باستان شناس
6th June 2012, 07:58 PM
روبات هاي شترسوار
http://sport.harferooz.com/photos/images/187robot_camel_jockeys_xk.jpg (http://sport.harferooz.com/photos/view.php?filename=187robot_camel_jockeys_xk.jpg)
چگونه مي توان يک ورزش و يک سنت قديمي مربوط به صحرا را حفظ کرد؟
قطعاً عجيب است که بتوان به وسيله يک روبات سه کيلو يي يک ورزش و تفريح سنتي را احيا کرد اما اين اتفاق در قطر افتاده است.
شيخ حمد بن کاظم بن فيصل آل ثاني رئيس کميته شتردواني قطر مي گويد:
«سال ها قبل، قبل از آنکه ما و جهان متوجه وجود نفت در اين منطقه بشويم تمام زندگي ما به وسيله شترها مي گذشت. ما با شترها بزرگ مي شديم، از شير آنها استفاده مي کرديم و اگر لازم بود گوشت آنها را مي خورديم».
پدر شيخ حمد يکي از شترداران معروف قطر بوده و در اغلب مسابقات شتردواني قطر شترهايي از اين خانواده قهرمان مي شدند و شنل قرمزرنگ قهرماني بر شتر قهرمان انداخته مي شد.
شيخ حمد آل ثاني ويژگي هاي شتر قهرمان و پيش شرط هاي آن را اينگونه معرفي مي کند:
«تمرين سخت، رژيم غذايي مناسب و رسيدن به هماهنگي ميان شتر و شترسوار و البته داشتن استعداد، يعني اصالت شتر که شايد اصلي ترين ويژگي يک شتر باشد...» شيخ حمد براي آنکه مساله را واضح بيان کند به يک رشته ورزشي محبوب ديگر منطقه خليج فارس اشاره مي کند:
«بعضي از شترها مثل رونالدينيو هستند، آنها استعداد برنده شدن را دارند و فقط بايد خوب تمرين کنند و به آنها توجه شود و به هماهنگي مناسب با سوار خود برسند.»
شايد اصلي ترين مشکل شترسواري تغيير شرايط کشورهاي حاشيه صحرا است، پس از کشف نفت و ثروتمندشدن کشورها اتومبيل در تمام مناطق جاي شترها را گرفت و توجه به شترسواري بسيار کمتر شد. به قول شيخ حمد حالا مردم سوار شدن بر اتومبيل ها و فيلم ديدن را به شترسواري ترجيح مي دهند.
به هرحال با حمايت خانواده سلطنتي قطر مسابقات شترسواري به عنوان مسابقاتي لوکس در قطر )و نيز در عربستان سعودي، کويت و امارات متحده عربي( ادامه يافته است، اما جوايز بسيار بالاي اين مسابقات و رقابت ميان خانواده هاي ثروتمند يک مشکل مهم را رقم زد:
با توجه به وزن بالاي شترسواران، صاحبان شترها به سرعت به اين فکر افتادند که از سواران سبک تر، يعني کودکان استفاده کنند. خيلي سريع کودکان کشورهاي ديگر که وزن کمي داشتند )کودکاني از کشورهاي سودان، پاکستان و بنگلادش( به کشورهاي حاشيه خليج فارس آمدند تا به عنوان شترسوار به رقابت بپردازند که اين مساله خيلي زود حساسيت سازمان فعال دفاع از حقوق کودکان و يونيسف را موجب شد و در نهايت اعلام شد که استفاده از کودکان در مسابقات شترسواري ممنوع است و در نتيجه صدها کودکي که به عنوان شترسوار تعليم ديده بودند به کشورهاي خود فرستاده شدند. پس از آن مجدداً شترسواري با سواران بالغ )و سنگين وزن( رواج پيدا کرد اما سنگين بودن سواران سرعت شترها را گرفت و در نتيجه ورزش تقريباً محبوبيت خود را از دست داد. در حالي که به نظر مي رسيد دوران طلايي ورزش- تفريح «شتردواني» به پايان رسيده ناگهان...
اما در سال 2004 يک دانشجوي مهندسي به نام الموتاز بن حمزه همراه دوستانش در کلوب علمي قطر يک ايده جالب براي نجات شتردواني انديشيدند. آنها به اين نتيجه رسيدند که بهترين راه براي جذاب کردن شتردواني ساختن روبات هاي شترسوار است.
البته اولين روباتي که ساخته شد سنگين وزن بود اما روبات هاي بعدي سبک تر شدند و با دقت بيشتر طراحي شدند تا از پشت شتر نيفتند و بتوانند شتر را به خوبي هدايت کنند.
البته در راه طراحي اين روبات هاي جديد کمپاني طراحي روبات SA سوئيس هم به افراد قطري کمک کرد. در نهايت روبات هاي کوچکي طراحي شد که تنها بين سه تا پنج کيلوگرم وزن دارند و مي توان با ارسال سيگنال از راه دور آنها را کنترل کرد.
اين روبات ها مي توانند با حرکت پا يا با چوبي که در دست دارند شتر را به سريع تر دويدن تحريک کنند و حتي برخي از آنها به گونه يي طراحي شده اند که مي توانند با صدا شترها را تحريک کنند و البته مساله مهم در مورد اين روبات ها قيمت آنها است.
خانواده آل ثاني اخيراً دو روبات را به قيمت هر کدام چهارصد هزار دلار خريداري کردند که پول هنگفتي محسوب مي شود، اما به نظر مي رسد که رقيب آنها با خريد دو روبات به مبلغ 5/1 ميليون دلار از آنها سبقت گرفته است.
با اين وجود شيخ حمد مي گويد: هزينه اين روبات ها در مقايسه با کمکي که آنها مي کنند ناچيز است... تا همين سال قبل قيمت شترهاي مسابقات روزبه روز کمتر مي شد و حتي مي شد يک شتر عالي تيزتک را با دو هزار دلار خريد، اما حالا آنقدر تماشاگر براي تماشاي مسابقات مي آيد که مي توان مطمئن بود در آينده هم اين ورزش ادامه پيدا خواهد کرد... در ضمن در مجموع هزينه يک روبات کمتر از يک شترسوار کودک است.
سليمان عبدالله حامد چهارساله بود که از سومالي به قطر آمد. او از همان سن کم يک شترسوار شد اما حالا که سنش بالا رفته يک تعليم دهنده شتر شده است. او در مورد روبات ها و آينده احتمالي آنها در ورزش شترسواري مي گويد:
«اولين روبات ها مضحک و غيرقابل استفاده بودند. همه ما جمع مي شديم تا به افتادن آنها از پشت شترها بخنديم اما اين روبات هاي جديد کاملاً پيشرفته هستند و به خوبي خودشان را روي شترها حفظ مي کنند و شترها را هم به سريع دويدن وادار مي کنند.»
http://sport.harferooz.com/photos/images/187robot_camel_jockeys_xk.jpg (http://sport.harferooz.com/photos/view.php?filename=187robot_camel_jockeys_xk.jpg)
چگونه مي توان يک ورزش و يک سنت قديمي مربوط به صحرا را حفظ کرد؟
قطعاً عجيب است که بتوان به وسيله يک روبات سه کيلو يي يک ورزش و تفريح سنتي را احيا کرد اما اين اتفاق در قطر افتاده است.
شيخ حمد بن کاظم بن فيصل آل ثاني رئيس کميته شتردواني قطر مي گويد:
«سال ها قبل، قبل از آنکه ما و جهان متوجه وجود نفت در اين منطقه بشويم تمام زندگي ما به وسيله شترها مي گذشت. ما با شترها بزرگ مي شديم، از شير آنها استفاده مي کرديم و اگر لازم بود گوشت آنها را مي خورديم».
پدر شيخ حمد يکي از شترداران معروف قطر بوده و در اغلب مسابقات شتردواني قطر شترهايي از اين خانواده قهرمان مي شدند و شنل قرمزرنگ قهرماني بر شتر قهرمان انداخته مي شد.
شيخ حمد آل ثاني ويژگي هاي شتر قهرمان و پيش شرط هاي آن را اينگونه معرفي مي کند:
«تمرين سخت، رژيم غذايي مناسب و رسيدن به هماهنگي ميان شتر و شترسوار و البته داشتن استعداد، يعني اصالت شتر که شايد اصلي ترين ويژگي يک شتر باشد...» شيخ حمد براي آنکه مساله را واضح بيان کند به يک رشته ورزشي محبوب ديگر منطقه خليج فارس اشاره مي کند:
«بعضي از شترها مثل رونالدينيو هستند، آنها استعداد برنده شدن را دارند و فقط بايد خوب تمرين کنند و به آنها توجه شود و به هماهنگي مناسب با سوار خود برسند.»
شايد اصلي ترين مشکل شترسواري تغيير شرايط کشورهاي حاشيه صحرا است، پس از کشف نفت و ثروتمندشدن کشورها اتومبيل در تمام مناطق جاي شترها را گرفت و توجه به شترسواري بسيار کمتر شد. به قول شيخ حمد حالا مردم سوار شدن بر اتومبيل ها و فيلم ديدن را به شترسواري ترجيح مي دهند.
به هرحال با حمايت خانواده سلطنتي قطر مسابقات شترسواري به عنوان مسابقاتي لوکس در قطر )و نيز در عربستان سعودي، کويت و امارات متحده عربي( ادامه يافته است، اما جوايز بسيار بالاي اين مسابقات و رقابت ميان خانواده هاي ثروتمند يک مشکل مهم را رقم زد:
با توجه به وزن بالاي شترسواران، صاحبان شترها به سرعت به اين فکر افتادند که از سواران سبک تر، يعني کودکان استفاده کنند. خيلي سريع کودکان کشورهاي ديگر که وزن کمي داشتند )کودکاني از کشورهاي سودان، پاکستان و بنگلادش( به کشورهاي حاشيه خليج فارس آمدند تا به عنوان شترسوار به رقابت بپردازند که اين مساله خيلي زود حساسيت سازمان فعال دفاع از حقوق کودکان و يونيسف را موجب شد و در نهايت اعلام شد که استفاده از کودکان در مسابقات شترسواري ممنوع است و در نتيجه صدها کودکي که به عنوان شترسوار تعليم ديده بودند به کشورهاي خود فرستاده شدند. پس از آن مجدداً شترسواري با سواران بالغ )و سنگين وزن( رواج پيدا کرد اما سنگين بودن سواران سرعت شترها را گرفت و در نتيجه ورزش تقريباً محبوبيت خود را از دست داد. در حالي که به نظر مي رسيد دوران طلايي ورزش- تفريح «شتردواني» به پايان رسيده ناگهان...
اما در سال 2004 يک دانشجوي مهندسي به نام الموتاز بن حمزه همراه دوستانش در کلوب علمي قطر يک ايده جالب براي نجات شتردواني انديشيدند. آنها به اين نتيجه رسيدند که بهترين راه براي جذاب کردن شتردواني ساختن روبات هاي شترسوار است.
البته اولين روباتي که ساخته شد سنگين وزن بود اما روبات هاي بعدي سبک تر شدند و با دقت بيشتر طراحي شدند تا از پشت شتر نيفتند و بتوانند شتر را به خوبي هدايت کنند.
البته در راه طراحي اين روبات هاي جديد کمپاني طراحي روبات SA سوئيس هم به افراد قطري کمک کرد. در نهايت روبات هاي کوچکي طراحي شد که تنها بين سه تا پنج کيلوگرم وزن دارند و مي توان با ارسال سيگنال از راه دور آنها را کنترل کرد.
اين روبات ها مي توانند با حرکت پا يا با چوبي که در دست دارند شتر را به سريع تر دويدن تحريک کنند و حتي برخي از آنها به گونه يي طراحي شده اند که مي توانند با صدا شترها را تحريک کنند و البته مساله مهم در مورد اين روبات ها قيمت آنها است.
خانواده آل ثاني اخيراً دو روبات را به قيمت هر کدام چهارصد هزار دلار خريداري کردند که پول هنگفتي محسوب مي شود، اما به نظر مي رسد که رقيب آنها با خريد دو روبات به مبلغ 5/1 ميليون دلار از آنها سبقت گرفته است.
با اين وجود شيخ حمد مي گويد: هزينه اين روبات ها در مقايسه با کمکي که آنها مي کنند ناچيز است... تا همين سال قبل قيمت شترهاي مسابقات روزبه روز کمتر مي شد و حتي مي شد يک شتر عالي تيزتک را با دو هزار دلار خريد، اما حالا آنقدر تماشاگر براي تماشاي مسابقات مي آيد که مي توان مطمئن بود در آينده هم اين ورزش ادامه پيدا خواهد کرد... در ضمن در مجموع هزينه يک روبات کمتر از يک شترسوار کودک است.
سليمان عبدالله حامد چهارساله بود که از سومالي به قطر آمد. او از همان سن کم يک شترسوار شد اما حالا که سنش بالا رفته يک تعليم دهنده شتر شده است. او در مورد روبات ها و آينده احتمالي آنها در ورزش شترسواري مي گويد:
«اولين روبات ها مضحک و غيرقابل استفاده بودند. همه ما جمع مي شديم تا به افتادن آنها از پشت شترها بخنديم اما اين روبات هاي جديد کاملاً پيشرفته هستند و به خوبي خودشان را روي شترها حفظ مي کنند و شترها را هم به سريع دويدن وادار مي کنند.»