزری است.این اولین هواپیمای سی-130است که هم سوخت گیر وهم سوخت رسان است.این هواپیما قادر به انجام عملیات راهبردی و یا ماموریت های حمل ونقل تاکتیکی با انعطاف پذیری زیاداست جمعا 118 فروندهواپیمای سی-130جی و سی 130 جی در دنیا تحویل داده شده اند

در ضمن خاطر نشان می کنیم که نیروی هوایی ارتش شاهنشاهي ارتش نیز46 فروند از این هواپیما مدل اچ و ای رادر سال1976خریداری کرده که ازاین تعداد 22فروند در حال سرویس دهی در ارتش جمهوري اسلامي ايران می باشند كه يكي از آنان روز گذشته سقوط كرد.

http://www.globalsecurity.org/military/systems/aircraft/images/c-130e-DF-SD-01-01667-s.jpg

http://www.globalsecurity.org/military/systems/aircraft/images/c-130h-DF-ST-91-02669-s.jpg

http://www.globalsecurity.org/military/systems/aircraft/images/c-130e-DF-ST-98-05227-s.jpg





C-130 Hercules Specifications:

Primary Function: Tactical and intratheater airlift

Contractor: Lockheed

Crew: Five (two pilots, a navigator, flight engineer and loadmaster)

Unit Cost: C-130J, $48.5 million (FY98 constant dollars)

Powerplant:

Four Allison T56-A-15 turboprops; 4,300 horsepower, each engine

Dimensions

Length: 97 feet, 9 inches (29.3 meters)

Wingspan: 132 feet, 7 inches (39.7 meters)

Height: 38 feet, 3 inches (11.4 meters)

Weights

Empty: 69,300 lb (31434 kg) -- equipped C-130F

Maximum Takeoff: 155,000 pounds (69,750 kilograms)

Performance

Speed: 374 mph (Mach 0.57) at 20,000 feet (6,060 meters)

Ceiling: 33,000 feet (10,000 meters) with 100,000 pounds (45,000 kilograms) payload

Range: N/A





هركولس ها بيشترين پرواز در خارج از امريكا را اشته اند و هواپيماهايي براي حمل و نقل چند منظوره مي باشند.

مدل هاي موجود در ايران يعني اي و اچ به ترتيب در سال هاي 74 62 ميلادي و مدل جي در سال 99 ميلادي توليد شده اند.

موتور هواپيمايي كه با شعله ور شدن جان بيش از صد ايراني را گرفت موتور توربوپراپ Allison T56-A-15 بود.

http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/c-130_7.jpg

[N I M A]

ناوهای هواپیما بر با ارتفاعی برابر با یک ساختمان بیست طبقه بیرون از آب و طولی برابر با 333 متر در همان نگاه اول تعجب همگان را بر می انگیزند ؛ اما دلیل آن بزرگی و عظمت بی نظیر ناو نیست بلکه توانایی این فرودگاه کوچک شناور در به پرواز در آوردن هواپیما های جنگی بوده که چنین حسی را بوجود می آورد . در آب های آزاد ناو های هواپیما بر بعنوان خاک یا قلمرو خود مختار محسوب می شوند و خدمه می توانند به مانند اینکه در کشور خود هستند رفتار کنند البته تا زمانی که به سواحل کشورهای دیگر نزدیک نشده اند . بنابراین نظامیان ایالات متحده بدون نیاز با توافق با کشوری ، گروه رزمی ناو هواپیما بر خود که شامل یک ناو هواپیما بر و شش تا هشت کشتی اسکورت دیگر است را به منطقه ارسال می دارند . جنگنده ها ، بمب افکن ها و سایر هواپیما های نظامی می توانند با پرواز به سمت اهداف دشمن دوباره به پایگاه تقریبا امن خود که همان گروه رزمی ناو هواپیمابر بوده باز گردند . ناو های هواپیما بر می توانند با سرعت 35 نات ( 64 کیلومتر بر ساعت ) بر روی آب حرکت کنند . این توانایی یعنی رسیدن به منطقه درگیری در عرض چند هفته . البته ایالات متحده در حال حاضر شش پایگاه درسراسر جهان برای ناوگان ناوهای هواپیمابر خود ایجاد کرده که با فلسفه واکنش سریع و اعزام ناوها از نزدیک ترین پایگاه به منطقه درگیری مورد استفاده قرار می گیرند . با بیش از یک میلیارد قطعه سوپر ناو های هواپیما بر کلاس « نیمیتز » ایالات متحده در بین پیچیده ترین ماشین های ساخته شده توسط بشر قرار می گیرند اما در سطح مفهومی عملکرد و هدف از ساخت هریک از آن ها بسیار ساده است بطوریکه برای انجام چهار کار پایه طراحی و ساخته شده اند . 1-حمل و نقا هواپیماهای نظامی دردریا 2- عمل کردن به مانند یک فرودگاه کوچک برای به پرواز درآوردن و نشاندن هواپیماها 3- استفاده به عنوان یک مرکز فرماندهی عملیات 4- جا دادن به افراد و پرسنلی که برای انجام این کارها مورد نیاز می باشند

برای به انجام رسانیدن این اهداف یک ناو هواپیمابر باید قابلیت های یک کشتی را با یک پایگاه هوایی و همچنین یک شهر کوچک ترکیب کند . ناو هواپیما بر باید دارای یک عرشه پروازی برای نشست و برخاست هواپیماها ، قسمت فرماندهی و کنترل ، سیستم پیش رانشی ، سیستم های گوناگون دیگر ( شامل آب ، غذا ، سیستم دفع فاضلاب و زباله ، سرویس پستی ، رادیو ، تلویزیون و چاپ روزنامه داخلی ) و همچنین بخش اصلی از بدنه کشتی که در داخل آب قرار می گیرد ، باشند . بخش بدنه در زیر خط آب بصورت قوس دار ونسبتا باریک است . بخش بالای خط آب به طرف بیرون گسترده می شود تا عرشه پروازی را تشکیل دهد . بخش زیری نیز از دو قسمت تشکیل یافته است که در واقع دو لایه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر به پوسته بیرونی ، پوسته داخلی بعنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتی جلوگیری می کند . از دهه پنجاه تا کنون تقریبا همه سوپر ناو های هواپیما بر ایالات متحده توسط شرکت « نورث روپ گرومن » واقع در نیوپورت نیوز ساخته شده اند . برای سادگی در پروسه ساخت ، این ناو ها بصورت مدولی ساخته شده و سپس مونتاژ می شوند که هر کدام ازاین مدول ها به سوپر لیفت معروفند.هر یک از این سوپر لیفت ها می توانند 70 تا 800 تن متریک وزن داشته باشند . ناوهای هواپیمابرمدرن ازحدود 200 مدول یا سوپر لیفت تشکیل یافته اند . ناگفته نماند آخرین مدول که در پروسه ساخت ومونتاژ نهایی نصب می شود جزیره یا همان ساخنمان فرماندهی روی عرشه ناو است که 575تن وزن دارد . مانند تمام کشتی ها ناوهای هواپیمابر هم در اقیانوس ها توسط نیروی پیش رانشی پروانه حرکت می کنند. البته با 6.4 متر پهنا هر کدام از چهار پروانه ناو هواپیما بر در کلاسی متفاوت از دیگر کشتی ها قرار می گیرند . هر یک از پروانه ها به یک شفت متصل بوده که توسط توربین بخار قدرت گرفته از راکتور هسته ای به گردش در می آیند . سیستم پیش رانشی ناو از دو راکتور هسته ای تشکیل یافته است که در محفظه ای زره پوش شده واقع در وسط ناو قرار دارند . این راکتورهای هسته ای بخار مورد نیاز برای بحرکت درآوردن توربین و در نتیجه پروانه کشتی را تأمین می کنند . قابل ذکر است که بنا به آمار منابع غیر رسمی قدرت سیستم پیش رانشی ناو بیش از دویست و هشتاد اسب بخار است . چهار توربین ناو همچنین برق مورد نیاز سیستم های الکتریکی و الکترونیکی ناو را تأمین می کنند که شامل سیستم شیرین کننده آب دریا نیز بوده و این سیستم روزانه بیش از یک و نیم میلیون لیتر آب دریا را به آب قابل شرب تبدیل می کند . ناوهای هواپیمابر پانزده تا بیست سال نیاز به سوخت گیری ندارند . البته راکتورهای هسته ای خطرات خاص خود را داشته و سوخت گیری مجدد ناو پروسه ای است که حدود سه سال به طول می انجامد

به ارقام زیر در مورد ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز توجه کنید

ارتفاع کلی برابر 74 متر ؛وزن آب جابجا شده توسط ناو در حالت بارگیری کامل رزمی برابر با 88000 تن متریک ؛وزن فولاد سازه ای برابر با 54000 تن متریک ؛مساحت کل عرشه پروازی برابر با 1.8 هکتار ؛طول عرشه پروازی 333 متر و عرض عرشه پروازی 78 متر ؛تعداد بخش یا اتاق ها برابر با چهارهزار واحد ؛وزن هرکدام از لنگرها برابر با 30 تن ؛وزن هریک از دانه های زنجیر لنگر برابر با یکصدوشصت کیلو گرم ؛وزن هر یک از پروانه ها سی تن ؛وزن هر یک از سکان ها 41 تن متریک ؛ظرفیت ذخیره سوخت هواپیما 12.5 میلیون لیتر ؛تعداد تلفن های داخل کشتی برابر با 2500 دستگاه ؛تعداد تلویزیون های ذاخل کشتی برابر با 3000 دستگاه ؛طول کل کابل کشی داخل ناو برابر 1600 کیلومتر ؛ظرفیت هوای سیستم تهویه برابر با 2040 تن متریک ؛ظرفیت غذای ذخیره یخ زده و خشک شده در ناو برابر غذای 6000 نفر به مدت 70 روز ؛میزان محموله پستی در یک سال چهارصد و پنجاه هزار کیلوگرم ؛تعداد 6 پزشک و 5 دندانپزشک با یک بیمارستان 51 تخت خوابی

عرشه پروازی یکی از هیجان انگیز ترین و در عین حال خطرناک ترین محل ها برای کار است . از آنجا که بر خلاف باندهای معمولی ناوها طول باند کمتری دارند بنابراین برخاستن از آن و فرود آمدن بر آن در سرعت های بالایی انجام می پذیرد که برای خدمه روی عرشه می تواند بسیار خطر آفرین باشد و حتی ذره ای خطا از جانب خدمه یا خلبان ممکن است به مرگ و آسیب های جدی بینجامد

تیک آف

برای اینکه به پرواز در آمدن هواپیماها از روی سطح ناو ساده تر انجام گیرد ، ناو هواپیمابر در خلاف جهت باد و با سرعت زیادی حرکت می کند . با این کار به دلیل عبور جریان های هوا از روی بال نیروی لیفت بیشتری ایجاد شده و به میان کمی موجب کاهش سرعت تیک آف هواپیما می شود . اما این سرعت برای به پرواز در آوردن هواپیماهای سنگین نظامی ناکافی است بنابراین از وسیله ی دیگری بنام کاتاپولت ( منجنیق ) برای شتاب دادن به هواپیما در مسافت کوتاه استفاده می کنند . هر کدام از این کاتاپولت ها که تعداد آن روی عرشه ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز به چهار دستگاه می رسد تشکیل یافته از دو پیستون درون دو سیلندر موازی در زیر عرشه که هر کدام طولی برابر با یک زمین فوتبال دارند . پیستون ها هر یک دارای برجستگی هایی هستند که از شکاف روی عرشه بیرون آمده و به حامل کوچکی متصل می گردند . جهت آماده سازی هواپیما برای تیک آف خدمه عرشه پوازی آن را به محل مورد نظر پشت کاتاپولت هدایت می کنند سپس میله یدک کش روی چرخ دماغه را به شکافی روی حامل کاتاپولت نصب می کنند . خدمه میله ی نگهدارنده ای را نیز بین پشت چرخ جلو و حامل نصب می کنند که این قطعه در هواپیماهای اف-14و اف-18 روی چرخ دماغه بصورت یکپارچه ساخته شده است . همزمان با متصل کردن چرخ دماغه به حامل کاتاپولت خدمه ی عرشه پروازی صفحات منحرف کننده گازهای خروج اگزوز را نیز در پشت هواپیما بالا می برند . وقتی تمام این مراحل انجام گرفت افسر کاتاپولت معروف به شوتر که در یک گنبد شیشه ای کوتاه روی عرشه پروازی بر تمام مراحل نظارت دارد سوپاپ سیلندرهای کاتاپولت را باز کرده در نتیجه سیلندرها توسط بخار پر فشار تولید شده در راکتور ناو پر می شوند . این بخار نیروی پیش رانشی برای کاتاپولت کردن هواپیما و ادامه پرواز با سرعت ایمن را تأمین می کند . اگر میان این بخار که بستگی به نوع هواپیما دارد کم باشد نیروی لیفت کافی ندارد و هواپیما را به داخل اقیانوس پرتاب خواهد کرد و اگر زیاد باشد ، خیز برداشتن سریع کاتاپولت موجب شکستن چراغ دماغه خواهد شد . قبل از پرتاب ، خلبان هواپیما از تمام قدرت موتورهای آن استفاده می کند که در این زمان میله نگهدارنده مانع حرکت هواپیما به جلو می شود . در این زمان افسر کاتاپولت با اشاره به خلبان پیستون را رها کرده و هواپیما پرتاب می شود . در انتهای مسیر کاتاپولت ، میله یدک کش از حامل جدا شده و هواپیما به پرواز با نیروی موتورها خود ادامه می دهد . سیستم کاتاپولت می تواند یک جنگنده بیست تنی را در زمانی حدود دو ثانیه از صفر به سرعت 270 کیلومتر در ساعت برساند . قابل ذکر است که ناو هواپیمابر توانایی به پرواز در آوردن یک هواپیما را در بیست ثانیه دارد

فرود

فرود روی عرشه ای که فقط حدود 150 متر باند برای نشستن هواپیما دارد آن هم با سرعتی که جنگنده های سریع نیروی دریایی دارند یکی از سخت ترین کارهای خلبان است . برای فرود بر روی عرشه ناو هر هواپیما باید دارای قلاب دم باشد . خلبان هواپیما با تقرب و فرود دقیق سعی خواهد کرد یکی از چهار کابل نگهدارنده هواپیما روی عرشه ناو را با قلاب دم بگیرد . این کابل های فولادی که در عرض باند فرود و بموازات یکدیگر قرار گرفته اند ، به سیلندرهای هیدرولیکی زیر عرشه فرود متصلند که وقتی قلاب دم هواپیما با یک از این کابل ها در گیر می شود کابل مذکور بیرون آمده در نتیجه سیلندر هیدرولیکی انرژی هواپیما را جذب می کند . چنین سیستمی می تواند هواپیمایی با 24 تن وزن و 241 کیلومتر در ساعت سرعت را در مسافت حدود 96 متر متوقف کند . این کابل های موازی به فاصله 15 متری از هم قرار گرفته اند بنابراین منطقه بیشتری را برای تماس چرخ ها به خلبان می دهند . معمولا خلبان ها کابل سوم را هدف گیری می کنند که ایمن ترین حالت ممکن است ، هدف گیری کابل اول به دلیل لزوم نزدیک شدن به لبه ناو آن هم در حدی خطرناک کار درستی نیست . پروسه فرود با بازگشت هواپیماها به ناو و با اجرای طرح پرواز بیضی شکل ، با تنظیم زاویه دقیق تقرب از سوی خلبان ، انجام می شود و اولین اجازه فرود را هواپیمایی کسب می کند که کمترین ذخیره سوخت را داشته باشد . برای کمک به خلبان جهت اجرای یک فرود خوب افسر علایم از طریق رادیو و چراغ های روی عرشه ناو با ارسال علایم او را راهنمایی می کند . اگر هواپیما درست در مسیر باشد چراغ سبز به خلبان نشان داده می شود و در غیر این صرت از رنگ های دیگر استفاده می شود تا خلبان اقدام به اصلاح مسیر یا لغو و اجرای دویاره آن کند . سیستم نوری لنزهای اپتیکی فرسنل هم در کنار افسر علایم به خلبان برای فرود کمک می کند . این سیستم متشکل از یک سری چراغ و لنزهای فرسنل است که بر روی یک سکوی پایدار شده توسط ژیروسکوپ نصب شده اند . لنزها باعث تمرکز نور بصورت شعاع های باریکی با زوایای مختلفی در آسمان می شوند . درست زمانی که چرخ های هواپیما با عرشه ناو تماس پیدا کردند خلبان اهرم گاز را تا آخر فشار داده و قدرت موتورها را با پس سوز به حداکثر می رساند . چون در صورتی که هواپیما با قلاب ها درگیر نشود خلبان باید بتواند با حفظ سرعت دوباره از روی ناو برخیزد . ناگفته نماند که باند فرود ناو با چهارده درجه انحراف از محور طولی روی عرشه ناو قرار گرفته است

آشیانه هواپپماها

روی عرشه پروازی تعداد کمی هواپیما پارک می شوند و هواپیماهایی که مورد نیاز نیستند به آشیانه فرستاده می شوند . آشیانه هواپیماها دو طبقه پایین تر از عرشه پروازی قرار گرفته است که با 209 متر طول ، 34 متر عرض و 8 متر ارتفاع امکان جا دادن به بیشتر انواع هواپیماها وهلیکوپترها را دارد . آشیانه می تواند حدود 60 فروند هواپیما ، مخازن سوخت و قطعات یدکی را در چهار بخش خود جای دهد . برای انتقال هواپیماها به عرشه پروازی از چهار بالابر سریع استفاده می شود که نیرو هیدرولیکی کافی برای بالا بردن دو هواپیمای 35 تنی را دارند . قسمت انتهایی آشانه و عقب کشتی هم در اختیار بخش تعمیر و نگهداری است که دارای منطقه بازی نیز برای آزمایش موتورها با پس سوز می باشد . تیپ هوایی مستقر در ناو حدودا از 9 اسکادران تشکیل یافته که جمعا هفتاد تا هشتاد فروند هواپیما را شامل می شود . این هواپیماها شامل انواع اف/ای-18هورنت ، اف-14تام کت ، ای-2سی هاوک آی ، اس-3بی وایکینگ ، ای آ-6بی پراولر و هلیکوپتر اس اچ-60سی هاوک می باشند . جالب است بدانید یک ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز می تواند پنجاه جنگنده را جهت اجرای یکصدوپنجاه حمله در روز به پرواز درآورد و در زرادخانه خود بیش از 4000 انواع بمب را دارد

خدمه عرشه

به جهت اینکه روی عرشه مشکلی پیش نیاید تمام افراد مسئول روی عرشه لباس رنگ مخصوص شغل خود را در بر می کنند . ارغوانی مسئولان سوخت هواپیما معروف به انگورها ؛ آبی جابجا کننده های هواپیماها، مسئولان بالابر ، راننده های یدک کش ، پیغام برها و مسئولان ارتباطات ؛ سبز مسئولان کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، مهندسان تعمیر ونگهداری ، مسئولان فرود هلیکوپتر ؛ زرد افسران کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، راهنمایان هواپیماها ، افسران جابجایی هواپیماها ؛ قرمز افسران مهمات ، مسئولان عملیات نجات ؛ قهوه ای افسران مسئول هواپیماهای تیپ هوایی ؛ سفید بازرسان اسکادران هواپیماها ، افسران علایم فرود ، افسران ناظر و پرسنل پزشکی

تسحیلات تدافعی و تجهیزات راداری

موشک های زمین به هوای سی پارو و موشک های ضد موشک رم ؛ چهار توپ چرخان 20 میلیمتری با سرعت تیر اندازی 3000 تیر در دقیقه و برد یک و نیم کیلومتر ؛ سیستم های چف و فلر برای منحرف کردن انواع موشک ها و اژدرها ؛ سیستم های جنگ الکترونیک و سیستم های پیشرفته راداری باندهای سی و جی و همچنین شناسایی دوست از دشمن

ناوگان کلاس نیمیتز ایالات متحده به شرح زیرند

USS Nimitz ( CVN 68 ) ( سال ورود به خدمت 1975 اکنون در حال سوخت گیری است )

USS Dwight D.Eisenhower ( CVN 69 ) ( 1977)

USS Carl Vinson (CVN 70) ( 1986)

USS Abraham Lincoln (CVN 72) (1989)

USS George Washington ( CVN 73) (1992)

USS John C.Stennis (CVN 74) (1995)

USS Harry S. Truman ( CVN 75) (1998)

USS Ronald Reagan ( CVN 76) (2003)

USS George H.W.Bush (CVN 77) ( در حال ساخت ، سال ورود به خدمت 2009 )

همچنین کلاس جدید ناوهای CVN 78 که در سال 2007 ساخت آن شروع خواهد شد احتمالا تا سال 2014 وارد خدمت می شوند که مجهز به سامانه های پیشرفته تری هستند و نیاز به خدمه کمتری هم دارند . البته ناگفته نماند که ناوهایی علاوه بر کلاس نیمیتز هم هم اکنون در حال خدمتند که به سن بازنشستگی رسیده اند مثل کلاس کیتی هاوک ، انترپرایز و جان اف کندی . خوب است بدانید مأموریت هر ناو 18 ماه به طول وی انجامد . شش ماه برای آماده سازی و تمرین خدمه ، شش ماه عملیات اصلی و شش ماه بعد از بازگشت به بندر اصلی خود . البته در موارد ضروری بارهای کم حجم توسط هواپیمای باربری سی-2 به ناو منتقل می شوند . معمولا حد اقل سه ناو هواپیمابر بصورت همزمان در حال آماده باش در اقیانوس ها بسر می برند . ساخت و بهینه سازی هر کدام از این ناوهای هواپیمابر بیش از شش میلیارد دلار برای یانکی ها تمام شده و هزینه عملیاتی نگهداشتن هر کدام از آن ها هم در سال به بیش از دویست میلیون دلار هزینه نیاز دارد



http://photos1.blogger.com/blogger/5851/2002/320/header_1.0.jpg



http://photos1.blogger.com/blogger/5851/2002/320/030311-N-1974E-004.0.jpg



http://photos1.blogger.com/blogger/5851/2002/320/cvn71.0.jpg



http://photos1.blogger.com/blogger/5851/2002/320/cv1.0.jpg



http://photos1.blogger.com/blogger/5851/2002/320/030308-N-7027P-001jpg.0.jpg





منبع: وبلاگ دانشجويان نيروي هوايي

[N I M A]

V-22 OSPRAY



V-22 هواپيماي پرقدرت و چندمنظوره است كه مي توان آن را نخستين هواپيمايي ناميد كه توانايي كمك به چهار نيروي نظامي آمريكا را دارد.

از شكل خاص اين پرنده به خوبي مشخص است كه آميخته اي از طرح هاي هلي كوپتر و هواپيماست ولي با تفاوت هاي بسيار روشن. مثلاً V-22 مي تواند حدود دو برابر بار نسبت به هلي كوپتر را به دو برابر سرعت از جايي به جاي ديگر ببرد.

طرح ساخت V-22 از سال ۱۹۸۶ ميلادي پيگيري شد. طراحان و متخصصان بنا به نياز و احتياج وقت دست به ساخت چنين موجود شگفت انگيزي زدند كه مي تواند در سخت ترين شرايط نشست و برخاست كند و از فناوري صعود و فرود كوتاه و عمودي (VSTOL) بهره برد كه اين امر نشان مي دهد كه

V-22 احتمالاً جاي بسياري از هلي كوپترهاي ارتش آمريكا را خواهد گرفت.



http://www.hep.wisc.edu/%7Eldurand/Images/V-22_Head-on.jpg



اين مخلوق جالب نتيجه همكاري دو شركت بزرگ هواپيماسازي و هلي كوپترسازي آمريكا به نام هاي بوئينگ (Boeing) و بل (Bell) است. از همان ابتداي كار وظايف اين شركت ها مشخص شد مثلاً شركت بوئينگ وظيفه ساخت بدنه اصلي (Fuselage)، چرخ ها، ايونيك (الكترونيك پرواز) و كليه سيستم هاي الكتريكي را داشت و در مقابل شركت بل نيز نسبت به تجربياتش وظيفه طراحي بال ها، آشيانه موتور (nacelle)، نيروي پيشران، بالچه ها و پلكان متحرك هواپيما (Ramp) را داشت.











V-22 براي بلند شدن از روي زمين دقيقاً مانند يك هلي كوپتر عمل مي كند و با استفاده از ملخ ها به صورت عمودي بلند مي شود و بعد از رسيدن به ارتفاع مشخص مي تواند با چرخ ۹۰ درجه اي آشيانه موتورها كاملاً شخصيت يك هواپيما را به خود بگيرد و با دو موتور توربوپراپ به پرواز خود ادامه دهد.

براي دستيابي به فناوري (VSTOL) به موتورهاي بسيار پر قدرت براي مهيا كردن نيروي پيشران نياز است. اين مشكل با همكاري شركت رولزرويس انگليس حل شد.

شركت رولزرويس طرح موتوري با مدل

T400-AD- 400 را ارايه داد و از سيستم هدايت و كنترل كاملاً الكتريكي (FADEC) استفاده كرد و از طرف ديگر وجود اين موتور پرقدرت باعث شده بود V-22 برد نسبتاً خوبي نيز به دست بياورد و با وجود بار شش هزار پوندي مي تواند ۴۳۰۰ مايل دريايي (هر مايل دريايي برابر ۱۸۳۴ متر) يا با بار ۸۳۰۰ پوندي مي تواند ۲۲۰ مايل دريايي سرعت بگيرد.

طرح ساخت اولين V-22 از زمان رياست جمهوري رونالد ريگان در آمريكا شروع شد و در آن زمان ۹۲۳ فروند از اين هواپيما سفارش داده شد كه ارزش هر فروند به ۲۴ ميليون دلار مي رسيد. اما اين سفارش سنگين در سال ۱۹۸۹ ميلادي ملغي شد و كابينه رئيس جمهور وقت (بوش) آن را رد كرد درصورتي كه بلافاصله بعد از آن كار ساخت و تست هايV-22 از سر گرفته شد و تا دو سال قبل يعني ۲۰۰۲ ميلادي ادامه يافت.



http://www.hep.wisc.edu/%7Eldurand/Images/V-22_hovering.gif



تاكنون در تست هايش سه بار فاجعه به وجود آمده اولي در سال ۱۹۹۱ كه خوشبختانه خسارت جاني در پيش نداشت اما در تصادف دوم، در سال ۱۹۹۲ هفت نفر و در سال ۲۰۰۰ ، ۱۹ نفر جان خود را از دست دادند.

در سه مدل ساخته شده كه مدل اول MV-22 وظيفه جنگنده هجومي و پشتيباني را دارد و متعلق به يگان تفنگداران آمريكاست. نوع دوم CV-22 هواپيماي دوربرد است كه در خدمت فرماندهي عمليات هاي خاص آمريكاست و مدل HV-22 نيز در نيروي دريايي انجام وظيفه مي كند.

كابين خلبان بسيار پيشرفته اي دارد كه مي توان تمامي فناوري هاي مدرن را در آن ديد. اكثر سيستم هاي الكتريكي با همكاري شركت لاكهيد مارتين طراحي شده است.

V-22 داراي راداري پيشرفته به نام

AN/APQ-186 است كه گستره ديد بسيار وسيعي را به خلبان مي دهد. طول آن ۰۸/۱۹ متر، ارتفاع ۶۳/۶ متر و فاصله دو سر ملخ آن ۴۸/۱۷ متر است. با سرعت ۵۱۰ كيلومتر در ساعت مي تواند ۷۹۲۵ متر ارتفاع بگيرد.

منبع: http://fighterplan.blogfa.com/84121.aspx

[N I M A]

خبر:
یروی هوایی ایالات متحده درصدد است تا ناوگان هواپیمای سوخت‌رسان خود را تغییر دهد.



نیروی هوایی در ماه آوریل از شرکتهایی که شانس بردن این قرارداد را دارند درخواست اطلاعات



نمود. انتظار می‌رود تا 25 سپتامبر طرح کلی نیروی هوایی مطرح شود و این طرح تا پایان



دسامبر قطعی گردد علاوه بر آن احتمالا اولین سفارش حداقل 100 فروند هواپیما باشد که



قررادادی به ارزش 20 میلیارد دلار خواهد بود.



شرکت نورث‌روپ‌گرومن که خود و بوئینگ را رقبای اصلی این قرارداد می داند، با خوش‌بینی در



حال مذاکره با شرکتهای مختلف برای تولید قسمتهای مختلف هواپیماست. شرکت



نورث‌روپ‌گرومن با شرکت EADS (European Aeronautics Defence & Spece)که سهامدار اصلی



ایرباس است قصد دارند هواپیمای ایرباس A330 را برای سوخت‌رسانی تغییر دهند و به نام KC-



30 به نیروی‌هوایی تحویل دهند. این در حالی است که بوئینگ کماکان منتظر طرح نیروی هوایی



می باشد. بسته به این طرح بوئینگ ممکن است هواپیمای 767 خود را برای این منظور مورد



استفاده قرار دهد که هم اکنون نیز در حال تبدیل به سوخت‌رسان برای ایتالیا و ژاپن است. گزینه



دیگر تبدیل 777 است که ابعاد بزرگتری دارد.



طرح هواپیمای‌سوخت رسان جدید برای نیروی هوایی ابتدا در سال 2004 مطرح شد. در آن سال



بوئینگ با قراردادی 5/23 میلیارد دلاری برنده شد اما سناتور مک‌کین مدعی گشت که این



قرارداد 5 میلیارد دلار گرانتر از حد لازم است. پافشاری این سناتور و تحقیقات بعدی مشخص



کرد که یکی از مقامات خرید پنتاگون در ازای دریافت شغلی با درآمد سالانه 250،000 دلار



درسال در بوئینگ به نفع بوئینگ عمل کرده است. این کار باعث شد وی به زندان بیفتد. همچنین



مدیرمالی بوئینگ که این پیشنهاد را به این مقام مسؤول کرده بود نیز به زندان افتاد. بعد از این



مسئله نیروی هوایی زمان زیادی را صرف اثبات مجدد نیاز خود و همچنین بازبینی و اصلاح



سیستم خرید خود نمود تا کنگره را برای اعلام پیشنهاد جدید خود قانع نماید. به این ترتیب



شرکت بوئینگ باید تحت نظارت شدید به کار خود ادامه دهد.



با اینکه شرکت نورث‌روپ‌گرومن چنین مشکلی ندارد اما درگیر مسئله دیگری است. تعدادی از



نمایندگان کنگره معتقدند که لازم است تا قرارداد مربوطه به شرکتهای آمریکایی داده شود.



شرکت نورث‌روپ‌گرومن با توجه به شریک اروپایی خود از این نظر در تنگنا است. این مسئله به



جایی رسیده‌است ک نیروی هوایی سئوالاتی در مورد یارانه های دولتی که این شرکتها دریافت



می‌کنند مطرح کرده‌است. نایب رئیس روابط عمومی نورث‌روپ‌گرومن در این زمینه گفت: "این امر



بی‌سابقه بوده است. یارانه دولتی برخلاف قوانین تجارت جهانی است ولی ربطی به نیروی



هوایی ندارد." وی در پاسخ به این سوأل که آیا آنها یارانه ای دریافت می‌نمایند یا خیر گفت که در



صورت گرفتن قرارداد، آنها از ایالت آلاباما که قرار است محل ساخت هواپیما باشد سوبسید



خواهند گرفت.



بعضی از گزارشها پیش‌بینی می‌کنند این قرارداد گام نخست برای جایگزینی 500 فروند هواپیما



سوخت‌‌‌رسان نیروی هوایی از نوع KC-135 است که از حدود 50 سال پیش در خدمت این نیرو



هستند. در صورت درست بودن چنین حدسی ارزش نهایی قرارداد به رقمی در حدود 100 میلیارد



دلار خواهد رسید. البته مقامات نیروی هوایی جایگزینی 180 فروند را محتمل دانسته‌اند.





منبع آويا

[N I M A]

Boeing 747 -Large Cargo Freighter (LCF

این هواپیما که از ترکیب و سر هم شدن ، 3 فروند هواپیمای 747 ساخته شده در حمل و جابجایی قطعات بویینگ 787 بکار گرفته شد، لذا به Dream lifter لقب گرفت.
http://i15.tinypic.com/4peg5ea.jpg

http://i17.tinypic.com/4xouvpz.jpg
http://i16.tinypic.com/6au0ikh.jpg
http://i11.tinypic.com/630bjp3.jpg
http://i18.tinypic.com/6chvy9d.jpg
http://i13.tinypic.com/54ail5l.jpg
http://i12.tinypic.com/4kn6zk0.jpg
_________________

[N I M A]

اولین پرواز سال 2008 خواهد بود
و در سال 2009 پرده برداری حواهد شد
قیمت €100 million

گشور های سفارش دهنده

تعداد تاریخ تحویل کشور تاریخ شفررش
May 27, 2003 Germany 2010 60
May 27, 2003 France 2009 50
May 27, 2003 Spain 2011 27
May 27, 2003 UK 2010 25
May 27, 2003 Turkey 2009 10
May 27, 2003 Belgium 2018 7
May 27, 2003 Luxembourg 2017 1
December 15, 2004 South Africa 2010 8
July 15, 2005 Chile 2018 3
December 8, 2005 Malaysia 2013 4
جمع: 195




http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f8/A400M_propellers_DBE.jpg

ویزگی ها عمومی

خدمه 3-4 (2 pilots, 3rd optional, 1 loadmaster)
گنجايش : 37,000 kg (82,000 lb), 116 fully equipped troops / paratroops, up to 66 stretchers accompanied by 25 medical personnel
*طول: 43.8 m (143 ft 8 in)
* طول‌ بال‌ هاي‌ هواپيما : 42.4 m (139 ft 1 in)
ارتفاع‌: 14.6 m (47 ft 11 in)
* وزن خالیt: 70 tonnes (154,000 lb)
*نهایت وزن برای تک اف: 130 tonnes (287,000 lb)

*جمع سوخت : 46.7 tonnes (103,000 lb)
* تهایت وزن برای فرود 114 tonnes (251,000 lb)
*وزن بار: 37 tonnes (82,000 lb))

* Powerplant: 4× EPI (EuroProp International) TP400-D6[7] turboprop, 8,250 kW (11,000 hp) each


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/94/A400M_nose.jpg

كارايي
* Maximum speed: 780 km/h (421 kt)
* Cruise speed: Mach 0.68 - 0.72 ()

* Max. Operating Speed: 300 kt CAS (560 km/h, 350 mph)
* Initial Cruise Altitude: at MTOW: 9,000 m (29,000 ft))

* Range: at Max. payload: 3,300 km (1,782 nmi) (long range cruise speed; reserves as per MIL-C-5011A)
o Range at 30-tonne payload: 4,800 km (2,592 nmi)
o Range at 20-tonne payload: 6,950 km (3,753 nmi)
o Ferry Range: 9,300 km (5,022 nmi)

* Tactical Takeoff Distance: 940 m (3 080 ft) (aircraft weight 100 tonnes, soft field, ISA, sea level)
* Tactical Landing Distance: 625 m (2 050 ft) (see above)
* Turning Radius (Ground): 28.6 m)

* Service ceiling: 11,300 m (37,000 ft
o Max. Operating Alt - Special ops: 12,000 m (40,000 ft)
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/23/A400m.jpg


http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/post_exclamation.png (http://aerospacetalk.ir/forum/report.php?f=56&p=64072) http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/arrow_up.gif (http://aerospacetalk.ir/forum/viewtopic.php?f=56&t=7814#top) http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/arrow_down.gif (http://aerospacetalk.ir/forum/viewtopic.php?f=56&t=7814#bottom) http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/fa/icon_user_profile.gif (http://aerospacetalk.ir/forum/memberlist.php?mode=viewprofile&u=3816) http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/fa/icon_contact_pm.gif (http://aerospacetalk.ir/forum/ucp.php?i=pm&mode=compose&action=quotepost&p=64072)
http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/fa/icon_post_quote.gif (http://aerospacetalk.ir/forum/posting.php?mode=quote&f=56&p=64072)
http://aerospacetalk.ir/forum/images/spacer.gif http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/thankposts.gif (http://aerospacetalk.ir/forum/viewtopic.php?p=64072&thanks=64072&to_id=3816#p64072)
http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/theme/images/spacer.gif omid-a330 موضوع پست: هواپیمای A400M ایرباس ماه می سال آینده به پرواز درخواهد آمد
http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/icon_post_target.gif (http://aerospacetalk.ir/forum/viewtopic.php?p=67542#p67542) ارسال شده در: چهارشنبه 17 مهر 1386, 12:04 am
http://aerospacetalk.ir/forum/styles/nazanin/imageset/fa/icon_user_offline.gif مدیر انجمن هواپیماهای مسافربری http://aerospacetalk.ir/forum/images/ranks/iran.gif http://www.rolls-royce.com/civil_aerospace/images/photos/trent700_01.jpg
تاريخ عضويت: جمعه 18 مرداد 1386, 2:00 am
پست ها : 723
تشكرهاي انجام شده: 0 تشكر
تشكر هاي دريافتي: 1 تشكر واپیمای A400M ایرباس ماه می سال آینده به پرواز درخواهد آمد

کمپانی ایرباس اعلام کرد که اولین پرواز هواپیمای باربری غول‌پیکر این کمپانی که قرار بود اوایل سال آینده به پرواز درآید، به علت برگزاری مجموعه‌ای جدید از آزمایشات به تعویق می‌افتد. ایرباس زمان پایان آزمایشات و آمادگی این هواپیما برای پرواز را ماه می سال 2008 اعلام کرده است که تقریبا 4 ماه تاخیر در برنامه‌ریزی‌های قبلی را نشان می‌دهد. پروژه‌ی A400M مدت‌هاست که از سوی بخش نظامی ایرباس برای تحویل به هفت کشور ناتو و با بودجه‌ای 20 میلیارد یورویی تعریف شده و قرار بود در سه‌ماهه‌ی اول سال آینده به بهره‌برداری برسد که با چند ماه تاخیر این امر محقق خواهد شد. تا کنون 192 فروند از این هواپیما سفارش داده شده است که 180 فروند آن در سال 2003 و از سوی هفت کشور ناتو و 12 فروند آن در سال‌های بعدی و از سوی افریقای جنوبی و مالزی درخواست شده‌اند. این هواپیما بازار غربی را به کمپانی بوئینگ واگذار کرده و به فکر دستیابی به بازار شرق دور است. بیشتر بودجه‌ی این هواپیما صرف ساخت و آزمایشات ارابه‌ی فرود 14 چرخه‌ی این هواپیما شده است.

منبع: www.airwise.com (http://www.airwise.com/)
www.aerospacetalk.ir

[N I M A]

آشنايي با هواپيماي آنتونف 225[/align]

AN-225
آنتونف 225 هواپيمايي است حاصل جنگ سرد ، كار طراحي و ساخت اين هواپيما در اويل دهه 80 آغاز شد و اولين پرواز خود را در سال 1988 انجام داد . پس از آن اين هواپيما كه بعنوان بززگترين هواپيماي نظامي جهان شناخته مي شود در نمايشگاه هوايي پاريس در سال 1989 با حمل شاتل هوايي بر روي بدنه خود غوغايي برپا كرد . در اين نمايشگاه آنتونف 225 بيشترين بازديد كننده را داشت

http://img.photoamp.com/i/thumbs/9Ar8ytjm.jpg (http://www.photoamp.com/img.php?img=9Ar8ytjm.jpg)
پس از فروپاشي شوروي اين هواپيما كه در كشور اوكراين ساخته شده بود به گوشه از يكي از فروردگاههاي نظامي فرستاده شد . اين روال ادامه داشت تا در سال 1999 تصميم به بازسازي آن گرفته شد اين بازسازي با صرف هزينه 20 ميليون دلاري آغاز شد و تا سال 2001 ادامه يافت و در آن سال با تغيير كاربري 225 به كاربري بازرگاني موافقت شد و غول پيكرترين هواپيما نظامي جهان به غول پيكرترين هواپيماي باري جهان تبديل و پا به عرصه حمل و نقل هوايي گذاشت اولين پرواز اين هواپيما بعد از بازسازي در 2 آوريل سال 2001 با موفقيت انجام شد كه بلافاصله به نمايشگاه هوايي پاريس انتقال و براي بار دوم تحسين همه را برانگيخت .
آنتونف 225 مدل پيشرفته هواپيماي آنتونف 124 روسي است اين هواپيما (124 ) قابليت حمل 450 نفر نيرو را دارا بود و حتي مي توانست در زمينهاي چمن و باندهاي بساركوتاه پرواز كند يا فرود آيد

آنتونف 124

http://img.photoamp.com/i/thumbs/oLiF30qRf.jpg (http://www.photoamp.com/img.php?img=oLiF30qRf.jpg)

اما آنتونف 225 كه 17 خدمه پروازي دارد داراي 6 موتور قدرتمند ساخت شركت آنتونف اوكراين است اين موتورها مي توانند معادل 5/1 ميليون تن نيروي رانش ايجاد كنند آنتونف 225 قابليت حمل 1500 نفر نيرو را دارا مي باشد كه اين در نوع خود بي نظير مي باشد . مخازن سوخت اين هواپيما قابليت سوختگيري به ميزان 280 تن را دارا مي باشد و در حالت عادي در هر ساعت 18 تن سوخت مصرف مي كند و با بار قابليت پرواز به ميزان 12 ساعت را دارا مي باشد يكي از معايب اين هواپيما ارتفاع خلبان با زمين در هنگام فرود يا پرواز است كه تقريبا 10 متر مي باشد در خصوص وزن آن همين نكته كافيست كه آنتونف 225 وزني معادل 8 فروند بوينگ 737 دارد . طول اين هواپيماي غول پيكر 43 متر مي باشد كه با اين طول مي تواند بدنه يك بوينگ 737 را در خود جاي دهد .
http://img.photoamp.com/i/thumbs/UjZUoH.jpg (http://www.photoamp.com/img.php?img=UjZUoH.jpg)
قابليت ديگر اين هواپيما حمل بار بصورت خارجي مي باشد يعني مي توان با قراردادن قسمتي در روي بدنه هواپيما بارهاي حجيم را نيز حمل نمود همانطور كه در سال 1989 شاتل را حمل نمود . از بارگيري هاي مهم اين هواپيما بعد از بازسازي مي توان به بارگيري يك واگن قطار همراه با ريل به وزن 109 تن ، بارگيري ژنراتور و مولدهاي برق و حمل ماشينها و وسايل و خدمه يك شركت اتوميبل راني را براي شركت در مسابقات نام برد . در پايان قابل ذكر است اين هواپيما قابليت حمل بار تا 250 تن را دارا مي باشد .

http://upload4.postimage.org/1768779/1122169.jpg (http://upload4.postimage.org/1768779/photo_hosting.html)
http://upload4.postimage.org/1768783/1121999.jpg (http://upload4.postimage.org/1768783/photo_hosting.html)
http://upload4.postimage.org/1768787/1122826.jpg (http://upload4.postimage.org/1768787/photo_hosting.html)
http://upload4.postimage.org/1768792/1123222.jpg (http://upload4.postimage.org/1768792/photo_hosting.html)


ترجمه و تالبف : moh-597

[N I M A]

آنتونوف ۲۲۵

http://www.aftab.ir/articles/science_education/aerospace/images/a85d8ba7b344581ca4f3cc6ff0c331e5.jpg

این هواپیما بزرگترین و پرقدرت ترین هواپیمای جهان است که در ابتدا جهت حمل و نقل شاتل بوران ساخته شد.
An-۲۲۵ Mriya هواپیمایی عظیم الجثه حمل و نقل نظامی است که توسط کارخانه آنتونوف (Antonov) ساخته شده است. این کارخانه اوکراینی که در سال ۱۹۵۲ تاسیس شد در زمینه ساخت هواپیماهای غول پیکر تخصص بسیار زیادی دارد. عنوان این کارخانه از نام موسس آن اولگ آنتونوف (Oleg Antonov) مشتق شده است.
این هواپیما بزرگترین و پرقدرت ترین هواپیمای جهان است که در ابتدا جهت حمل و نقل شاتل بوران (Buran سفینه فضایی شوری که تنها یکبار در سال ۱۹۸۸ به فضا سفر کرد) ساخته شد. این هواپیما در اصل مدل بزرگتری از هواپیمای موفق An-۱۲۴ Ruslan است، Mriya در زبان اوکراینی به معنای "رویا" است.
An-۲۲۵ با حداکثر وزن ناخالص ۶۴۰ تن، در حال حاضر سنگین ترین هواپیمای جهان است. هر چند هواپیمای Hughes H-۴ Hercules که به "Spruce Goose" (غار آراسته و زیبا) شهرت داشت، وزن بیشتری نسبت به An-۲۲۵ دارا بود و طول بالهایش نیز بیشتر بود، اما H-۴ تنها یک بار موفق به پرواز شد.
An-۲۲۵ بزرگترین هواپیما در جهان به شمار می رود که پروازهای موفقیت آمیز متعددی داشته است. این هواپیما حتی از Airbus A۳۸۰ و نیز همتای خود C-۵ Galaxy که به منظور حمل هواپیماهای جنگی ساخته شده بود، بزرگتر است.
در نوامبر سال ۲۰۰۴، سازمان جهانی نگهدارنده رکوردهای انواع وسایل نقلیه هوایی FAI، نام An-۲۲۵ را در کتاب رکوردهای سال، که همه ساله به چاپ می رسد، جای داد. این هواپیما رکورد ۲۴۰ پرواز موفق را در احتیار دارد.
● پیشرفت و توسعه
An-۲۲۵ که در اصل برای پروژه فضایی کشور روسیه و به عنوان جایگزینی برای Myasishchev VM-T ساخته شد، به راحتی قادر به حمل راکت Energia (که در سال ۱۹۸۷ آزمایش شد) و شاتل فضایی Buran است. کارایی و قدرت این هواپیما، آنرا هم ردیف Airbus Beluga و Boeing ۷۴۷ هواپیمای حمل کننده شاتل آمریکایی، قرار داده است.
An-۲۲۵ در واقع مدل پیشرفته An-۱۲۴ است که در قسمت بدنه و قسمت جلو و عقب بالهای آن تغییراتی بوجود آمده، دو موتور توربوفن (turbofan) از نوع Lotarev D-۱۸ به بال ها اضافه شده و تعداد کلی موتورهای بالها را به شش عدد رسانده است. به علاوه به منظور تسهیل در سیستم فرود، تعداد چرخ های آن به ۳۲ عدد افزایش یافته است.
● An-۲۲۵ در حال حمل شاتل Buran
در و پلکانی که به منظور حمل بار در An-۱۲۴ وجود داشت، به منظور سبک تر کردن وزن هواپیما حذف شده اند، کنترل کننده ها و تثبیت کننده های پرواز از حالت عمودی به حالت افقی تبدیل شدند و قسمت دم هواپیما دارای دو سکان عمودی شده که باعث می شوند در مواقع لزوم حمل بار اضافی امکان پذیر باشد و آشفتگی آیرودینامیکی ایجاد شده را کنترل می نماید. برخلاف An-۱۲۴، هواپیمای An- ۲۲۵ برای مانورهای جنگی و عملیاتی با مسیرهای کوتاه طراحی نشده است.
An-۲۲۵ برای اولین بار در ۲۱ دسامبر سال ۱۹۸۸ به پرواز در آمد. دو هواپیما از این مدل ساخته شده بود و امروز تنها یکی از آنها با شماره ۸۲۰۶۰ UR به منظور حمل بارهای سنگین با وزن حداکثر ۲۵۰ تن، مورد استفاده قرار می گیرد. ساخت یک An-۲۲۵ نیز در اواخر دهه هشتاد درادامه پروژه فضایی کشور روسیه، آغاز شد اما با سقوط شوروی سابق در سال ۱۹۹۰، نیمه تمام رها شد و بعدها از موتورهای آن در هواپیماهای An-۱۲۴ استفاده شد.
● کارایی
اواخر دهه هشتاد مقارن بود با اقدامات دولت شوروی سابق مبنی بر کسب در آمد از تجهیزات نظامی. در سال ۱۹۸۹ یک کارخانه به منظور ساخت هواپیماهای غول پیکر با عنوان "Antonov Airlines" در اوکراین تاسیس شد و از فرودگاه لوتن (Luton) لندن با مشارکت کارخانه Air Foyle HeavyLift کارش را آغاز نمود. این کارخانه بلافاصله با ساخت چهار هواپیمای An-۱۲۴-۱۰۰ و سه هواپیمای Antonov An-۱۲ وارد این عرصه شد.
در اواخر دهه نود نیاز مبرم به هواپیمایی بزرگتر از An-۱۲۴ احساس می شد. در پاسخ به این نیاز اولین An-۲۲۵ با موتورهای اضافی جهت نقل و انتقال محموله های بیش از اندازه سنگین تحت مدیریت کارخانه Antonov Airlines ساخته شد.
در ۲۶ ماه مه سال ۲۰۰۱ این هواپیما از کمیته جهانی هوانوردی گواهی نامه رسمی دریافت نمود، پس از آن اولین پرواز این هواپیما در تاریخ سوم ژانویه ۲۰۰۳ از شهر Stuttgart آلمان به مقصد Thumrait در عمان بود. در این پرواز ۲۱۶ هزار غذای آماده به وزن ۱۸۷.۵ تن برای افراد ارتش آمریکا که در این منطقه مستقر بودند، فرستاده شد.
از آن زمان تا کنون هواپیمای An-۲۲۵ به عنوان وسیله حمل بارهای سنگینی که حمل هوایی آنها تقریبا غیرممکن است، مانند لوکوموتیوها، ژنراتورهای ۱۵۰ تنی و غیره به کار خود ادامه داده است. این هواپیما همچنین برای امداد رسانی در زمان وقوع حوادث غیر مترقبه و امکان ارسال سریع کمک های مورد نیاز به سراسر جهان سرمایه ای ارزشمند محسوب می گردد.
در سال ۲۰۰۰ زمزمه هایی مبنی بر نیاز به هواپیمای An-۲۲۵ دیگری مطرح شد و در سال ۲۰۰۴ عملیات به پایان رساندن دومین An-۲۲۵ نیمه تمام آغاز گشت، قرار بود ساخت این هواپیما تا اواسط سال ۲۰۰۶ به پایان برسد.
در ماه ژوئن سال ۲۰۰۳، هواپیمای An-۲۲۵ به همراه هواپیماهای An-۱۲۴ بیش از ۸۰۰ تن از کمک های مردمی را به کشور عراق رساندند. دولت آمریکا نیز قراردادی جهت استفاده از An-۲۲۵ به منظور تامین تجهیزات مورد نیاز ارتش این کشور که در خاور میانه مستقر بود به امضاء رساند. در حقیقت استفاده آمریکا از یک هواپیمای روسی تاییدی است بر برتری روس ها در زمینه طراحی و تکنیک پیاده سازی هواپیماهای جنگی، زیرا تا این زمان هواپیمایی با این مشخصات در کشور آمریکا ساخته نشده است.
در حال حاضر نیز آمریکا قراردادی طویل المدت با Antonov Airlines منعقد نموده و حق استفاده از تنها هواپیمای An-۲۲۵ و ۱۰ هواپیمای An-۱۲۴ را در اختیار گرفته است. عقد این قرارداد برای دولت آمریکا بدون شک ارزانتر از به کارگیری شش عدد هواپیمای C-۱۷ است که به همین منظور طراحی شده اند.
● کاربردهای آتی
در حال حاضر طراحی این هواپیمای غول پیکر جهت استفاده در فضاپیماها مورد بررسی است . یکی از این پروژه ها MAKS نام دارد که یک طرح مشترک بین کشورهای روسیه و اوکراین با هدف ساخت فضاپیماهای چند منظوره است. بدون تردید پیاده سازی این پروژه سبب کاهش هزینه های حمل و نقل فضایی خواهد شد.
● مشخصات An-۲۲۵
▪ تعداد سرنشینان : ۶ نفر
▪ گنجایش : ۷۰ مسافر
▪ ظرفیت ترابری : ۲۵۰,۰۰۰ کیلوگرم
▪ ابعاد در هواپیما : ۴۴۰ x ۶۴۰ سانتی متر
▪ طول : ۸۴ متر
▪ پهنای بال ها : ۸۸ متر و ۴۰ سانتی متر
▪ ارتفاع : ۱۸.۱ متر
▪ مساحت بال ها : ۹۰۵ متر مربع
▪ وزن خالص : ۰۰۰ ۱۷۵ کیلوگرم
▪ حداکثر وزن هواپیما به همراه بار : ۰۰۰ ۶۴۰ کیلوگرم
▪ نیروی محرکه : ۶ موتور D-۱۸ turbofans هر یک به قدرت ۲۲۹ kN
▪ مسافت Takeoff : در سنگین ترین حالت ۳,۵۰۰ متر
● کارایی
▪ حداکثر سرعت : ۸۵۰ کیلومتر بر ساعت
▪ سرعت عادی : ۷۵۰ کیلومتر بر ساعت
● محدوده پرواز
▪ با حداکثر سوخت : ۱۴,۰۰۰ کیلومتر
▪ با حداکثر وزن : ۴,۰۰۰ کیلومتر
▪ سقف پرواز : ۱۰,۰۰۰ متر
▪ فشار روی بالها : ۶۶۲.۹ کیلوگرم بر متر مربع



http://poroge.parsiblog.com (http://poroge.parsiblog.com/)

[N I M A]

شرکت هواپيماسازي ايرباس پس از تاخير در ساخت هواپيماي غول پيکر اي سيصد و هشتاد اين بار نيز براي تحويل هواپيماي نظامي اي چهارصد ام خود با تاخير روبرو شده است.
به نوشته شماره امروز روزنامه ليبراسيون در اينترنت ،‌ پراکندگي در سازماندهي صنعتي ايرباس که کارخانه هاي ان در چهار کشور اروپايي قرار دارد باعث شده اين شرکت نتواند به موقع هواپيماي نظامي خود را تحويل دهد.
در حالي که مشکلات مربوط به توسعه موتور و مشکلات فني در ماه اکتبر اولين پرواز هواپيماي نظامي جديد ايرباس را به تاخير انداخت يکي از مسئولان گروه ئي اي دي اس ،‌شرکت مادر ايرباس اعلام کرد مشکلات همچنان به قوت خود باقي است و پاسخي براي ان نيافته ايم.بنظر مي رسد مشکلات تنها مربوط به موتور هواپيما نباشد بلکه مشکل در کليه قطعات هواپيما وجود دارد.
هواپيماي اي چهارصد ام که مهمترين برنامه صنعتي در زمينه همکاري هاي اروپايي به شمار مي رود توسط هفت کشور در ماه مي دو هزار وسه اغاز شد.بر اساس جدول زماني اولين پرواز قرار بود در ماه ژانويه امسال و اولين تحويل هواپيما در اکتبر 2009 به ارتش فرانسه پيش بيني شده بود.
ارزش اين طرح که با هدف جبران بخش وسيعي از تاخير اروپا در بخش حمل و نقل نظامي به اجرا گذاشته شد بيست ميليارد يورو بروارد شده است.
مشکلات مربوط به هواپيماي حمل و نقل نظامي اي چهارصد ام در حالي رخ مي دهد که ايرباس طرح بازسازي صنعتي با هدف حذف يکهزار فرصت شغلي و واگذاري کارخانه هايي به شرکاي ملي در پيش گرفته است.

[N I M A]

هر کولس اسطوره قدرتc-130

هواپیما های ترابری سی صد و سیتوسط شرکت لاکهید مارتین برای جابجایی بارهای هوایی در خط مقدم جبهه طراحی وساخته شده است.

این هواپیماها توانایی عملیات از باندهای نا آماده را دارا بوده و قابلیت حمل و تخلیه چتر باز و تجهیزات را دارد.

قابل ذکر است که نوع پایه ی این هوا پیما بعنوان یک پرنده ی چند منظوره در به انجام رسانیدن گسترده وسیعی از ماموریت ها کاربرد دارد.حدود نین قرناز پرواز اولین پرواز سی صد و سی ولی خط تولید این هواپیما ها بی نظیر همچنان فعال است. سی صد و سی یک هواپیمای توربوپراپ بال بالا و چند منظوره با پایه ی ترابری سنگین نظامی بوده و تا کنون حدود بیست میلیون ساعت پرواز داشته است تراح پایه ی بدنه از اولین روز ساخت تاکنون صدها بار دستخوش تغییرات و بهسازی بوده تا جوابگوی ماموریتهای گوناگونی باشد که به این هواپیما واگذار مشود.

ناگفه نماند مدل های اولیه سی صد و سی ای و بی و دی توسط کاربر اصلی ای هواپیما یعنی ایالات متحده اکنون از خدمت کنار گذاشته شده اند.



تاریخچه ی پرواز گونه های مختلف سی صد و سی

اولین مدل تولیدی این سی صد و سی ای بود که از چهار موتور توربوشفت آلیسون تی پنجاه و شش-ای یازده قدرت میگرفت

طرح های مفهومی ابتدایی سی صد و سی ای در سال 1951 پدیدار شد و اولینپرواز نخستین نمونه آن در هفتم آوریل 1955 انجام گرفت.

سی صد و سی که حدود 219 فروند از آن ساخته شد در دسامبر 1956 وارد خدمت در نیروی ایالات نتحده گردید.

بجز این دو فروند دی سی سی صد و سی در اصل جیی سی سی صد و سی نیز برای کنترل و پرتاب اهداف پرنده ها ساخته شدند که توانایی حمل . پرتاب چهار هدف پرنده را در پایلونهای نصب شده در زیر بال هایخود داشتند مدل سی صد و سی بی در سال 1959 وارد خدمت شدند که توانایی حمل سوخت بیشتر داشت و در نتیجه برد آن افزایش یافت این هواپیماها از موتورهای جدید تر تی پنجاه و شش ای هفت قدرت گرفته و ارابه های فرود آن نیز به مدل ای قوی تر شده بود شش فروند از مدل آ قویتر شده بود شش فروند از این مدل با نصب چنگک های خاصی توانایی گرفتن چتر ماهواره ها و محموله های فضایی محرمانه ایالات متحده در آخرین نرحله ورود به جو و قبل از فرود بر روی اقیانوس آرام را داشتنند که توسط اسکادرانی در هاوایی به پرواز در می آهد

مدل دی در واقع گونه ی بهسازس مدل آ بود که در گونه ی خاصی مجهز به اسکی و بوستر های جت کمکی برای کاهش طول باند پرواز نیز شده بود تا توانایی عملیات دو قطب زمین را داشته باشد.

سی صد و سی ای ی مدل با برد بیشتر سی صد و سی بی با دو مخزن سوخت نصب شده در زیر بال است علاوه بر این انجام اصلاحات سازه بخوصوص در بالها و همچنین بهسازی های اویونیکی و تجهیزات ناوبری از دیگر تغییرات داده شده در این مدل می باشد .

[N I M A]

شرکت ای اِی دی اس، صاحب ایرباس، و شرکت آمریکایی نورتروپ گرامان قراردادی به ارزش 40 میلیارد دلار برای ساخت یک هواپیمای سوخت رسانی برای نیروی هوایی آمریکا را برده اند.
این دو شرکت برای رقابت با شرکت بوئینگ پیشنهاد مشترکی برای ساخت 179 هواپیمای تازه طی 10 تا 15 سال آینده ارائه داده بودند.

هواپیمایی که در این مناقصه برنده شده است در ایالت آلاباما ساخته خواهد شد. قطعات آن از جمله بال ها در بریتانیا و توسط ایرباس ساخته می شود.

این معامله ضربه ای بزرگ به بوئینگ که عمدتا انتظار می رفت در این مناقصه برنده شود به حساب می آید.

این یکی از بزرگ ترین قراردادهایی است که پنتاگون ظرف چند سال گذشته اعطا می کند.

اعطای چنین قرارداد عظیمی به کنسرسیومی شامل تولیدکننده ای خارجی احتمالا در آمریکا جنجال آفرین خواهد بود و احتمال دارد بوئینگ از آن تجدید نظر بخواهد.

جیم کوندلس، سخنگوی بوئینگ گفت که این کمپانی مایوس شده است. وی گفت که پس از شنیدن استدلال نیروی هوایی آمریکا در مورد علت اعطای قرارداد به ای اِی دی اس در مورد درخواست تجدید نظر تصمیم گیری خواهد کرد.

سو پیتون، معاون فرمانده نیروی هوایی در زمینه این قرارداد گفت: "ما دو پیشنهاد خیلی رقابتی در این مناقصه داشتیم. نورتروپ گرامان آشکارا از نظر مالی بهترین طرح را به دولت پیشنهاد کرد."

ای اِی دی اس و نورتروپ پیش از تصمیم پنتاگون بر این مساله تاکید می کردند که کار مونتاژ در آمریکا انجام خواهد شد و اینکه این پروژه به ایجاد یا حمایت از 25 هزار شغل منجر می شود.

برندگان مناقصه گفتند که هواپیمای کِی سی-30 توانایی حمل 45 هزار پوند سوخت بیش از رقیبش را دارد و برد آن نیز بیشتر است.

ژنرال دانکن مکنب از نیروی هوایی گفت: "این گام اول در تعهد اساسی ما برای بازسازی ساختار ناوگان کهنه ما برای جابجا کردن، عرضه و استقرار وسایل در هر نقطه است."

وی این تانکر پرنده را "عنصری حیاتی" در ماموریت نیروی هوایی آمریکا که به سراسر جهان کشیده می شود دانست.

نیروی هوایی گفت مقاطعه اولیه برای این تانکر، که kc-45a نامگذاری خواهد شد، توسعه چهار هواپیمای آزمایشی با هزینه یک و نیم میلیارد دلار است.

نیروی هوایی آمریکا در بیانیه ای گفت: "kc-45a ظرفیت سوخت رسانی خیلی بالاتری از ناوگان فعلی kc-135 که قدمت آن به دوره آیزنهاور بازمی گردد فراهم خواهد کرد."

این هواپیما می تواند در یک پرواز هم به هواپیماهای نیروی هوایی و هم دریایی سوخت برساند که با هواپیماهای جاری kc-135 ممکن نیست.

نیروی هوایی آمریکا انتظار دارد که هواپیمای تازه در سال 2010 به طور آزمایشی وارد خط شود و بعد در سال 2013 کاملا فعال شود.

[N I M A]

جنجال سفارش 35 ميليارد دلاري ساخت تانکرهاي هوايي پنتاگون به ايرباس اروپا، اين هفته موقعيت جان مک کين ـ نامزد رياست جمهوري حزب جمهوري‌خواه ـ را نيز به چالش کشيد و مشاور وي به دلالي منافع ايرباس متهم شد.

از زماني که فاش شد پنتاگون سفارش ساخت 179 تانکر هوايي را به جاي بويينگ آمريکا به کنسرسيومي با مشارکت ايرباس اروپا داده است. ارزش اين سفارش را منابع مختلف 35 تا 40 ميليارد دلار برآورد کردند.

آمريکا هم‌اکنون با يکي از بزرگترين بحران‌هاي اقتصادي دهه‌هاي اخير خود روبروست و حتي بسياري از کارشناسان اقتصادي آغاز يک چرخه رکود را هشدار مي‌دهند. در چنين شرايطي، طبيعي است که سپردن کاري چنين عظيم به رقيب بويينگ در داخل آمريکا تحمل نشود.

رقابت ميان بويينگ و ايرباس، سابقه‌اي طولاني دارد. اين دو شركت به عنوان تنها سازندگان هواپيماهاي غول پيکر مسافربري و باربري، دائما کوشيده‌اند که سفارش‌دهندگان را از چنگ يکديگر بربايند. فعاليت ايرباس براي فرانسه، آلمان و چند کشور اروپايي ديگر جنبه حياتي دارد و همين نقش را بويينگ در اقتصاد آمريکا ايفا مي‌کند.

موضوع سفارش ساخت 179 هواپيماي سوخت‌گيري نوع کي سي 45 آ براي نخستين بار دو هفته پيش فاش شد. از همان زمان، پنتاگون از سوي محافل اقتصادي و رسانه‌هاي گروهي آمريکا به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. اما اين هفته، جنجال به مبارزات انتخاباتي نيز سرايت کرد.

مسوولان بلندپايه بويينگ، جان مک کين ـ نامزد حزب جمهوري‌خواه ـ را متهم کردند که سال‌ها در تلاش‌هاي پنتاگون براي عقد قرارداد با ايرباس شرکت داشته است. آن‌ها علاوه بر اين ادعا کردند که مشاوران مک کين در مبارزات انتخاباتي، تا سال 2007 جزو واسطه‌هاي منافع ايرباس بوده‌اند. مک کين اين اتهامات را رد کرد و گفت: تلاش او، ايجاد يک رقابت سالم تحت پيش‌شرط‌هاي مساوي ميان دو شركت بوده است.

همزمان با طرح اين اتهامات، شركت بويينگ شکايتي رسمي تسليم ديوان محاسبات ايالات متحده آمريکا کرد و جلوگيري از عقد قرارداد پنتاگون با ايرباس را خواستار شد. ديوان محاسبات آمريکا 100 روز براي بررسي اين شکايت وقت دارد.

مارک مک گراو‌ ـ مسوول توليد هواپيماهاي سوخت‌گيري شركت بويينگ ـ در اين مورد گفت: ما با ناراحتي اين قدم را برداشتيم. بويينگ اغلب به چنين تصميماتي اعتراض نمي‌کند. اما اين بار با ما عادلانه برخورد نشد و روند مناقصه ناسالم بود.

به ادعاي مک گراو، روند مناقصه به اندازه کافي شفافيت نداشته و نيروي هوايي آمريکا، ضمن تغيير خواست‌هاي خود به نفع ايرباس، در يک اقدام ناگهاني‌ خواستار تانکرهاي بزرگتر شده است.

وي در يک کنفرانس تلفني به خبرنگاران گفت: ما مثل گذشته بر اين عقيده‌ايم که هواپيماهاي قدرتمندتري را با ريسک کمتر و قيمت مناسب‌تر پيشنهاد داده‌ايم.

به گزارش دويچه وله، اعتراض بويينگ، از پشتيباني بسياري از سياستمداران آمريکايي برخوردار شد. يکي از مهمترين اين پشتيبانان نانسي پلوسي ـ سخنگوي فراکسيون حزب دموکرات در مجلس نمايندگان آمريكا ـ بود. او تصميم دارد گروهي را مامور بررسي اثرات واگذاري سفارش ساخت هواپيماهاي سوخت گيري بر امنيت ملي آمريکا کند.

در صورت عقد قرارداد با ايرباس، بويينگ آمريکا انحصار ساخت هواپيماهاي سوخت‌گيري و به موازات آن دهها فرصت شغلي را از دست خواهد داد. در نقطه مقابل، کنسرسيومي که با مشارکت ايرباس اروپا و يک شركت آمريکايي تشکيل شده است، خواهد توانست امنيت شغلي را براي 48 هزار همکار خود تضمين کند.

براساس تصميم ايرباس، قطعات تانکر هوايي جديد، در اروپا ساخته خواهد شد، اما مونتاژ نهايي آن در ايالت آلاباماي آمريکا صورت خواهد گرفت. اين مرکز دو هزار فرصت شغلي تازه براي آمريکايي‌ها ايجاد خواهد کرد.

[N I M A]

دولت سنگاپور امروز چهارشنبه از استقرار يک فروند هواپيماي سوخت رسان نيروي هوايي اين کشور در خليج فارس به منظور حمايت از نيروهاي خارجي در عراق و افغانستان، خبر داد.
نيروي هوايي سنگاپور در بيانيه اي اعلام کرد ژنرال انجي چي کرن فرمانده نيروي هوايي اين کشور در مراسم اعزام اين هواپيماي سوخت رسان به خليج فارس در پايگاه هوايي چانگي سنگاپور شرکت کرد.
هواپيماي سوخت رسان kc-135 با ظرفيت حمل سي و پنج نفر، در مدت ماموريت سه ماهه خود ، عمليات سوخت رساني هوايي، در حمايت از نيروهاي خارجي خواهد داشت.
گفتني است نيروي هوايي سنگاپور از سال دو هزار و سه ميلادي تاکنون، چهار فروند هواپيماي سوخت رسان kc-135، چهار فروند کشتي و يک فروند هواپيماي ترابري سي-صد و سي در خليج فارس مستقر کرده است.
سنگاپور يکي از حاميان سرسخت امريکا در عراق و افغانستان است.

[N I M A]

ايج يک تحقيق و تفحص دولتي در امريکا نشان داده است اطلاعات مربوط به سامانه ناوبري منحصر به فرد هواپيماي اير فورس وان ، هواپيماي ويژه رياست جمهوري امريکا ، در سال 1998 در اختيار يک شرکت
روسي قرار گرفته است.
وزارت امور خارجه امريکا دريافته است يکي از شرکت هاي تابعه شرکت نورثراپ گرومان، از شرکت هاي پيمانکار دفاعي طرف قرارداد با دولت امريکا، بخش هايي از کد رايانه اي نرم افزار ناوبري هواپيماي ايرفورس وان را در اختيار روس ها قرار داده است.
بر اساس اسناد و مدارک ، بازپرسان اين پرونده مي گويند اين مسئله به امنيت ملي امريکا لطمه وارد کرده است.
شرکت نورثراپ گرومان که مقر ان در لس انجلس است موافقت کرده است به علت ارتکاب 110 مورد نقض قانون کنترل صدور تسليحات و نقض مقررات مبلغ پانزده ميليون دلار غرامت بپردازد.
در کيفرخواستي که عليه اين شرکت تهيه شده امده است دولت امريکا هيچ گاه اجازه نداده است اطلاعات مربوط به کد رايانه اي حساس اين هواپيما در اختيار نزديک ترين هم پيمانان واشنگتن نيز قرار گيرد.
اين صدور بدون مجوز سبب شده است روسيه بتواند اطلاعات حساس نرم افزاري مربوط به هواپيماي رئيس جمهور امريکا را به دست اورد.
مقامات امريکايي مي گويند شرکت نورثراپ گرومان در فاصله سال هاي 1994 تا 2003 بدون ان که به وزارت امور خارجه امريکا اطلاع دهد اطلاعات مربوط به سامانه هاي رايانه اي هدايت کننده را به کشورهاي انگولا، اندونزي،‌اسرائيل،‌چين،‌� �وکراين و يمن نيز صادر کرده است.

[N I M A]

روسيه و اوکراين قصد دارند توليد مشترک سنگين ترين هواپيماي جهان را از سر بگيرند.
توليد هواپيماي روسلان an124-100 که کشورهاي زيادي خواهان خريداري ان هستند از سه ماهه سوم سال جاري از سر گرفته مي شود.
يوليا تيموشنکو نخست وزير اوکراين هم ياداور شد که مسکو وکييف ده اولويت مهم همکاري هاي دو جانبه را مشخص کرده اند که مهمترين انها پيوستن روسيه به سازمان تجارت جهاني و دومين مورد انقعاد توافقنامه راهبردي در زمينه تحويل و ترانزيت گاز است.
به گفته وي طرفين هم چنين در راستاي توسعه همکاري در زمينه انرژي و صنعت هسته اي به ساخت نيروگاه هاي هسته اي جديدي خواهند پرداخت و صنعت هواپيماسازي نيز هم چنان از اولويت خاصي برخوردار خواهد بود.
هواپيماي روسلان از نظر قابليت انتقال بار، طول پرواز و قيمت
در سراسر جهان بي نظير است و تنها هواپيمايي است که مي تواند يکصد و پنجاه تن بار را در فاصله سه هزار کيلومتري جابجا کند. اين هواپيما نخستين بار در سال 1982 توليد شد.

[N I M A]

شرکت هواپيما سازي ايرباس اروپا که از بالابودن ارزش يورو در برابر دلار متحمل زيان شديدي شده است ، در امريکا کارخانه اي راه اندازي مي کند.
ارزش سهام ايرباس در بازار بورس پاريس ديروز سه و هشت دهم درصد کاهش يافت که اين امر به افزايش ارزش يورو ارتباط داشت.
يکي از کارخانه هاي توليدي ايرباس به شهر موبيل در ايالت الاباما امريکا منتقل مي شود.
با کاهش ارزش دلار پرداخت حقوق به کارکنان بومي نيز کاهش مي يابد. کارگران امريکايي در اين کارخانه ساعتي سيزده دلار دريافت خواهند کرد.
اين کارخانه قرار است هواپيماهاي سوخت رسان ارتش امريکا را تامين کند.
هزار و پانصد فرصت شغلي نيز ايجاد خواهد شد.

[N I M A]

تانکر سوخت رسان استراتو تانکر نویسنده: آرمان





--------------------------------------------------------------------------------



http://images5.theimagehosting.com/kc-135_117.jpg



بین سال های 1957 تا 1965، شرکت بوئینگ تعداد 732 تانکر سوخت رسان هوا به هوای کی سی 135 با لقب استراتو تانکر را برای نیروی هوایی آمریکا به طراحی و تولید رساند. نیروی هوایی آمریکا، هنوز هم حدود 550 فروند هواپیمای استراتو تانکر را در اختیار داشته و برای ارتقاء و بهبود آن ها نیز برنامه هایی را چون نصب موتورهای جدید سی اف ام اینترنشنال و سیستم های اویونیکی جدید را در دست اجرا دارد. از این نوع هواپیما تعداد 11 فروند در اختیار فرانسه، 7 فروند در اختیار ترکیه و 4 فروند در اختیار سنگاپور می باشد. ماموریت اصلی این هواپیما انجام سوخت دهی هوا به هوا می باشد. این هواپیما می تواند به خوبی نقش یاری رسان هواپیماهای خودی که می خواهند مسافت های زیاد را طی نمایند تا به هدف برسند، ایفا نماید. این هواپیما از چهار موتور توربوفن با قدرت تولیدی 22.000 پوند که در زیر بال های 35 درجه به عقب برگشته این هواپیما نصب گشته اند، برای پیشرانش بهره می برد که البته در مدل های ابتدایی این هواپیما، به جای این نوع موتور از موتورهای توربوجت استفاده می شد. وزن کلی این هواپیما هنگام برخاست گاهی به حدود 146 تن نیز رسیده و تقریباً تمام بنزین داخلی این هواپیما می تواند برای سوخت دهی تخلیه شود. لوله یا مجرای اصلی سوخت دهی، در قسمت زیر دم این هواپیما واقع شده که به صورت یک لوله بلند با بالچه هایی در انتهای آن می باشد. این لوله سوخت دهی، در هنگام استراحت یا بیکاری، در زیر بدنه هواپیما جمع می شود.





http://images5.theimagehosting.com/kc-135_07.jpg



طول این هواپیما و طول دو سر بال های آن، هر دو برابر و به میزان 40 متر می باشد که از این جهت، بیشتر شبیه به هواپیمای بوئینگ 707 می باشد. این هواپیما قادر است با حداکثر سرعتی معادل 918 کیلومتر بر ساعت کروز نموده و فاصله ای معادل 18.000 کیلومتر را برای انجام عملیات بپیماید. همچنین، در مقایسه با دیگر هواپیما ها در این کلاس، این تانکر دارای سقف پرواز نسبتاً بالایی به میزان 15 کیلومتر از سطح دریا می باشد. تعداد خدمه این هواپیما، می تواند 4 یا 5 نفر به صورت متغیر باشد و همینطور این تانکر قادر به حمل بالای 80 مسافر و 30 تن بار اضافه نیز می باشد. در نبردهای هوایی، این هواپیما کار جنگنده ها را بسیار آسان ساخته و دیگر لزومی ندارد که خلبانان نگران کمبود سوخت خود باشند، چرا که این هواپیما ها به وفور در آسمان حاضر شده و عملیات سوخت دهی را انجام داده و بمب افکن های دوربرد را، به بمب افکن های میان قاره ای و بدون محدودیت می سازند. به طوری این که این تانکر، در عملیات طوفان صحرا که چند سال پیش بر ضد عراق توسط آمریکا روی داد، نقش بسیار گسترده و پر اهمیتی را در سوخت دهی به هواپیماهای جنگنده و آواکس آمریکایی ایفا نمود و قطعاً بدون وجود چنین هواپیماهایی، انجام عملیات هوایی به صورت چنین گسترده ای، امکان پذیر نمی بود، چرا که میزان سوخت حمل شده توسط هواپیماهای جنگنده اغلب برای انجام کامل یک ماموریت کافی نبوده و مسلماً نیاز به یک هواپیمای سوخت رسان در این جا بسیار ضروری خواهد شد. در صورت نبود هواپیماهای تانکر، جنگنده ها و بمب افکن می بایست فرودگاهی خودی یا متحد برای نشستن و سوخت گیری مجدد پیدا نمایند که البته چنین کاری، در هر جا امکان پذیر نمی باشد؛ و حتی در صورت یافتن مکان مناسب، فقط با یک حساب سرانگشتی می توانید هزینه و وقت بسیار تلف شده در طی چنین عملیاتی را محاسبه نمایید. استراتو تانکر در طی سالیان خدمتش، به جز وظیفه اصلی اش، وظایف و ماموریت های دیگری نیز چون پست فرماندهی و شناسایی نیز به آن واگذار شده است. تا چند سال دیگر، قرار بر این است که این هواپیما به منظور افزایش قابلیت اطمینان و گسترش امکانات آن، وارد برنامه ارتقاء گردد. ارتقای امکانات این هواپیما شامل سیستم های تماس رادیویی، ناوبری و سیستم های حفاظت خلبانان می شود که به نظر می رسد برای مرتفع ساختن نیازهای آینده کافی باشد.

[N I M A]

این ویدئویی در مورد چگونگی ساخت هرکولس است. خیلی جالب است.



http://videos.howstuffworks.com/howstuffworks/4711-how-c-130s-are-built-video.htm

[N I M A]

ین هواپیما بزرگترین و پرقدرت ترین هواپیمای جهان است که در ابتدا جهت حمل و نقل شاتل بوران (Buran سفینه فضایی شوری که تنها یکبار در سال 1988 به فضا سفر کرد) ساخته شد. این هواپیما در اصل مدل بزرگتری از هواپیمای موفق An-124 Ruslan است، Mriya در زبان اوکراینی به معنای "رویا" است.

An-225 با حداکثر وزن ناخالص 640 تن، در حال حاضر سنگین ترین هواپیمای جهان است. هر چند هواپیمای Hughes H-4 Hercules که به "Spruce Goose" (غار آراسته و زیبا) شهرت داشت، وزن بیشتری نسبت به An-225 دارا بود و طول بالهایش نیز بیشتر بود، اما H-4 تنها یک بار موفق به پرواز شد.

An-225 بزرگترین هواپیما در جهان به شمار می رود که پروازهای موفقیت آمیز متعددی داشته است. این هواپیما حتی از Airbus A380 و نیز همتای خود C-5 Galaxy که به منظور حمل هواپیماهای جنگی ساخته شده بود، بزرگتر است.

در نوامبر سال 2004، سازمان جهانی نگهدارنده رکوردهای انواع وسایل نقلیه هوایی FAI، نام An-225 را در کتاب رکوردهای سال، که همه ساله به چاپ می رسد، جای داد. این هواپیما رکورد 240 پرواز موفق را در احتیار دارد.
پیشرفت و توسعه
An-225 که در اصل برای پروژه فضایی کشور روسیه و به عنوان جایگزینی برای Myasishchev VM-T ساخته شد، به راحتی قادر به حمل راکت Energia (که در سال 1987 آزمایش شد) و شاتل فضایی Buran است. کارایی و قدرت این هواپیما، آنرا هم ردیف Airbus Beluga و Boeing 747 هواپیمای حمل کننده شاتل آمریکایی، قرار داده است.

An-225 در واقع مدل پیشرفته An-124 است که در قسمت بدنه و قسمت جلو و عقب بالهای آن تغییراتی بوجود آمده، دو موتور توربوفن (turbofan) از نوع Lotarev D-18 به بال ها اضافه شده و تعداد کلی موتورهای بالها را به شش عدد رسانده است. به علاوه به منظور تسهیل در سیستم فرود، تعداد چرخ های آن به 32 عدد افزایش یافته است.

در و پلکانی که به منظور حمل بار در An-124 وجود داشت، به منظور سبک تر کردن وزن هواپیما حذف شده اند، کنترل کننده ها و تثبیت کننده های پرواز از حالت عمودی به حالت افقی تبدیل شدند و قسمت دم هواپیما دارای دو سکان عمودی شده که باعث می شوند در مواقع لزوم حمل بار اضافی امکان پذیر باشد و آشفتگی آیرودینامیکی ایجاد شده را کنترل می نماید. برخلاف An-124، هواپیمای An- 225 برای مانورهای جنگی و عملیاتی با مسیرهای کوتاه طراحی نشده است.

An-225 برای اولین بار در 21 دسامبر سال 1988 به پرواز در آمد. دو هواپیما از این مدل ساخته شده بود و امروز تنها یکی از آنها با شماره 82060 UR به منظور حمل بارهای سنگین با وزن حداکثر 250 تن، مورد استفاده قرار می گیرد. ساخت یک An-225 نیز در اواخر دهه هشتاد درادامه پروژه فضایی کشور روسیه، آغاز شد اما با سقوط شوروی سابق در سال 1990، نیمه تمام رها شد و بعدها از موتورهای آن در هواپیماهای An-124 استفاده شد.
اواخر دهه هشتاد مقارن بود با اقدامات دولت شوروی سابق مبنی بر کسب در آمد از تجهیزات نظامی. در سال 1989 یک کارخانه به منظور ساخت هواپیماهای غول پیکر با عنوان "Antonov Airlines" در اوکراین تاسیس شد و از فرودگاه لوتن (Luton) لندن با مشارکت کارخانه Air Foyle HeavyLift کارش را آغاز نمود. این کارخانه بلافاصله با ساخت چهار هواپیمای An-124-100 و سه هواپیمای Antonov An-12 وارد این عرصه شد.

در اواخر دهه نود نیاز مبرم به هواپیمایی بزرگتر از An-124 احساس می شد. در پاسخ به این نیاز اولین An-225 با موتورهای اضافی جهت نقل و انتقال محموله های بیش از اندازه سنگین تحت مدیریت کارخانه Antonov Airlines ساخته شد.

در 26 ماه مه سال 2001 این هواپیما از کمیته جهانی هوانوردی گواهی نامه رسمی دریافت نمود، پس از آن اولین پرواز این هواپیما در تاریخ سوم ژانویه 2003 از شهر Stuttgart آلمان به مقصد Thumrait در عمان بود. در این پرواز 216 هزار غذای آماده به وزن 187.5 تن برای افراد ارتش آمریکا که در این منطقه مستقر بودند، فرستاده شد.

از آن زمان تا کنون هواپیمای An-225 به عنوان وسیله حمل بارهای سنگینی که حمل هوایی آنها تقریبا غیرممکن است، مانند لوکوموتیوها، ژنراتورهای 150 تنی و غیره به کار خود ادامه داده است. این هواپیما همچنین برای امداد رسانی در زمان وقوع حوادث غیر مترقبه و امکان ارسال سریع کمک های مورد نیاز به سراسر جهان سرمایه ای ارزشمند محسوب می گردد.

در سال 2000 زمزمه هایی مبنی بر نیاز به هواپیمای An-225 دیگری مطرح شد و در سال 2004 عملیات به پایان رساندن دومین An-225 نیمه تمام آغاز گشت، قرار بود ساخت این هواپیما تا اواسط سال 2006 به پایان برسد.

در ماه ژوئن سال 2003، هواپیمای An-225 به همراه هواپیماهای An-124 بیش از 800 تن از کمک های مردمی را به کشور عراق رساندند. دولت آمریکا نیز قراردادی جهت استفاده از An-225 به منظور تامین تجهیزات مورد نیاز ارتش این کشور که در خاور میانه مستقر بود به امضاء رساند. در حقیقت استفاده آمریکا از یک هواپیمای روسی تاییدی است بر برتری روس ها در زمینه طراحی و تکنیک پیاده سازی هواپیماهای جنگی، زیرا تا این زمان هواپیمایی با این مشخصات در کشور آمریکا ساخته نشده است.

در حال حاضر نیز آمریکا قراردادی طویل المدت با Antonov Airlines منعقد نموده و حق استفاده از تنها هواپیمای An-225 و 10 هواپیمای An-124 را در اختیار گرفته است. عقد این قرارداد برای دولت آمریکا بدون شک ارزانتر از به کارگیری شش عدد هواپیمای C-17 است که به همین منظور طراحی شده اند.

در حال حاضر طراحی این هواپیمای غول پیکر جهت استفاده در فضاپیماها مورد بررسی است . یکی از این پروژه ها MAKS نام دارد که یک طرح مشترک بین کشورهای روسیه و اوکراین با هدف ساخت فضاپیماهای چند منظوره است. بدون تردید پیاده سازی این پروژه سبب کاهش هزینه های حمل و نقل فضایی خواهد شد.
مشخصات An-225


تعداد سرنشینان : 6 نفر
گنجایش : 70 مسافر
ظرفیت ترابری : 250,000 کیلوگرم
ابعاد در هواپیما : 440 x 640 سانتی متر
طول : 84 متر
پهنای بال ها : 88 متر و 40 سانتی متر
ارتفاع : 18.1 متر
مساحت بال ها : 905 متر مربع
وزن خالص : 000 175 کیلوگرم
حداکثر وزن هواپیما به همراه بار : 000 640 کیلوگرم
نیروی محرکه : 6 موتور D-18 turbofans هر یک به قدرت 229 kN
مسافت Takeoff : در سنگین ترین حالت 3,500 متر
سرعت
حداکثر سرعت : 850 کیلومتر بر ساعت
سرعت عادی : 750 کیلومتر بر ساعت
محدوده پرواز
با حداکثر سوخت : 14,000 کیلومتر
با حداکثر وزن : 4,000 کیلومتر
سقف پرواز : 10,000 متر
فشار روی بالها : 662.9 کیلوگرم بر متر مربع

http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/an-225-1.jpg

http://olajpiac.hu/files/an225no6.jpg
_________________

[N I M A]

نگاهي به ويژگي هاي بزرگ ترين هواپيماي جهان
روياي غول در آسمان
http://www.magiran.com/ppic/3291/1892/10-1.jpg
نويسنده: عليرضا سزاوار

هواپيماي آنتونوف 225 بزرگ ترين هواپيماي جهان است كه در ابتدا براي حمل و نقل شاتل روس ها ساخته شد. An-225 هواپيماي عظيم الجثه حمل و نقل نظامي است كه توسط كارخانه آنتونوف ساخته شده است. اين كارخانه اوكرايني كه در سال 1952 تاسيس شد، در زمينه ساخت هواپيماهاي نظامي غول پيكر تخصص زيادي دارد. عنوان اين كارخانه از نام موسس آن اولگ آنتونوف مشتق شده است.
اين هواپيما بزرگ ترين و پرقدرت ترين هواپيماي جهان است كه در ابتدا براي حمل و نقل شاتل بوران (فضاپيماي شوروي كه تنها يك بار در سال 1988 به فضا سفر كرد) ساخته شد. اين هواپيما در اصل مدل بزرگ تري از هواپيماي موفق An- 124 Mriya است. Mriya در زبان اوكرايني به معناي «تصور» يا «رويا» است.
آنتونوف 225 با حداكثر وزن ناخالص 640 تن، در حال حاضر سنگين ترين هواپيماي جهان است. هر چند هواپيماي H-4 Hercules كه به «Spruce» (آراسته و زيبا) شهرت داشت، وزن بيشتري نسبت به آنتونوف 225 داشت و طول بال هايش نيز بيشتر بود اما H-4 تنها يك بار موفق به پرواز شد.
آنتونوف 225 بزرگ ترين هواپيماي جهان به شمار مي رود كه پروازهاي موفقيت آميز متعددي داشته است. اين هواپيما حتي از Airbus A380 و نيز همتاي خود Galaxy C-5 كه به منظور حمل هواپيماهاي جنگي ساخته شده بود، بزرگ تر است.
در نوامبر سال 2004، FAI سازمان جهاني ثبت كننده ركوردهاي انواع وسايل نقليه هوايي، نام
An-225 را در كتاب ركوردهاي سال، كه همه ساله به چاپ مي رسد، جاي داد. اين هواپيما ركورد 240 پرواز موفق را در اختيار دارد.
آنتونوف 225 كه در اصل براي پروژه فضايي كشور روسيه و به عنوان جايگزيني براي Myasishchev VM-T ساخته شد، به راحتي مي تواند راكت Energia (كه در سال 1987 آزمايش شد) و شاتل فضايي Buran را حمل كند. كارايي و قدرت اين هواپيما، آن را همرديف ايرباس بلوگا و بوئينگ 747 (هواپيماي حمل كننده شاتل امريكايي) قرار داده است.
آنتونوف 225 در واقع مدل پيشرفته آنتونوف 124 است كه در قسمت بدنه و قسمت جلو و عقب بال هاي آن تغييراتي به وجود آمده. دو موتور توربوفن ساخت ايالات متحده از نوع Lotarev D-18 به بال ها اضافه شده و تعداد كلي موتورهاي بال ها را به شش عدد افزايش داده است. به علاوه به منظور تسهيل در فرآيند فرود، تعداد چرخ هاي آن به 32 حلقه افزايش يافته است. در آنتونوف 225 حمل شاتل Buran براي سبك تر كردن وزن هواپيما، در و پلكاني كه براي حمل بار در آنتونوف 124 وجود داشت، حذف شده اند، كنترل كننده ها و تثبيت كننده هاي پرواز از حالت عمودي به حالت افقي تبديل شدند و قسمت دم هواپيما داراي دو سكان عمودي شده كه باعث مي شود در موقع لزوم حمل بار اضافي امكان پذير باشد و آشفتگي آيروديناميكي ايجادشده را كنترل كند. برخلاف آنتونوف 124، هواپيماي آنتونوف 225 براي مانورهاي جنگي و عملياتي با مسيرهاي كوتاه طراحي نشده است.
آنتونوف 225 براي اولين بار در 21 دسامبر سال 1988 به پرواز درآمد. دو هواپيما از اين مدل ساخته شده بود و امروز تنها يكي از آنها با شماره UR82060 براي حمل بارهاي سنگين با وزن حداكثر 250 تن، مورد استفاده قرار مي گيرد. ساخت يك آنتونوف 225 نيز در اواخر دهه 80 در ادامه پروژه فضايي كشور شوروي آغاز شد، اما با سقوط شوروي سابق در سال 1990، نيمه تمام رها شد و بعدها از موتورهاي آن در هواپيماهاي آنتونوف 124 استفاده شد.
اواخر دهه 80 مقارن بود با اقدامات دولت شوروي سابق براي كسب درآمد از تجهيزات نظامي. در سال 1989 يك كارخانه براي ساخت هواپيماهاي غول پيكر با عنوان «Antonov Airlines» در اوكراين تاسيس شد و كارش را از فرودگاه لوتن لندن با مشاركت كارخانه Air Foyle HeavyLift آغاز كرد. اين كارخانه بلافاصله با ساخت چهار هواپيماي آنتونوف 124 و سه هواپيماي آنتونوف 12 وارد اين عرصه شد.
در اواخر دهه 90 نياز مبرم به هواپيمايي بزرگ تر از آنتونوف 124 احساس مي شد. در پاسخ به اين نياز اولين آنتونوف 225 با موتورهاي اضافي براي نقل و انتقال محموله هاي بيش از اندازه سنگين تحت مديريت كارخانه Antonov Airlines ساخته شد.
در 26 آوريل سال 2001 اين هواپيما از كميته جهاني هوانوردي گواهينامه رسمي دريافت كرد، پس از آن، اولين پرواز اين هواپيما در تاريخ سوم ژانويه 2003 از شهر اشتوتگارت آلمان به مقصد عمان بود. در اين پرواز 210 هزار وعده غذاي آماده به وزن 5/187 تن براي افراد ارتش امريكا كه در اين منطقه مستقر بودند، فرستادند. از آن زمان تاكنون هواپيماي آنتونوف 225 به عنوان وسيله حمل بارهاي سنگيني كه حمل هوايي آنها تقريباً غيرممكن است، مانند لوكوموتيوها، ژنراتورهاي 150 تني و غيره به كار خود ادامه داده است. اين هواپيما همچنين براي امدادرساني در زمان وقوع حوادث غيرمترقبه و امكان ارسال سريع كمك هاي مورد نياز به سراسر جهان سرمايه يي ارزشمند محسوب مي شود.
آنتونوف 225 براي اولين بار در 21 دسامبر سال 1988 به پرواز درآمد. در سال 2000 زمزمه هايي مبني بر نياز به هواپيماي آنتونوف 225 ديگري مطرح شد و در سال 2004 عمليات به پايان رساندن دومين آنتونوف 225 نيمه تمام آغاز شد و قرار بود ساخت اين هواپيما تا اواسط سال 2006 به پايان برسد.
در ماه ژوئن سال 2003، هواپيماي آنتونوف 225 به همراه هواپيماهاي آنتونوف 124 بيش از 800 تن از كمك هاي مردمي را به كشور عراق رساند. دولت امريكا نيز قراردادي براي استفاده از آنتونوف 225 جهت تامين تجهيزات مورد نياز ارتش اين كشور كه در خاورميانه مستقر بود، به امضا رساند. در حقيقت استفاده امريكا از يك هواپيماي روسي تاييدي است بر برتري روس ها در زمينه طراحي و تكنيك پياده سازي هواپيماهاي غول پيكر امدادي، زيرا تا اين زمان هواپيمايي با اين مشخصات در كشور امريكا ساخته نشده است.
در حال حاضر نيز امريكا قرارداد درازمدتي با Antonov Airlines منعقد كرده و حق استفاده از تنها هواپيماي آنتونوف 225 و 10 هواپيماي آنتونوف 124 را در اختيار گرفته است. عقد اين قرارداد براي دولت امريكا بدون شك ارزان تر از به كارگيري شش عدد هواپيماي C-17 است كه به همين منظور طراحي شده است.


منبع: روزنامه اعتماد شماره 1892 مورخه 27/11/87 صفحه 10

[N I M A]

مشخصات آنتونوف 225

تعداد سرنشينان: شش نفر
گنجايش: 70 مسافر
ظرفيت ترابري: 250 هزار كيلوگرم
ابعاد در هواپيما: 440+640 سانتي متر
طول: 84 متر
پهناي بال ها: 4/88 متر
ارتفاع: 1/18 متر
مساحت بال ها: 905 متر مربع
وزن خالص: 175 هزار كيلوگرم
حداكثر وزن هواپيما به همراه بار: 640 هزار كيلوگرم
نيروي محركه: 6 موتور D-18 turbofans هر يك به قدرت KN229
مسافت :Takeoff در سنگين ترين حالت 3500 متر

منبع: روزنامه اعتماد شماره 1892 مورخه 27/11/87 صفحه 10